“ကိုကိုရယ် သိပ်ချစ်တာပဲ၊ ကိုကိုနဲ့ တွေ့ချင်လှပြီ”
“ကိုကိုလည်း ချစ်လေးနဲ့ တွေ့ချင်တာပဲကွာ၊ အခု မကြာခင် တွေ့ရတော့မှာပဲဟာ၊ အဲဒီ အချိန်ကျမှ တဝကြီး ချစ်မယ်နော်”
အထက်ပါစကားတွေက လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်က ပြောခဲ့ကြတာ၊ အခုတော့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ရပ်ကွက်တစ်ခုက ဟော်တယ် အခန်းတစ်ခုထဲမှာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်နေတာက ကျွန်တော် ဂျိုးဇက်ဦး ခေါ် ကိုကိုဦး ပဲပေါ့။ အခု အချိန်ထိ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို အသေးမစိတ်ပဲနဲ့ အတိုချုံးရရင်တော့ဖြင့် လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လောက်က စခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။
ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆိုးပေခဲ့ပါတယ်။ ပညာလည်း ကောင်းကောင်း မသင်ချင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ပဲ ဟေးလား ဝါးလား နေချင်ခဲ့သူမို့ အသက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာပဲ အဲဒီခေတ်က ခေတ်စားခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသား အလုပ်ကို ကျွန်တော့် မိဘတွေက ရအောင် လုပ်ပေးပြီး သင်္ဘောပေါ် တင်ပေးခဲ့တာပါ။ သင်္ဘောသား ဘဝနဲ့ နိုင်ငံပေါင်းစုံကဲခဲ့ပြီး ဆယ်နှစ်လောက်အကြာမှာ ပျင်းလာတာနဲ့ အမေရိကန်ဆိပ်ကမ်းတစ်ခုမှာ သင်္ဘောပေါ်က ခုန်ချခဲ့ပါတယ်။
နောက်တော့ အဲဒီမှာပဲ ကြုံရာကြဘန်းလုပ်ရင်း အမေရိကန်မ တစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးနှစ်ယောက်ရ၊ အမေရိကန် အရှေ့ဘက်ကမ်းက မြို့တစ်မြို့မှာ အခြေချနေခဲ့ပါတယ်။ အဲလိုနဲ့ ကလေးတွေလည်း ကြီးတော့မှ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ဗမာပြည် ပြန်လည်ဖြစ်တော့တယ်။ အဲဒီမှာ သူလေးနဲ့ စတွေ့တော့တာပဲ။
သူလေး ဆိုတာက ကျွန်တော့် အစ်မရဲ့သမီး သူဇာခိုင်ဦး ။ ကျွန်တော့် အစ်မက ကျွန်တော့်ထက် နှစ်နှစ်ကြီးတယ်။ ကျွန်တော် သင်္ဘောလိုက်နေတုန်း သူက အိမ်ထောင်ကျလိုက်တယ်။ သူသမီးလေး မွေးတော့ ကျွန်တော်က သင်္ဘောပေါ်မှာ၊ နောက် ကျွန်တော်က သင်္ဘောပေါ်က ခုန်ချပြီး အမေရိကားမှာ အခြေချနေခဲ့တော့ နောက်ပိုင်း ဖေ့ဘုတ်ပေါ်မှာ အစ်မ မိသားစု ဓါတ်ပုံတွေ တွေ့နေရတာကလွဲရင် အပြင်မှာ မဆုံခဲ့ရဘူး။
ရန်ကုန်မှာ ပြန်ဆုံလိုက်ရတဲ့ ကျွန်တော့် တူမကြီးကို တွေ့တွေ့ချင်းပဲ စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်။ သူမျက်နှာက အစ်မနဲ့ ဆင်တယ်၊ ချောတယ်။ နူတ်ခမ်းပေါ်က မှဲ့လေးက တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ မျက်မှန်ထူထူ အဝိုင်းကြီးကြီးကို တေလာဆွစ် မြူးဇစ်ဗီဒီယိုထဲက ဂိလို တတ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘော်ဒီက အကိတ်ကြီး၊ ဖင်က အွန်လိုင်းပေါ်မှာ ပြန့်နေတဲ့ ဇွန်သင်ဇာ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးလိုမျိုးပဲ။ မျက်နှာကတော့ ဇွန်သင်ဇာထက် အပြတ်အသတ်ချောတယ်။ ဒါတင်မကဘူး အသားအရည်ကလည်း သူ့အဖေဘက်က တရုပ်စပ်လို့ထင်တယ် ဝင်းနေတာပဲ။
တွေ့တွေ့ချင်း စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာက သွေးဆူပြီး လီးတောင်သွားတာကို မကောင်းတတ်လို့ ဖုံးဖုံးဖိဖိ ပြောလိုက်တာ။ ကိုယ့် တူမ အရင်းဆိုတော့ မကောင်းပါဘူး အသိနဲ့ စိတ်ကို ချိုးနှိမ်ထားလိုက်တယ်။ သူက အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် သုံးဆယ်နီးပါးတော့ရှိပြီ။ အိမ်ထောင်မကျသေးဘူး၊ နိုင်ငံခြားက လာဖွင့်ထားတဲ့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ အိပ်အာလားမသိ လုပ်နေတယ်။ ဆိုတော့ အလုပ်အကိုင် အဆင်ပြေနေတယ် ဆိုပါတော့။
သူ့ကာစင် ကျွန်တော့် ကလေးတွေနဲ့ သူနဲ့ ရှော့ပင်းစန်တာ တစ်ခုမှာ လျှောက်သွားကြတော့ ကျွန်တော်က မလိုက်တော့ပဲ အောက်ထပ်က ကော်ဖီဆိုင် တစ်ခုမှာ ထိုင်နေခဲ့မယ်ဆိုတော့ သူ့လက်တော့ပါတဲ့ အိပ်ကို ထားခဲ့တယ်။ အဲဒီဆိုင်မှာလည်း အင်တာနက်ရနေတော့ သူက အန်ကယ်ဂျိုးဇက် ပျင်းရင် သုံးလေဆိုပြီး လော့အင်ပတ်စ်ဝပ် ပေးခဲ့တယ်။
ကျွန်တော်လည်း သူ့လက်တော့ထဲ လိုက်စပ်စုလိုက်တာ သူက သီချင်းတွေနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ဘလော့တစ်ခု ထောင်ထားပြီး ရေးနေတယ်ဆိုတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ဘလော့လိပ်စာကို မှတ်ထားလိုက်မိတယ်။
နောက်အမေရိက ပြန်ရောက်တော့ အီးမေးအကောင့် တစ်ခုနဲ့ သူ့ဘလော့ကို သွားပြီး မြူးဇစ်တွေ အကြောင်း သွားဆွေးနွေးလိုက်တယ်။ အဲလိုနဲ့ သုံးလေးလလောက်ကြာတော့ ကျွန်တော်နဲ့ သူနဲ့ တော်တော်လေး ရင်းနီးလာကြတယ်။
ကျွန်တော်က proxy နဲ့ IP ကို ကနေဒါ IP ဖြစ်အောင် လုပ်ထားတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို ကနေဒါက ဖြိုးမောင် ဆိုတဲ့ လူကြီးအနေနဲ့ သိထားခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် နေရာနဲ့ နာမည်ကလွဲရင်၊ အသက်လည်း အမှန် အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စလည်း အမှန်ပြောထားတော့ အသက် ၅၀ ကျော် ကလေးနှစ်ယောက် အဖေမှန်း သိထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ဘလော့ chat box ကနေ ဟန်းအောက်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ chat ကြတာ ကြာလာတော့ သံယောဇဉ် ဖြစ်လာကြတယ်။ အနည်းဆုံး တစ်နေ့မှာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တစ်နာရီလောက် မ chat ပဲ မနေနိုင်ကြတော့ဘူး။
ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ငါဟန်ဆောင်ထားတာများ သိသွားခဲ့ရင် ဘယ်လိုများ နေမလဲ တွေးပြီး ပူပန်မိပေမဲ့ သူ့ကို ချစ်တဲ့စိတ်က ပိုပြင်းထန်တာမို့ ဆက်ပြီးပဲ chat နေမိတော့တယ်။ နောက်တော့ ချစ်တယ်လို့ ဖွင့်ပြောမိပြီး နှစ်ဦးသား အွန်လိုင်း ချစ်သူတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြတယ်။
သူက ဓါတ်ပုံတွေ ပြပြီး ကိုယ့်ပုံမြင်ချင်တယ် ဆိုတော့ ကျွန်တော် တော်တော် အကြံထုတ်လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်က တကယ်တော့ ထိပ်ပြောင်လာလို့ ကတုံးဆံပင်နဲ့ နေလာတာ ကြာပြီ ရန်ကုန်မှာတုန်းကလည်း ကျွန်တော့်ကို သူက ကတုံး ပြောင်နဲ့ပဲ တွေ့ဖူးတာ။ ဒီတော့ ကျွန်တော်က ဆံပင်တု အရှည်ကြီးစွတ် နေကာမျက်မှန်တပ်၊ လက်မောင်းမှာလည်း တက်တူး အတုတွေနှင့် တစ်ခါပြလိုက်တယ်။ နောက်ပိုင်းတော့ ပုံသိပ်မပြဖြစ်တော့။ ဟန်းအောက်က အော်ဒီယိုနှင့် ခေါ်တော့လည်း ပထမတော့ လက်ကိုင်ပုဝါတွေဘာတွေ အုပ်သေးတယ်နောက်တော့ မအုပ်တော့ဘူး။ သူလည်း မှတ်မိပုံ၊ ဆက်စပ်မိပုံ မပေါ်ပါ။
အဲလိုနဲ့ ခြောက်လလောက် အကြာမှာ ကျွန်တော် Asia ဘက်သို့ ခရီးထွက်စရာ ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ဗမာပြည်ကို ရောက်မယ်လို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောထားတော့ဘူး။ ကိုယ့်တူမချော အခုတော့ ချစ်လေး ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သော သူဇာခိုင်ဦးကိုသာ ပြောထားတယ်။ဒါကြောင့်လည်း ဇာတ်လမ်းအစမှာ ရေးသားခဲ့သည့် စကားတွေကို ပြောဖြစ်ခဲ့ကြတာပေါ့။
တူမလေးနှင့် ချိန်းထားသောနေ့၊ ဟော်တယ်ကို ညဘက်ကျမှ ရောက်မည်ဟုဆိုကာ တမင်ပင် ညနေစောင်းတော့မှ ဟော်တယ်လိပ်စာကို ပေးလိုက်တယ်။ ဟော်တယ်ခန်းထဲမှာ နေရာယူပြီး မီးမှောင်ချထားလိုက်တယ်။
ကျွန်တော် တရေးနိုးတော့ ကျွန်တော့်လက်တွေကို အသာလေးဖယ်ပြီး တူမလေး ထသွားတာ သိလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့် ဝင်သွားပြီး သေးပေါက်သံ ရေဆေးသံတွေ ကြားနေရတယ်။ နောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်ပြန်လာပြီး ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ လာတိုးအိပ်နေပြန်တယ်။
ဒီတခါတော့ ကျွန်တော့်အလှည့်။ ကျွန်တော်လည်း အရမ်းကို ဆီးသွားချင်နေပြီ။ အဲဒါနဲ့ သူ့ပါးပြင်လေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပြီး အိပ်ယာက ထလာလိုက်တယ်။ နောက်ရေချိုးခန်းထဲဝင် သေးပေါက်ပြီးတော့ နည်းနည်းပြန်မာလာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ ရေသေခြာ ဆေးကြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အိပ်ယာဆီကို လျှောက်လာလိုက်တယ်။
ကုတင်နားရောက်တော့ ဖျောက်ကနဲ့ အသံနဲ့အတူ အခန်းထဲက မီးပွင့်သွားတယ်။ ကျွန်တော်မှာ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းနဲ့ မတ်တတ်ရပ်ရက်သား၊ ကျွန်တော့်ကို အိပ်ယာပေါ်က နေပြုံးကြည့်နေတဲ့ တူမလေး။ သူ့မျက်နှာက ပြုံးနေရာက နေ ချက်ချင်းကို တည်သွားပြီး အထိတ်တလန့် မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးနဲ့ ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
“ဟင် အန်ကယ်ဂျိုး အန်ကယ်ဂျိုး မဟုတ်လား”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ပါတယ် ချစ်လေးရယ် ကိုကို ရှင်းပြပါရစေဦး”
“အန်ကယ်ဂျိုး လုပ်ရက်တယ် ကိုယ့်တူမ အရင်းကို အီး ရွှတ် တော်တော် မရှင်းပြနဲ့တော့ သမီးသွားတော့မယ်”
တူမလေးက ငိုယိုပြီး အိပ်ယာပေါ်ကထ သူ့အဝတ်အစားတွေ ကောက်ယူနေတော့ ကျွန်တော် အနောက်ကနေ အတင်းဖက်လိုက်တယ်။
“ခဏတော့ နားထောင်ပါ ချစ်လေးရယ် ကိုကို ရှင်းပြတာ နားထောင်ပြီးမှ ချစ်လေး သွားချင်ရင် သွားပါခဏလေးပါကွာ”
ငိုယိုပြီး ခေါင်းတယမ်းယမ်းနဲ့ သူ့အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ တူမလေးကို အတင်းဖက်ထားပြီး ကျွန်တော့်ဖက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ဖက်ထားတော့ သူက ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်နှာအပ်ထားပြီး တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ ဆက်ငိုနေတယ်။
ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို လွတ်မပေးတော့ပဲနဲ့ သူ့ကို အရင်တခေါက်က ပြန်လာတော့ တွေ့တွေ့ချင်း ချစ်မိသွားတဲ့ အကြောင်း နဲ့ ပထမတော့ စကားပြော chatting လောက်ပဲ လုပ်မယ် ကြံပြီး အွန်လိုင်းကနေ ဆက်သွယ်မိကြောင်းနဲ့ နောက်တော့ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့လို့ ဖွင့်ပြောမိပြီး ချစ်သူဘဝ ရောက်ခဲ့ရတာဖြစ်ကြောင်း၊ အဲဒါလည်း အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့ကြောင်း၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်မနိုင်ပဲ ချစ်လွန်းလို့ အခုလို အခြေအနေရောက်သွားရတာဖြစ်ကြောင်း တတွတ်တွတ် ပြောနေမိပါတယ်။
ကျွန်တော် သတိထားမိတော့ သူ့ရဲ့ ရှိုက်သံလေးက ပျော့နေပါပြီ။ ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို သူ့လက်သည်းလေးနဲ့ ဆွဲဆိတ်လိုက်တော့ ကျွန်တော်က ငုံ့ကြည့်မိပါတယ်။ ကျွန်တော် ငုံ့ကြည့်မှန်းသိတော့ သူ့မျက်နှာကို ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ အတင်းထိုးဖွက်ပြန်ပါတယ်။ နောက်တော့ လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့၊
“ဟွန့် သူဟာကြီးက မာနေပြန်ပြီ။ ကိုယ့်တူမ အရင်းကြီးကိုတောင်မှ မညှာမတာ၊ သွား…… ဒီဘက်ကို လှည့်မကြည့်ပဲ မီးသွားပိတ်လိုက်”
ကျွန်တော့် ရင်ထဲမှာတော့ ပျော်လွန်းလို့ တဒုံးဒုံး ခုန်နေလိုက်တာ ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ။ မီးပိတ်ပြီး ပြန်လာတော့ ကုတင်နားမှာ ရပ်နေဆဲ တူမလေးကို ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်မိတယ်။
“ချစ်တယ်မလား ချစ်လေးရယ်”
“ဟွန့် သူသိပ်ဆိုးတယ်၊ ချစ်လေးကို ညာတယ်”
“ချစ်လွန်းလို့ပါကွာ၊ ချစ်လေးရော ကိုကို့ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လား”
“မချစ်ရင် ဒီအခန်းထဲ ဆက်နေတော့မလားလို့”
“ဟုတ်ပါတယ် ချစ်လေးရယ် ဒါပေမဲ့ ကိုကိုက နားက ကြားချင်လို့ပါ၊ ပြောစမ်းပါဦး ကိုကို့ကို ချစ်ရဲ့လားလို့”
“ကိုကို့ကို ချစ်ပါတယ် ကိုကိုရယ်”
“ကိုကို လိုးတာရော ခံလို့ကောင်းလားဟင်”