မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး သူ့ကျွန်ဘဝ ရောက်ရှိပြီး ဖက်စစ်ဂျပန်များ တောရောမြို့ပါ ခြေရှုပ်နေချိန်တွင် ရွာတစ်ရွာ၌
” နောင် နောင် နောင် နောင် ”
ဂျပန် အလိုတော်ရိ သူကြီးအိမ်မှ လူစု အုန်းမောင်းသံ ကြားရသဖြင့် တစ်ရွာလုံး သူကြီးအိမ်သို့ အပြေးအလွှား ရောက်လာခဲ့သည်။ ဂျပန်ကို ကြောက်ရတာက တစ်မျိုး၊ သူကြီးနှင့် သူကြီးသား အပေါင်းအပါများအား ကြောက်ရတာက တစ်ဖုံကြောင့် ရွာသူရွာသားအားလုံး ဘာပြဿနာ ဖြစ်ပြန်ပြီလည်းဟု စိုးရိမ်နေကြသည်။
” ကဲဟေ့၊ ဒီက သခင်ကြီးက ပြောတယ်။ ဒီရွာမှာ ဖက်စစ်တော်လှန်ရေးလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ သစ္စာဖောက်တွေ ရှိတယ်တဲ့။ အဲ့ဒါ ဘယ်သူတွေလဲ။ ကိုယ့်ဟာကို ဝန်ခံရင် သက်သာမယ်နော။ ငါတို့ စုံစမ်းပြီးမှ သိရတယ်ဆိုရင် တစ်မိသားစုလုံး ပြာကျပြီ မှတ်ပါ ”
ရွာသူရွာသားများ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်နေကြသည်။
” ဟေ့ ဘယ်သူမှ ဝန်မခံဘူးလားကွ၊ သာကျော်ရေ သစ္စာဖောက်ကို ဆွဲထုတ်ခဲ့စမ်း ”
သူကြီးကျောက်လုံးက သူ့သား သာကျော်ကို အမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် လူအုပ်ထဲဝင်ကာ တစ်ယောက်ကို ဆွဲထုတ်လာသည်။
” သာကျော်၊ ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ၊ လွှတ်စမ်းငါ့ကို ”
အသားညိုညို၊ ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တောင့်နှင့် လူရွယ်တစ်ယောက်အား ဂုတ်မှကိုင်ကာ ဂျပန်အရာရှိရှေ့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ သူ့နာမည်က ရဲသွေး။ သာကျော် ကြိုက်နေသော ကွမ်းတောင်ကိုင် မြနှင်းနှင့် ရည်ငံနေသူ။ ရဲသွေးက ရွာဦးဆရာတော်ဘုရား၏ ကပ္ပိယကြီး တပည့်။ ကိုယ်ခံပညာ တစ်ဖက်ကမ်းခပ် တတ်မြောက်သူ ဖြစ်သဖြင့် သာကျော်မှာ ရိုးသားစွာ မယှဉ်ပြိုင်ဝံ့၍ ဖခင်နှင့် တိုင်ပင်ကာ အကွက်ဆင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဂျပန်အရာရှိ ဟာကိရိ ရှေ့တွင် ရဲသွေး ဒူးထောက်လျှက် ဖြစ်နေသည်။
” ဘိရုမာ ငါတို့ကို ပုန်ကန်ဖို့ ကြိုးစားတယ်ပေါ့၊ ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖုန်းးးး အွတ် ”
ရဲသွေးပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပြီး ရင်ဘတ်ကို ဆောင့်ကန်လိုက်သည်။ ရဲသွေး မြေကြီးပေါ် လဲသွားသည်။ ရဲသွေး ကုန်းရုံး၍ ထရပ်လိုက်စဉ် သာကျော်၏ တပည့်နှစ်ယောက်က ရဲသွေးကို ချုပ်လိုက်သည်။
” သူကြီး၊ ကျုပ် ဘာလုပ်လို့လဲဗျ၊ ဟေ့ကောင် သာကျော် မင်း ဒါ သက်သက်ယုတ်မာတာ ”
” ခွက် ခွက် ခွက် အ ”
သာကျော်၏ လက်သီးက ရဲသွေးမျက်နှာပေါ် သုံးလေးချက် ဆင့်ကျလာသည်။
” မင်းအပြစ်နဲ့ မင်းပဲ ရဲသွေး။ ဒါ့ကြောင့် ငါပြောပါတယ်၊ မတူရင် မတုနဲ့လို့ ဟားဟားဟားဟား။ ကဲ ငမိုးတို့ရေ၊ အဲ့ဒီ သူရဲကောင်းကြီးကို ချုပ်ထားလိုက်ဦး။ ခဏနေမှ ကင်ပေတိုင်ဗိုလ်ကြီး စိတ်ကြိုက် စစ်ဆေးလိမ့်မယ် ”
ငမိုးတို့ ရဲသွေးအား အချုပ်ခန်းဆီသို့ တရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်သွားသည်။
” ကိုရဲသွေး၊ ကိုရဲသွေး၊ အစ်ကို အစ်ကို ”
ရဲသွေး၏ နားထဲတွင် ချစ်ရသော မြနှင်းနှင့် ညီမငယ် မေလေး အသံကို သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်။ အချုပ်ခန်းထဲတွင် သာကျော်တို့အဖွဲ့ အညှိုးကြီးစွာ ထိုးကျိတ် ရိုက်နှက်ထား၍ ရဲသွေး သတိလစ်ကာ ခေါင်းစိုက်နေသည်။ အစ်ကို၏ အဖြစ်ကို အချုပ်ခန်း အပေါက်မှကြည့်ရင်း မေလေး မျက်ရည်စက်လက် ကျနေသည်။
” သူကြီးရယ်၊ အစ်ကိုရဲသွေးက သူပုန် မဟုတ်ပါဘူး၊ အထင်လွဲတာပါ၊ အီးဟီးဟီးဟီး ”
သူကြီးအား ခြေသလုံးဖက်၍ တောင်းပန်ရှာသည်။
” ငါတို့က သတင်းခိုင်လုံလို့ ဖမ်းလိုက်တာဟေ့။ ထပ်စုံစမ်းကြည့်လို့ သေချာပြီဆိုရင်တော့ နင့်အစ်ကို ခေါင်းပြတ်ပြီသာမှတ် ”
” အစ်ကို့ကို ကယ်ပါဦး သူကြီးရယ်၊ အီးဟီးဟီးဟီး ”
ခြေသလုံးဖက်ကာ ငိုယို တောင်းပန်နေသော မေလေးအား ကြည့်ကာ ဦးကျောက်လုံး ပြုံးလိုက်သည်။
” ငါ ကူညီနိုင်တာ တစ်ခုတော့ ရှိတယ် ”
” ပြောပြပါ သူကြီးရယ်၊ အစ်ကိုရဲသွေး အသက်ရှင်မယ်ဆိုရင် မေလေး ဘာလုပ်ပေးရ လုပ်ပေးရပါရှင် အီးဟီးဟီး ”
” သေချာလား မေလေး ”
” သေချာပါတယ်ရှင် ”
အသက် ၁၈ နှစ်သာသာ ရှိသေးသည့် အပျိုပေါက်မလေး၏ ထွားကျိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ဦးကျောက်လုံးကို သွားရည်ယိုစေသည်။ ဦးကျောက်လုံး မေလေးအား လက်မောင်းနှစ်ဖက်မှ ကိုင်၍ တွဲထူကာ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်သည်။
” ——- ”
” ရှင်!!!!!!!!! ”
” အေး နင့်သဘောပါ၊ ငါ အတင်း မတိုက်တွန်းဘူး၊ နင့်အစ်ကို ရှင်သန်ရေးက နင့်အပေါ်မှာ မူတည်တယ်၊ ညနေ ရွာတောင်ဘက်က အိမ်ကြီးမှာ ငါတို့ရှိမယ် ဟုတ်ပြီလား ”
ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားသော ဦးကျောက်လုံး၏ ကျောပြင်ကို ကြည့်ကာ မေလေး မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကာ အံကြိတ်၍ တွေတွေကြီး ရပ်နေသည်။ အချုပ်ခန်းထဲ ကြည့်မိတော့ အစ်ကိုရဲသွေးမှာ ပါးစပ်မှ သွေးများ စီးကျကာ သတိလစ်နေသည်။
***** ***** ***** ***** *****
နေလုံးကြီး ပျောက်ကွယ်ခါစ ညီအစ်ကို မသိတသိအချိန်တွင် မိုးက အချိန်အခါမဟုတ် တဖွဲဖွဲ ရွာနေသည်။ ဂျပန်စစ်သားများ ရောက်ရှိနေ၍ နေဝင်ကတည်းက တစ်ရွာလုံး မီးငြိမ်းကာ အိမ်ထဲမှ အပြင် မထွက်တော့။ တစ်ရွာလုံး တိတ်ဆိတ်နေချိန်တွင် ရွာလည် လမ်းမပေါ်တွင် လူတစ်ယောက် ပုဆိုးကို ခေါင်းမှီးခြုံကာ ရွာတောင်ဘက်သို့ လျှောက်လာသည်။ ဂျပန်အရာရှိ ဟာကိရိတို့ စခန်းချ တည်းခိုရာ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးရှေ့ ရောက်သော် အစောင့် စစ်သားအား တီးတိုးကပ်ပြောလိုက်ပြီး ခြံထဲဝင်ခဲ့သည်။ အိမ်ကြီးက ဆီမီးရောင်ဖြင့် ထိန်လင်းနေသည်။ အိမ်ကြီးထဲမှ ပုလင်းသံ၊ ခွက်သံနှင့် တဟားဟား ရယ်သံများ ကြားနေရသည်။ ဦးကျောက်လုံး၊ ဟာကိရိနှင့် လူဘီလူးကြီး နှစ်ဦးတို့ အခန်းထဲတွင် အရက်ဝိုင်းဖွဲ့နေကြသည်။
” ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက် ”
” ဘယ်သူလဲဟေ့ ”
” မေ!!! မေလေးပါရှင့် ”
” ကျွီ ”
ဟာကိရိ၏ သက်တော်စောင့် လူထွားကြီးတစ်ယောက် တံခါးဖွင့်ပေးသဖြင့် မေလေး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။ ခြုံထားသော ပုဆိုးကို ဖယ်လိုက်ရာ မိုးရေစိုထားသော အဝတ်များက မေလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် အရှိုက်အဟိုက်များကို ပေါ်လွင်စေသည်။ ချမ်း၍လား၊ ကြောက်၍လား မသိ၊ ဒူးတုန်နေသော မေလေးကိုကြည့်ကာ ဟာကိရိ သဘောကျနေသည်။
” ဘိရုမာမလေး လှတကား ”
” သခင့်ကို ပြုစုပေးဖို့ ခေါ်လိုက်တာပါ ခင်မျာ ”
” ကျောက်လုံး၊ မောင်မင်း တော်တယ်၊ မောင်မင်းကို ဆုချီးမြှင့်ရမယ်၊ ဟားဟားဟားဟား ”
ဟာကိရိ ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် ထကာ မေလေးလက်ကို ဆွဲ၍ အခန်းထဲ ခေါ်သွားသည်။
” အို!!! အမေ့ ”
အခန်းထဲရှိ ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းလှဲခံလိုက်ရသည်။ အစ်ကိုဖြစ်သူအတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးဆပ်ရန် လာခဲ့သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံခံရမည်ဟု ထင်မထားသဖြင့် မေလေး လန့်နေသည်။ ဟာကိရိ ကာကီဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံ နံငယ်ပိုင်းကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အသက် 40 အရွယ် သန်မာသော အမျိုးသားတစ်ဦး၏ လီးကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရသဖြင့် မေလေး မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ကလေးငယ်များ၏ လီးသေးသေးတွေသာ မြင်ဖူးသော မေလေးခင်မျာ အရှည် ၆ လက်မ၊ လုံးပတ်က ကျပ်လုံးခန့် တုပ်သော တောင်မက်နေသည့် လီးကြီးကို တွေ့ရသဖြင့် ချွေးပြန်မိသည်။
ထမိန် ဆွဲချွတ်သည်ကို မငြင်းဆန်ရဲသဖြင့် ကြောက်ကြောက်နှင့် ငြိမ်နေလိုက်ရာ မေလေးအောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားပြီ။ ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန်နှင့် အမွှေးနုများ ခပ်ကျဲကျဲ ရစ်သိုင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ပေါင်ဂွစုံကို လက်ဖြင့်အုပ်ကာ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖုံးထားမိသည်။ ဟာကိရိက ထမိန်ကို ခြေရင်းဘက် လွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။
” ဗျိဗျိဗျိ!!!! အို!!! အမေ့ ”
ရင်ဖုံးအင်္ကျီအပြဲများကြားမှ ဖြူဖွေးမို့မောက်သော နို့နှစ်မွှာ ပေါ်လာသည်။ မေလေး ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့် သိုင်းရှက်ကာ ကြောက်ကြောက်နှင့် နောက်သို့ ဖင်ဒရွတ်တွန်း၍ ဆုတ်သွားသည်။ ဟာကိရိက မေလေး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းကို စားမတက် ဝါးမတက် ကြည့်ရင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
” အ!!! အမေရေ ”
” ဂျိန်းးးး ဒလိန်းဒိန်းဒိန်းးး ဝေါဝေါဝေါ ”
မိုးကလည်း သည်းထန်စွာ ရွာလေပြီ။ ဟာကိရိ မေလေးပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ မေလေးနှုတ်ခမ်းများ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ကြောက်၍လား ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဟာကိရိက လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ပေါက်ကို ဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။
” အိ ”
မေလေးခင်မျာ ကြောက်တာရော၊ သူမ၏ အပျိုစင်ဘဝ ဆုံးရှုံးတော့မှာကိုရော တွေးကာ မျက်ရည်များ ကျလာသည်။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း ရင်ဘက်ပေါ် လက်တင်ကာ မျက်စိစုံမှိတ် အံကြိတ်ထားသည်။ မကြာမှီ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးကြီး ဝင်လာတော့မည်။
” အင့်!!! ဇိဇိ!!! အိ!!! ”
လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာသဖြင့် လန့်သွားသော်လည်း အံကြိတ်ထား၍ အသံ သိပ်မထွက်ပေ။ ဒစ်ဝင်သည်နှင့် ဟာကိရိသည် မေလေး၏ခါးဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်ပြီး ခါးကိုမြောက်ကာ အားဖြင့် ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ
” အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျစ်!!!! အီးးးဟီးးးဟီးးး ”
ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ်နုနုလေးထဲ လီးကြီး ကြပ်သိပ်စွာ တိုးဝင်လာသည်။ နာကျင်မှုကြောင့် အံကြိတ်ထားသော မေလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ ဗလုံးပထွေး ညည်းညူသံများ ထွက်လာသည်။ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာသည့် လီးဒစ် တစ်ဝက်ခန့်တွင် တစ်စုံတစ်ခုက တားစီးထားသဖြင့် ရှေ့ဆက် မတိုးပေ။ ဟာကိရိ လီးကို အနည်းငယ် ပြန်ထုတ်ကာ အားစိုက်၍ ဆောင့်ချလိုက်သည်။
” အင့်!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!ဒုတ်!!! အားးးးး နာတယ် နာတယ် အမေရဲ့ အီးဟီးးဟီး ”
လီးဒစ်ကြီးက အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်ဆောင့်သဖြင့် မေလေးခင်မျာ အလွန်တရာ နာကျင်သွားသည်။ စောက်ပတ်လည်း ကွဲသွားပြီ။ လီးကို စောက်ပတ်မှ ထုတ်ကာ ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ လီးပတ်လည်တွင် ပေကျံနေသော သွေးများကို ကြည့်ကာ ဟာကိရိ သဘောကျသွားသည်။ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်တွင် ပြန်တေ့ကာ ဆောင့်ချလိုက်ပြန်သည်။
” အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အူးးး ဟူးး ဟူးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ အားးးးးး နာတယ် နာတယ် ဗျစ်ဗျစ်ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးးးးးးး ”
ဟာကိရိ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသည်။ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်ခပ်သံ တစ်ဖက်ဖက် ထွက်နေသည်။ လီးကြီးကလည်း စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် လုပ်နေရာ မေလေးလည်း သားအိမ်အောင့်ပြီး နာကျင်လွန်း၍ ငယ်သံပါအောင် အော်ညည်း နေရသည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်ငိုကျွေးနေသော မေလေးအား ကြည့်ရင်း လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။