တက္ကသိုလ် ကျောင်းတွေ ဖွင့်ချိန် နေစိုး တစ်ယောက် ပျော်နေသည်။ 10 တန်း အောင်ကတည်းက တက္ကသိုလ် တက်ရမည့် အချိန်ကို မျှော်နေခဲ့ရသည်။ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားဘဝ ခံစားမှု၊ ပျော်ရွှင်ဖွယ် ကောင်းမှုများကို video ဇာတ်လမ်းများ ကြည့်ပြီး ရူးသွပ်ခဲ့ရသူ ဖြစ်သည်။ မြန်မာစာ major ရရှိပြီး မန္တလေးတက္ကသိုလ်တွင် တက်ရမည် ဖြစ်သည်။
မန္တလေးတွင် အဖေ့ညီ ဦးလေး မိသားစု ရှိသည်။ ဦးလေးတို့က အမျိုးသမီးအဆောင် ဖွင့်ထားသည်။ ကျောင်းတက်လျှင် ဦးလေး အိမ်၌ နေရမည်ဟု မိဘများက ပြောလာသောအခါ နေစိုး အကြောက်အကန် ငြင်းမိသည်။ မိန်းကလေးအဆောင် ဖွင့်ထားသည့်အပြင် ဦးလေးအိမ် ဖြစ်နေသဖြင့် လွတ်လပ်မှု မရှိမှာ သေချာသည်။ သို့သော် ဖခင်အား မလွန်ဆံနိုင်သဖြင့် ဆိုင်ကယ်တစ်စီးသာ ပူဆာ၍ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရသည်။
ဦးလေးဖြစ်သူသည် နန်းရှေ့တွင် နေအိမ် တစ်လုံးရှိပြီး မြို့သစ်ထဲတွင် ခြံဝင်းကျယ်နှင့် နှစ်ထပ်တိုက် တစ်လုံး ရှိသည်။ နန်းရှေ့နေအိမ်၌ သူ၏ မိသားစု နေထိုင်ပြီး မြို့သစ်ရှိ နှစ်ထပ်တိုက်အား အမျိုးသမီး အဆောင်အဖြစ် ဖွင့်ထားသည်။ အဆောင်အား အုပ်ချုပ်ရန် ဦးလေး၏ မိန်းမဘက်မှ ဆွေမျိုး တော်စပ်သူ တစ်ဦးအား အဆောင်မှူးအဖြစ် ခန့်အပ်ထားသည်။
ထိုသူမှာ ကိုရန်နိုင် ဖြစ်ပြီး အသက် 30 ကျော်၊ အရပ်မြင့်မြင့်၊ ဗလတောင့်တောင့် လူပျိုကြီး ဖြစ်သည်။ မိန်းမကြမ်းကျေသူ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူသည် ကားသမားတစ်ဦး ဖြစ်ပြီး ငွေကြေး ပြည့်စုံသူ ဖြစ်သည်။ ပြဿနာ တက်ထားသဖြင့် အိမ်မှ ကားမမောင်းခိုင်း၍ ခေတ္တနားရင်း အဆောင်အား အုပ်ချုပ်ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။
အဆောင် မျက်နှာခြင်းဆိုင်တွင် ထမင်းဆိုင်လေး တစ်ဆိုင် ရှိ၏။ ထိုဆိုင်သည် နေ့လည် နေ့ခင်းတွင် အာပူလျှာပူ၊ အသုပ်စုံ တို့ပါ ရောင်းသဖြင့် ကျောင်းသား ကျောင်းသူများ စည်ကားလှသည်။
နေစိုး မန္တလေးသို့ ရောက်သည့်နေ့ပင်
” ကိုင်း !! ငါ့တူလေး !! အစကတော့ မင်းကို အိမ်မှာ ထားမလို့ဘဲ !! ဒါပေမဲ့ !! မင်းအကြောင်း ငါသိနေတော့ !! မင်းကို !! ငါ ထိန်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး !! အဲ့ဒီတော့ !! ရန်နိုင်က မင်းကို ထိန်းလိမ့်မယ် !! အဆောင်မှာဘဲ နေတော့ ”
” ဟာ !! လေးလေးကလည်း !! သား !! လေးလေးတို့ အိမ်မှာဘဲ နေမယ်ဗျာ !! အဆောင်မှာက မိန်းကလေးတွေနဲ့ဆိုတော့ ရှက်စရာကြီး !! ပြီးတော့ ”
” ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ ”
” အဲ့ ဦးရန်နိုင်ဆိုတာ သားမှ မသိတာ ”
” ဟေ့ကောင် !! လျှာမရှည်နဲ့ !! လာ အခုဘဲ အဆောင်ကို သွားစို့ ”
ငယ်စဉ်ကတည်းက ကြောက်ရသော ဦးလေးဖြစ်သူ၏ အမိန့်ကို မလွန်ဆန်နိုင်သဖြင့် ဦးလေး ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ခဲ့ရသည်။ အဆောင်ရောက်သော် ဦးရန်နိုင် ဆိုသူနှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး သူနေထိုင်ရမည့် အခန်းကို ဦးရန်နိုင်က လိုက်ပို့ပေးသည်။
ပေ 80′ ပတ်လည် ခြံဝန်းကြီးထဲတွင် အခန်း 16 ခန်းလောက်ရှိသော နှစ်ထပ်တိုက်မှာ အဆောင်ဖြစ်ပြီး ခြံဒေါင့်တွင် နှစ်ထပ် လုံးခြင်းအိမ်လေး ရှိသည်။ ထို နှစ်ထပ် လုံးခြင်းအိမ်လေး၏ ဘေးကပ်လျက်တွင် စတိုခန်းသဖွယ် ပြင်ထောင်အိမ်လေး တစ်လုံး ရှိသည်။ ထို ပြင်ထောင်အိမ်လေး ဘေးတွင် ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာများ ဆောက်ထား၏။ ရေချိုးခန်းမှာ ဘေးပတ်လည်သာ ကာရံထားသော်လည်း အမိုး မရှိပေ။
နှစ်ထပ် လုံးခြင်းအိမ်လေး၏ အောက်ထပ်တွင် ဦးရန်နိုင် နေသည်။ လုံးခြင်းအိမ်၏ အပေါ်ထပ် အခန်းမှ ကြည့်လိုက်လျှင် ရေချိုးခန်းအား အတိုင်းသား မြင်ရ၏။
” ကိုင်း နေစိုး ။ မင်း ရန်နိုင်နဲ့ တစ်ခန်းထဲ နေမလား၊ အပေါ်ထပ်မှာ နေမလား ”
နေစိုးလည်း ခြံဝန်းအား ပတ်ကြည့်ရင်း
” သား စတိုခန်းမှာ နေမယ် ဦးလေး ”
” ဟိတ်ကောင် ”
ဦးလေးဖြစ်သူက ဒေါသဖြင့် အော်လိုက်စဉ် ကိုရန်နိုင်က ပြုံးရွှင်သော မျက်နှာဖြင့်
” နေပါစေ အစ်ကိုကြီးရာ၊ လူငယ်ဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်မှာပေါ့၊ စတိုခန်းကို ကျွန်တော် ရှင်းပေးလိုက်ပါ့မယ် ”
” ဒီကောင့်ကို မင်း ထိန်းရမှာနော် ရန်နိုင်၊ အလိုမလိုက်နဲ့ ”
” စိတ်ချပါ အစ်ကိုကြီးရာ ”
” ဒါဆိုလည်း ပြီးရော၊ ကိုင်း ငါသွားပြီ၊ ဒီကောင့်ကို မင်းဘဲ နေရာချပေးလိုက်တော့ ”
” ဟုတ်ကဲ့ !! စိတ်ချပါ အစ်ကိုကြီး ”
ကိုရန်နိုင်ကလည်း ယောက်ဖဖြစ်သူအား ချစ်ကြောက် ရိုသေရသည်။ နေစိုးသည် နှာခေါင်း တရှုံ့ရှုံ့နှင့် ပိုးမြှင်အိမ်များ ပြည့်နေသော စတိုခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ပြီးနောက် ကိုရန်နိင်နှင့်အတူ စတိုခန်းကို ရှင်းနေစဉ် အဆောင်ရှေ့၌ ကားသံနှင့်အတူ ဆူညံ ဆူညံ အသံများ ကြားရသည်။ ကိုရန်နိုင်သည် ချွတ်ထားသော အင်္ကျီအား ဝတ်ကာ ခြေလက် ဆေးကြော၍ အဆောင်သို့ ထွက်သွား၏။
အဆောင်နေရန် ကျောင်းသူများ ရောက်လာကြသည်။ နေစိုးကတော့ စတိုခန်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေသဖြင့် အပေါ်ပိုင်း ဗလာနှင့်၊ ပေတူးကာ စပ်စုရန် လိုက်ကြည့်သည်။ မိန်းကလေး 6 ယောက်နှင့် လူကြီးတစ်ယောက် ပါသည်။ လူကြီးက ဦးရန်နိုင်နှင့် စကားပြောနေစဉ်
” ဟိတ် !! ဟိတ် !! ချွတ် ချွတ် !! ဒီမှာ !! ဒီမှာ ”
လ္ဖက်ရည်ဆိုင် စားပွဲထိုးအား ခေါ်သည့် အသံ ကြားလိုက်သဖြင့် လှည့်ကြည့်မိစဉ် ပိုးဟပ်ဖြူလေးကဲ့သို့ ဖြူဖွေးပြီး ချစ်စရာ ကောင်းလှသော သူနှင့် ရွယ်တူ မိန်းကလေး တစ်ယောက်က သံသေတ္တာ တစ်လုံးကို မနိုင်မနင်း မရင်း သူ့အား လှမ်းခေါ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
” ဘာလဲ ”
” ဘာလဲ လုပ်မနေနဲ့၊ ငါက ဒီအဆောင်မှာ နေမှာ၊ အဲ့ဒီတော့ ဒီသေတ္တာကို အခန်းထဲ ထမ်းပို့ပေးစမ်း ”
” ဘာလို့ ပို့ရမှာလဲ၊ နင့် သေတ္တာထဲမှာ ထမိန်တွေ ပါနေတော့ ငါ ဘုန်းနိမ့်လိမ့်မယ် ”
” အောင်မာ !! အလုပ်သမားက ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် !! အဘရေ၊ ဒီလောက် ကြီးကျယ်တဲ့အဆောင် အိဝါ မနေဘူး၊ တစ်ခြား အဆောင် ပြောင်းမယ် ”
” မလုပ်ပါနဲ့ သမီးရယ်၊ ကဲ !! ကောင်လေးရေ၊ တင်ပေးလိုက်စမ်းပါကွာ၊ ငါ မင်းကို မုန့်ဖိုး ပေးပါ့မယ် ”
နေစိုး ဒေါသထွက်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ပြန်ပြောရန် ပြင်လိုက်စဉ် ကိုရန်နိုင်က ခေါင်းခါပြသဖြင့် ငြိမ်လိုက်၏။ ပြီးမှ မိမိကိုယ်ကို ကြည့်မိကာ သဘောပေါက်သွားပြီး၊ ဘာမျှ ပြန်မပြောဘဲ သေတ္တာကို အပေါ်ထပ်သို့ ထမ်းတင်ပေးလိုက်သည်။ မိမိပုံစံက အလုပ်သမားပုံ ပေါက်နေတာကိုး။
အဆောင်နေ ကျောင်းသူများအား နေရာချပေးပြီးနောက် အောက်ထပ်သို့ ပြန်ဆင်းလာစဉ် ပိုးဟပ်ဖြူလေးနှင့် တိုး၏။
” ဒီမှာ !! ဒီမှာ ”
” ဘာလဲ ”
” အဘက နင့်ကို သေတ္တာသယ်ခ ဘယ်လောက် ပေးလဲ ”
” ဘာလုပ်မလို့ ”
” အဘပေးတာ နည်းရင် ထပ်ပေးမလို့ ”
နေစိုး စိတ်ထဲ အချဉ်ပေါက်သွား၏။ ထို့ကြောင့်
” နင့်အဘက ပိုပေးသွားတယ်ဟ ”
” ဘယ်လောက် ပေးသွားလဲ ”
” နောက်တစ်ခါ နင့် ထမိန်ထုပ်ထမ်းပြီး နင် ငါ့နောက် ခိုးရာလိုက်ပြေးချိန်၊ မင်္ဂလာဆောင် စရိတ်ပါ လောက်ငှအောင် ပေးသွားတာ ”
” ဘာာာာာာာ ”
” ဒါဘဲ ဒါဘဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ”
” သေချင်းဆိုး !! ကာလနာ &&&%%%##$$$ ”
ကောင်မလေး၏ ဗျစ်တောက် ဗျစ်တောက် အသံက နောက်ကျောတွင် ကပ်ပါလာ၏။ ညဘက် အိပ်ယာပေါ်ရောက်သော် ဒေါသထွက်နေသော ပိုးဟပ်ဖြူလေး၏ မျက်နှာလေးကို မြင်ယောင်နေမိသည်။
အတော် ချစ်စရာ ကောင်းတာဘဲ။ အရပ်က 5′ လောက်သာ ရှိပြီး၊ ခန္ဓာကိုယ်က ပိန်သော်လည်း စူဖြိုး၏။ ပုတုံးရောင် ဆံပင်ရှည်က တင်ပါးအထိ ဖုံးနေသည်။ နက်မှောင် ထူထဲသော မျက်ခုံးက ဖြူဖွေးသော အသားအရည်ကြောင့် ထင်းနေသည်။ ပါးပြင်ပေါ်တွင် အကြောစိမ်းလေးများပင် ထင်နေ၏။ မျက်တောင်ကော့ကော့များက ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးအစုံကို ထင်ရှားစေ၏။ နာမည်လေးက အိဝါ တဲ့။
ထိုစွာတေးလန်လေး၏ မျက်နှာကို မြင်ယောင်ရင်း နေစိုးဆိုသော လူပျိုပေါက်လေးတစ်ယောက် ခွလုံးကို သိမ်းကြုံးဖက်ကာ ပြုံးပြုံးကြီး အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
***** ***** ***** ***** *****
အိဝါသည် မြန်မာစာ 1st year ဖြစ်သည်။ သူတို့ 6 ယောက်ထဲတွင် မနေခြည်သည် 2 nd year ဖြစ်ပြီး ယခင်နှစ်ကလည်း ဒီအဆောင်တွင် နေထိုင်ခဲ့သည်။ သူမက အဆင်ပြေသည် ပြောသဖြင့် ရွာတစ်ဖွဲ့လုံး ယခု အဆောင်သို့ ရောက်ရှိလာခြင်း ဖြစ်သည်။
နေခြည့်အတွက်က အဆင်ပြေတာပေါ့။ ပြီးခဲ့သည့် နှစ်ကပင် ကိုရန်နိုင့်ထံ ပိုက်ဆံချေးရင်း ကိုရန်နိုင်၏ ပါကင်ဖောက်ခြင်း ခံထားရသူ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ကိုရန်နိုင်၏ ထောက်ပံ့မှုကြောင့် ၎င်း တစ်နှစ်လုံး သူမအတွက် ငွေရေးကြေးရေး မပူပင်ရပေ။ ထို့အပြင် ကိုရန်နိုင်၏ ကျွမ်းကျင်လှသော အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့ကို တမ်းတမ်းစွဲသွားသူ ဖြစ်သည်။
ယခုလည်း အိဝါတို့ အိပ်သွားချိန်တွင် နေခြည်သည် နောက်ဖေးသွားသလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် အသာလေး လစ်ထွက်ခဲ့သည်။ ကိုရန်နိုင်ကလည်း တံခါးကိုစေ့ကာ အရန်သင့် စောင့်နေ၏။ နေခြည်ဆိုသော 10 ကျော်သက်အရွယ် အပျိုချောလေး ဒီည သူ့ထံလာမည်မှန်း ကြိမ်းသေ တွက်ထားသည်လေ။