ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် အိမ်ထောင်ပြုမည်ဆိုလျှင် ထုံးတမ်းစဉ်လာအရ မင်္ဂလာလက်ထက်ပွဲကို ကျင်းပလေ့ရှိကြတယ်။ နယ်ခြားနေတဲ့ စုံတွဲတွေဆို တစ်ဖက်မှာတစ်ပွဲစီ ကျင်းပကြတယ်။ အများအားဖြင့် မိန်းကလေးဘက်မှာ ကျင်းပလေ့ရှိပါတယ်။ အချို့သောသူတွေအဖို့ တစ်ပွဲသာကျင်းပသဖြင့် ကျန်တစ်ဖက်က အပေါင်းအသင်း မိတ်ဆွေတွေ အခက်တွေ့ကြရတယ်။ ယခုဇာတ်လမ်းက ထိုပြသနာကို အစပြုပြီး အိအိငြိမ်းဆိုတဲ့ ကောင်မလေးအတွက် လမ်းနှစ်သွယ်ကို ပေါ်ပေါက်စေခဲ့တယ်။ တစ်ခုကို ရွေးချယ်ရင် ကျန်တစ်ခုကို ရင်နာစွာ စွန့်ပစ်ရမှာပါ…။
အလယ်တန်းပြဆရာမလေး အိအိငြိမ်း ချစ်သောကိုနှင့် အိမ်ထောင်ရက်သားကျပြီဖြစ်၍ ကိုအလုပ်သွားချိန် စနေနေ့တွင် အိအိငြိမ်း တစ်ယောက်တည်း အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သည်။ အိအိငြိမ်းမှာ ကိုနှင့် မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်မှစ၍ ကိုနှင့်တစ်ခါသာ ချစ်ဖူးသေးသည်။ အိအိငြိမ်းမှာ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ မိန်းကလေးဖြစ်သဖြင့် ကိုက အိအိငြိမ်း ငြင်းဆန်သဖြင့် အင်္ကျီမချွတ်ဖူးသေး။ ဟိုနေ့က ထဘီလေးကို အသာလှန်ကာ ၃ မိနစ်ခန့်လုပ်ပြီးလျင် ကိုက ပြီးသွားသည်။
အိအိငြိမ်းမှာ အသက် ၂၅ နှစ်ခန့်ရှိပြီး အသားလေးက ဖြူ၀င်းစိုပြည်သည်။ အထူးသဖြင့် နက်မှောင်နေသော ဆံကေသာလေးများမှာ အိအိငြိမ်းကို မဟာဆန်၍ ကျက်သရေရှိစေသည်။ အရပ်က ၅ ပေ ၆ လက်မခန့်ရှိပြီး အရပ်နှင့်လိုက်အောင်ပင် ခန္ဓာကိုယ်က သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးကျနေသည်။ သေးသွယ်သော ခါးလေးအောက်မှ စွင့်ကားလုံး၀န်းသော တင်သားများနှင့် မို့တင်း၍ ကြွရွနေသော ရင်သားနှစ်မွှာတို့မှာ မြင်သူပုရိသတို့ကို လည်ပြန်ငေးစေသည်။ ကျောင်းချိန်တွင်ဆိုလျှင် အိအိငြိမ်းသည် ပါးတွင်သနပ်ခါးလေးများ ပါးပါးလိမ်း၍ သူမ၏ နက်မောင်လှသော ဆံပင်များကို ထုံးထားသည်မှာ ခန့်ညားချောမောလွန်းလှသည်။
နေ့ခင်းအချိန်များသည် ဆရာမလေးအိအိငြိမ်း၏ကိုယ်လုံး အလှဆုံးအချိန် ဖြစ်သည်။ ဆရာမလေး၏ ကျောင်းစိမ်းအင်္ကျီမှာ အလွန်ပါးလွှာသည် မဟုတ်သော်လည်း တော်တော်လေးကို ပါးသည်။ ထိုအခါ ကျောင်းအင်္ကျီအဖြူရောင်အောက်မှာ ထင်ရှားလှသော အသားရောင် မြန်မာဘော်လီနှင့် ဝင်းဝါလှပသော နို့အုံကြီးများကို အထင်အရှား မြင်နေရတတ်သည်။ ဆရာမ၏ဘော်လီပေါ်မှ ၃ ပုံ ၁ ပုံခန့် လျှံထွက်နေသော နို့အုံကြီးသည်လည်း မြင်သမျှယောကျာ်းတိုင်းအား စိန်ခေါ်နေသလို ဖြစ်နေသည်။
ဆရာမလေးအိအိငြိမ်းများ လမ်းလျှောက်လိုက်ရင် အဖြူရောင်ခါးတိုရင်ဖုံးလေးနှင့် ကျောင်းစိမ်းထမီအထက်ဆင်လေးကြားမှ ပေါ်ထွက်လာတဲ့ ဖြူဖွေးချောမွတ်နေတဲ့ ခါးစပ်နေရာလေးက ၀င်းခနဲ ၀င်းခနဲ…၊ ခပ်တင်းတင်းဆွဲစည်းထားသော အထက်ဆင်လေးအောက်မှ တင်းရင်းကားထွက်နေသော တင်သားစိုင်တို့မှာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် ခါးကျင်ကျင်လေးအောက်မှ သိသာထင်ရှားစွာ ကားထွက်နေသည်….။ တင်သားတို့ရဲ့ အောက်ပိုင်းနေရာလေးမှာလည်း သိသာထင်ရှားစွာ ပေါ်ထွက်နေတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီကြိုးလေးမှာ အစင်းလိုက် အထင်းသား….၊ စစ်ကိုင်းအိုးလား ဂစ်တာရှိတ်လား… မင်းကြီးကြိုက်လား.. အို….. ဘာနဲ့တင်စားခိုင်းနှိုင်းရမလဲ မသိတော့။ လမ်းလျှောက်ဟန် စကားပြောဟန်တို့မှာလည်း သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ တိုးတိုးညင်းညင်းလေး ဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်လေးမှာ လှသည်ဆိုသည်ထက် ချောသည်ဆိုလျှင် ပိုမှန်မည်။ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လေ ရင်ထဲထိစေသည့် အလှပိုင်ရှင်မျိုးဖြစ်သည်။
မင်္ဂလာဆောင်ပြီးခါစ သုံးရက်သာရှိသေးတဲ့ အသစ်စက်စက် ဇနီးသည်လေး အိအိငြိမ်း အိမ်တံခါးခေါက်သံကြောင့် အပြေးကလေး ထွက်လာမိသည်။ လင်သားကိုမင်းသစ် အလုပ်ပြန်လာရင် ကြိုဖို့ အလှဆုံးပြင်ပြီး အပြေးကလေး ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ တံခါးလေးဖွင့်ပေးသောအခါ ကိုမင်းသစ်အပြင် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ပါလာလေသည်။
”ဪ… ဧည့်သည်တွေပါလား… အိမ်ထဲကြွပါရှင့်”
အသီးသီး အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ကြလေသည်။
”မိန်းမရေ…. ဒီနေ့ ရုံးကကောင်တွေကိုလည်း ပြုစုရသေးတယ်…။ ကို အိမ်ပြန်နောက်ကျလို့ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်…”
အသံက နည်းနည်းမူးစပ်စပ် ဖြစ်နေသည်။
”ရပါတယ် အစ်ကိုရယ်…။ အိတို့မင်္ဂလာဆောင်က အဝေးမှာဆောင်တာဆိုတော့ သူတို့ကို ပြန်ဧည့်ခံရမှာပေါ့”
”မှန်တာပေါ့ မိန်းမရာ…။ ဒီကနှစ်ယောက်က ဒီကွန်ဒိုက အိမ်နီးနားချင်းတွေပါ..”
အိအိငြိမ်း အပြုံးလေးဖြင့် နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ မင်းသစ် လျှာလေးအာလေးဖြင့်
”ဒီဘက်က သန်းကြိုင်တဲ့၊ သူက ရှေ့အခန်းက။ ဒီဘက်က အောင်မောင်းတဲ့၊ သူက အောက်ထပ်က။ သူတို့ကိုပြုစုဖို့ ခေါ်လာတာ။ ဒီမှာ အရက်နဲ့ဘီယာ ပါလာတယ်…။ မိန်းမ အမြည်းတစ်ခုခု စီစဉ်ပေး”
”ကောင်းပါပြီရှင့်…ရပါစေမယ်”
အိအိငြိမ်း နောက်ဘေးခန်းကို တည်ငြိမ်စွာ ထွက်သွားလေသည်။ သူမရဲ့ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် တင်သားတွေနဲ့ နောက်ကျောအလှကို သန်းကြိုင် မျက်စိတစ်ဆုံး အရသာခံ ကြည့်ရှုလိုက်လေသည်။ သူမ၏ဖင်တုံးကြီးတွေ တုန်ခါသွားတာကြည့်ရင်း သန်းကြိုင် တံထွေးသာမျိုချနေမိသည်။ ဒီဆော်လေးကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ခွလိုးလိုက်ရရင်တော့ သေပျော်ပါပြီလို့ တွေးမိသည်။
သန်းကြိုင် ဒီနေ့ တော်တော်တင်းနေသည်။ အလုပ်နောက်ကျလို့ သူဌေးက ကောသည်။ ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် စောက်ကုလားတွေ ဘာဖြစ်တယ်၊ ညာဖြစ်တယ်ဆိုပြီး အဆဲခံလိုက်ရသေးသည်။ အသားမဲတာနဲ့ပဲ လူလူချင်း ခွဲခြားဆက်ဆံနေကြတာကိုး။ ဒီတိုက်ခန်းက မိန်းမက တော်တော်ချောတယ်။ ဆရာမလေးတဲ့။ ရောက်လာတာ ၂ ရက်ပဲရှိသေးသည်။ အခုတော့ သူ့ယောက်ျားဖြစ်သူက မိတ်ဆက်ပေးတော့ သေချာကြည့်မိသည်။ တော်တော်ချောပြီး တော်တော်လည်းတောင့်ကြောင်း အနီးကပ်ကြည့်မှ ပိုသိလိုက်ရသည်။
”ကဲကိုယ့်လူတို့… ကျွန်တော်လည်း သွားကူလိုက်ဦးမယ် ခဏ… ခဏ”
မင်းသစ်လည်း အိအိငြိမ်းနောက် လိုက်သွားလေသည်။ မကြာမှီ အိအိငြိမ်းရောက်လာကာ စားပွဲခုံပေါ် ဖန်ခွက်လေးတွေ လာချပေးသည်။ စားပွဲကို ခါးလေးကုန်းကာ ဖန်ခွက်ချလိုက်သည်မို့ ဟိုက်သွားသောအင်္ကျီကြောင့် အိအိငြိမ်းရဲ့ ရင်သားဖွေးဖွေးနုနုတွေကို သန်းကြိုင်နဲ့ အောင်မောင်း ထပ်မြင်လိုက်ရတော့ လီးတွေတောင်ကုန်ကျသည်။ အိအိငြိမ်း ရင်သားဖွေးဖွေးတွေကို ဘော်လီရင်ပုံခွက်အထိ သေချာမြင်လိုက်ရတာကြောင့် သန်းကြိုင် မျက်စိထဲက မထွက်နိုင်တော့။ သန်းကြိုင်ကတော့ အိအိငြိမ်းကို စိတ်ထဲကနေ အသေမုဒိမ်းကျင့်နေပြီ။
အိအိငြိမ်း အမြည်းစီစဉ်ရန် ထပ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။ ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်က ကာမလိုက်စားတဲ့ လူတစ်ယောက်။ သူ့မှာ အိပ်ဆေးတွေ ကွန်ဒုံးတွေ အမြဲဆောင်ထားတတ်သည်။ သန်းကြိုင် ဖန်ခွက်တွေထဲ အရက်တွေ ထည့်ပေးထားလိုက်သည်။ အိအိငြိမ်းရဲ့ခွက်ထဲ အချိုရည်ထည့်ကာ အိပ်ဆေးမှုန့်လေး ခတ်ပေးလိုက်သည်။ မင်းသစ်ခွက်ထဲလည်း နည်းနည်းထည့်ပေးလိုက်ပြီး ဟန်မပျက် ပြန်နေလေသည်။
ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်က တစ်ကိုယ်ထီးသမား လူရှုပ်လူပွေ။ အောင်မောင်းကတော့ မိန်းမနဲ့ ကလေးတစ်ယောက်နဲ့မို့ သိပ်အတင့်မရဲဘဲ အကဲသာခတ်နေသည်။ မကြာမှီ အမြည်းပွဲလေးတွေကိုင်ကာ မင်းသစ်နှင့် အိအိငြိမ်း ထွက်လာလေသည်။
”အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီရှင့်…။ စားကြနော် အားမနာနဲ့”
”ရပါတယ်…။ ကျွန်တော် ကျွဲရိုင်းထည့်ပေးထားတယ်။ သောက်တယ်မလား”
”အားနာစရာရှင်… အစ်ကိုတို့ပဲ သောက်ကြပါ”
သောက်ကြစားကြ စကားပြောကြရင်း အိအိငြိမ်း မျက်လုံးများလေးကာ ခုံပေါ်မှာတင် အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ မင်းသစ်နဲ့ အောင်မောင်း စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ရင်း မင်းသစ်လည်း များပြီး မှောက်သွားလေသည်။ သန်းကြိုင်က ဟန်ပြသောက်ထားသူမို့
”အောင်မောင်း…. မင်း… ဒီကောင့်ကို ခဏအဖော်လုပ်ပြီး ထိန်းထားကွာ…။ ငါ အိအိငြိမ်းလေးနဲ့ ခဏလောက် ကစားချင်လို့.. ဟဲဟဲ”
”ဟာ… ဟေ့ကောင် ပြသနာတက်မယ်နော်”
”မင်းကလည်း အေးဆေးပါ….။ နောက်နေ့ မင်းအတွက်ပါ ဖန်ပေးမယ်”
အိအိငြိမ်းကို သန်းကြိုင် အသာဆွဲထူကာ အိပ်ခန်းဝကို ပွေ့ခေါ်သွားလေသည်။ အိအိငြိမ်းကတော့ တုတ်တုတ်မလှုပ်။ သူအလွန်တပ်မက်နေသော တွေ့တာတောင်မကြာသေးသည့် မိန်းမချောလေးမို့ ပွေ့ရတာတောင် အရသာရှိလွန်းလှသည်။ သန်းကြိုင် နုထွေးအိစက်နေသော အိအိငြိမ်းကို အခန်းဒေါင့်လေးမှာ ထိုင်ရပ်သားလေး အနေအထား မှေးထားလိုက်သည်။ အဆီတစ်ဝင်းဝင်းနဲ့ အိအိငြိမ်းကို သန်းကြိုင် ကာမခံစားပြီး ဖျက်ဆီးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် လီးအပြတ်တောင်နေလေသည်။ သောက်လည်းသောက်ထားတာမို့ စိတ်ကလည်း စိတ်ရိုင်းဝင်မိသည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပြီး အိအိငြိမ်းကို ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်တင်လိုက်သည်။ သူမကတော့ မူးနေပြီမို့ မသိတော့။ သန်းကြိုင်က ဘေးနားမှာထိုင်ရင်း အင်္ကျီခါးတိုအကြပ်အောက်ကနေ အသက်ရှူတိုင်း မို့မို့တက်လာတဲ့ ရင်သားတွေကိုကြည့်ရင်း စိတ်ကထလာသည်။ အိအိငြိမ်းကို ခုနကမှန်းခဲ့တာတွေကို တွေးမိပြီး အိအိငြိမ်းရဲ့ နို့တွေကို လက်ကလှမ်းလိုက်ပြီး ကိုင်လိုက်သည်။
အိအိငြိမ်း အင်္ကျီလေးကို အသာမ၍ ချွတ်လိုက်လေသည်။ အထဲက ဘော်လီအသားရောင်လေးကိုပါ ချိတ်တွေ တစ်ခုချင်း သေသေချာချာ ဖြုတ်ပစ်ပြီး ချွတ်လိုက်လေသည်။ စို့ချင်စရာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကြောင့် သန်းကြိုင် တံထွေးတောင် မြိုချမိသည်။ ခဏစိတ်ထိန်းကာ ထမိန်လေးကို အသာလေး ဆက်ချွတ်လိုက်သည်။ အိအိငြိမ်းရဲ့ ထဘီစကပ်ကို ဖိနပ်ကိုမချွတ်တော့ပဲ ချွတ်လိုက်သည်။ ပင်တီအသားရောင်လေးပဲ ကျန်တော့သည်။ ဖြူဝင်းတဲ့ အသားအရည်နဲ့ လိုက်ဖက်လှသည်။ ပင်တီပေါ်ကနေ လက်နဲ့ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲချလိုက်သည်။ အတွင်းခံလေးအောက်က စောက်ဖုတ်မို့မို့လေးကို ကုန်းနမ်းကာ အနံ့လေးခံလိုက်သည်။
”အား… အမွှေးနံနဲ့ အဖုတ်နံလေး ရောပြီး သင်းနေတာပဲ”
နို့တွေကို လက်နဲ့ အသာပွတ်သပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းနီနီလေးကို ငုံ့ကာစို့လိုက်တော့ အင်းခနဲ အသံနဲ့အတူ အိအိငြိမ်းရင်ဘတ်က ကော့တက်လာသည်။ အိအိငြိမ်း မျက်လုံးကတော့ မဖွင့်ပေ။ သန်းကြိုင် အိအိငြိမ်းနို့တွေကိုစို့ရင်း လက်က ပေါင်တွေကို ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ ပင်တီကိုချွတ်လိုက်တော့ အမွှေးတွေက ဆေးနဲ့ချွတ်ထားသည်ထင်သည်။ ပါးပါးစုစုလေး။ သန်းကြိုင် အိအိငြိမ်းရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီး လက်ခလယ်နဲ့ အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်တော့ အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့။ အတွင်းထဲကိုဝင်သွားတော့ သန်းကြိုင်လည်း ကလိပေးလိုက်သည်။ ဂျီစပေါ့နေရာကိုမှန်းကာ ခပ်ဆက်ဆက် ကလိလိုက်တော့ အိအိငြိမ်းဖင်က ကြွကြွတက်လာပြီး ပါးစပ်က မတိုးမကျယ်အသံနဲ့ ညည်းနေသည်။
အိပ်မောကျနေသော အိအိငြိမ်းခင်မျာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသည်။ မနေ့တစ်နေ့ကမှ သတို့သမီးလေးဖြစ်ခဲ့တဲ့ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး နွဲ့နွဲ့နှောင်းနှောင်း မိန်းမချောလေးတစ်ယောက်ကို အ၀တ်တွေချွတ်နေရတာကြောင့် သန်းကြိုင်လီးက တအားတောင်နေသည်။ အိအိငြိမ်းပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထောင်ဖြဲပြီး ကားစေလိုက်သောအခါ အိအိငြိမ်းနံရံကိုမှီကာ အဖုတ်ဖြဲပြနေသော အနေအထား ဖြစ်နေသည်။ သန်းကြိုင် ဘောင်းဘီထဲက ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ပြီး အိအိငြိမ်းရဲ့ ချစ်စရာမျက်နှာကစပြီး ရင်သားတစ်ပြင်လုံးနဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း လှလှလေးပါပေါ်အောင် ဓာတ်ပုံများစွာ ရိုက်လိုက်လေသည်။ ကျေနပ်အောင် မှတ်တမ်းတင်ပြီးသောအခါ သန်းကြိုင် ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။
ဘောင်းဘီထဲက တုတ်ခိုင်သန်မာလှသော ဂေါ်လီတပ်လီးကြီးက မတ်ခနဲ ထွက်လာသည်။ အိအိငြိမ်းရဲ့ မျက်နှာနုနုလေးကို လီးနဲ့ လေးငါးချက်ထိုးကာ အလန်းဆုံးအနေအထားကို ဓာတ်ပုံရိုက်ပြန်သည်။ နောက် ဖုန်းကို ဘေးခဏချကာ နို့အုံဖွေးဖွေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရအောင် စို့ပစ်လိုက်သည်။
”ဟူး….စောက်ပတ်လေးက စီးပိုင်မယ့်ပုံဘဲ”
လီးထိပ်ကို တံထွေးဆွတ်ကာ ဘေးစောင်းလှဲပြီး အိအိငြိမ်းစောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ကာ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ လီးဒစ်ကျော်ရုံလောက် ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ လက်တစ်ဖက်က ဖုန်းကိုကိုင်ကာ အိအိငြိမ်းမျက်နှာနှင့် အဖုတ်ထဲ လီးဝင်နေပုံကို မှတ်တမ်းယူလိုက်ပြန်သည်။ သန်းကြိုင် လီးပြန်ထုတ်ကာ အိအိငြိမ်းကို ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တစ်ပိုင်း ကုန်းကုန်းလေးတင်ထားပြီး နောက်ကနေ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးထိုးချလိုက်သည်။ သန်းကြိုင်လည်း အိအိငြိမ်းခါးလေးကို အသာမလိုက်တော့ အိအိငြိမ်းဖင်ကြီးက ကြွလာသည်။ အိအိငြိမ်းအဖုတ်ထဲကို သန်းကြိုင် လီးထည့်လိုက်ရာ
”ဗျစ်….ဗျစ်”
”အ…ဟ….ဟ….အာ့…ဟင်….ကိုသန်းကြိုင်…”
အဖုတ်ထဲသို့ လီးက ကြပ်ပြီးဝင်သွားရာ အိအိငြိမ်း ညည်းသံနဲ့အတူ မျက်လုံးပွင့်သွားပြီး နောက်ပြန်လေး လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သန်းကြိုင်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားသည်။ အစက သူမ မူးမူးနဲ့ ကိုကိုက လုပ်ပေးနေတာလို့ ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေပြီး အဖုတ်ထဲကို လီးကြီးဝင်လာတော့ နာသွားလို့ ယောင်ရမ်းမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာမှ သန်းကြိုင်ကိုတွေ့တော့ အတင်းရုန်းတော့ သန်းကြိုင်က သူမကိုဖိထားပြီး လီးကို အဆုံးထိ ထည့်လိုက်သည်။ အိအိငြိမ်းခင်မျာ အဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်စွာ လီးကဝင်သွားပြီး နာသွားရသည်။
”ဖယ်… ကိုသန်းကြိုင်… မယုတ်မာနဲ့နော်….. ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့မိန်းမကို ဒီလိုလုပ်စရာလား…. ဖယ်နော်… ကျွန်မအော်လိုက်မှာ..”
”မထူးပါဘူးအိရယ်… ကိုယ့်လီးတစ်ချောင်းလုံး မင်းအဖုတ်ထဲကို ဝင်နေပြီဟာကို…. အော်တော့လည်း ဘာထူးမှာလဲ…. ဘယ်သူက ကြားမှာမို့လဲ… ငြိမ်ငြိမ်သာ လိုးတာခံလိုက်စမ်းပါ”
”ရှင်… ဟင့်… လူယုတ်မာ… အောက်တန်းစား… ကုလားပီပီ ခွေးကျင်းခွေးကြံကြံတယ်… ခွေးကြီး… ဟင့်… ဟင့်”
”ငိုငို… ကြိုက်သလောက်သာငိုစမ်း… ဟဲ…ဟဲ.. ကောင်းလိုက်တာကွာ…. မင်းအဖုတ်က လင်ရှိမယားဆိုပေမယ့် ကြပ်နေတာပဲ…. ရှိးးး အားးးး…. လိုးလို့ကောင်းတာ… ဟားဟား”
သန်းကြိုင်ကြမ်းပြီ။ အစက ဒီလောက်ထိ ကြမ်းဖို့မရှိပေ။ အိအိငြိမ်းက သူ့အရှိုက်ထိစေမယ့် စကားကို နစ်နစ်နာနာပြောတာကြောင့် ခုနကတည်းက စိတ်ထဲမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမှန်းဖူးတဲ့ အခံလည်းရှိတော့ စိတ်ကလွတ်သွားသည်။ အိအိငြိမ်း ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ တဖြည်းဖြည်း မောလာသည်။ လူက မူးလည်းမူးနေတာမို့ အားမပါ။ သန်းကြိုင်လည်း လီးကိုမဆောင့်သေးပဲ အဆုံးထိထည့်ထားရင်းနဲ့ အိအိငြိမ်းရိုက်ပုတ်နေတာတွေကို လက်နဲ့လိုက်ဆွဲရင်း ပါးစပ်က ပြောချင်ရာတွေ ပြောနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိအိငြိမ်း အားပျော့လာတော့ နို့တွေကို လက်နဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ရင်း