”အရင်တုန်းက ပြဿနာမရှိဘူး ညီမရေ ဒီညနေ မိုးသားလေးတွေလည်း တက်လို့ နေပါလိမ့်မယ် စိတ်မပူပါနဲ့ အစ်ကိုလည်း ရှိသားပဲ”
”ဟုတ်အစ်ကို”
ကိုပြည့်ရဲ့ မျက်လုံးများက တမျိုး အရောင်လက်နေသည်ကို မိမိခံစားမိသည်။ အတူတူ ညစာဆင်းစား တီဗွီ ထိုင်ကြည့်သည်အထိ ထူးထူးခြားခြား စကားမပြောမိ။ အိပ်ကြတော့ မိမိ ခုတင်က မီးမှိန်လေး ဖွင့်ထားပေမယ့် သူဘက်ကတော့ မီးပိတ်ထားလို့ မှောင်မဲနေသည်။ ဟိုဘက်လှိမ့် ဒီဘက်လှိမ့်နဲ့ ဘယ်လိုမှ အိပ်မပျော်။ ဟိုဘက် ကုတင်ဆီမှလည်း တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။ တစ်ခုခုကို တောင့်တနေသလိုလို စိုးရွံ့ နေသလိုလို နှင့်။ မိမိ ဆီးသွားချင်လာလို့ ခုတင်ပေါ်မှ အသာထပြီး အိမ်သာဝင်သည်။
အိမ်သာမှ အထွက်
”အမေ့”
ရုတ်တရက် တံခါးအဝမှာ ရပ်ကြည့်နေသော ကိုပြည့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုပြည့်က ချက်ချင်းဆိုသလို မိမိ မျက်နှာကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများနှင့် အတင်းဖိကပ်လိုက်သည်။ မျက်လုံးများ ပြာဝေသွားပြီး အတင်းရုန်းသော်လည်း အချည်းနှီးသာ။ သူအတင်း နမ်းပြီးတော့ မျက်နှာခွာလိုက်သည်။
”ဖျန်း ဖျန်း”
မိမိ ရီဝေသည့်ကြားမှ သူ့ပါးကို နှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ တုန်ရီ လှိုက်မောစွာ နှင့် ဆို့တက်လာသော ရင်ကို သူ့ဆီတိုးကပ်လို့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်မိသည်။ မိမိခေါင်းထဲတွင် ဆန္ဒ တစ်ခုမှ လွဲ၍ ကျန်တာ သတိမထားမိတော့။
သူက အလိုက်သင့် မိမိအနမ်းတွေကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်သည်။ သူ့လက်တွေက ခန္ဓာတလျှောက်ပြေးလွှား ဖြစ်ညှစ်နေသည်။ ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသော သူ့ကျောပြင်ကို အတင်း ဖက်တွယ်ထားမိသည်။ မိမိကိုယ်လေး လေပေါ်မြောက်တက်သွားပြီး နွေးထွေးသော မွေ့ယာဆီ ကျောချမိသည်အထိ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ နမ်းနေမိတုန်းပင်။
သူက အင်္ကျီကြယ်သီးများဖြုတ်၍ လှန်ချလိုက်ပြီးနောက် ဘော်လီ နောက်ချိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်သည်။ပြီးတော့ မိမိ ရင်သားများကို အတင်း ဖြစ်ညှစ်နေတော့သည်။ သူ့အနမ်းတွေက ပါးပြင် လည်ပင်းမှတဆင့် ရင်သားများကို စုပ်ဆွဲလာသည်။
”ဟင်းးး”
သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မိမိ ပေါင်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ ကားသွား ပြီး မာတောင့်တောင့် အသားဆိုင်တစ်ခုက အင်္ဂါတလျှောက် ပွတ်ဆွဲနေသည်။
”ဟင်းးးးး”
”အားးး”
သူ့ရင်ဘတ်ကို အတင်းတိုးနေမိသော်လည်း သူကတော့ ခပ်မှန်မှန်ပင် လှုပ်ရှားနေသည်။
”အားး ကောင်းလိုက်တာ ညီမရယ်”
သူက မိမိနားလေးကို ကိုက်၍ တိုးတိုးလေးပြောသည်။ မိမိနားထဲမှာ အင်္ဂါစပ်ကို လာထိခိုက်သော တဖတ်ဖတ် အသံတွေကို ကြားနေရသည်။တိုးတိုးလေးသာ ညည်းညူမိရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ ချထားမိသည်။ သူက ကိုယ်ချင်းကပ်ထားရာမှ ခွာလိုက်ပြီး မိမိဒူးနှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်အထိ တွန်းကပ်၍ ဆက်တိုက် လှုပ်ရှားတော့သည်။
သူ့လက်တွေကို ကိုင်ထားမိတော့သည်။ ဘယ်တုန်းကနှင့်မှ မတူသော တင်းကျပ်မှုကို ခံစားနေရသော်လည်း ထိုအတွေ့ကို မိမိကိုယ်တိုင် အသက်ရှူအောင့်ထားလောက်အောင် လိုချင်နေမိသည်။
”အင့် အင်း အင်း အင်း အင်းး”
”အာ့ အား အားး”
ကုတင်လေးကရော မိမိခန္ဓာပါ အပေါ်သို့ တွန်းတွန်းတက်သွားသည်။ သူက ပေါင်တဖက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး နောက် ပေါင်တစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် လွှဲတင်လိုက်တော့ ဘေးတစောင်းလေး ဖြစ်သွားသည်။ ပေါင်တစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ် နမ်းရှိုက်ပြီး လှုပ်ရှားတော့ မိမိမျက်လုံးများ မဖွင့်နိုင်တော့ပါ။ ကြာလာတော့ မိမိ တကိုယ်လုံး ချွေးစေးလေးများ ထွက်လာသည်။
”ကိုယ် ပြီးတော့မှာမို့လို့ မှောက်လိုက်ကွာနော်”
သူက ပြောပြောဆိုဆို ခါးမှ ကိုင်၍ ဆွဲ လှည့်လိုက်ပြီး မိမိဗိုက်လေးကို စီးခုံစပ်မှ နှိုက်၍ ပင့်တင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းအုံး ထိုးထည့်လိုက်ပြီး သူ့ဟာ တေ့၍ လှုပ်ရှားတော့သည်။ မိမိမျက်နှာကို မွေ့ယာပေါ် ဘေးစောင်းချထားရင်း လက်များက အိပ်ယာခင်းကို တင်းတင်း ဆုပ်ထားမိသည်။
”အားအား အားအား ”
မိမိ ခါးလေးကို ကိုင်၍ အားကုန် ဆောင့်နေရာ မိမိ ပိုနာကျင်သလို ဖြစ်မိသော်လည်း ဟာသွားမှာကို စိုးနေမိသည်။ ဆန္ဒ တစ်ခုက တဖြေးဖြေး မြင့်တက်လာချိန် မကြာခင်မှာပင် မိမိတကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကြီးက မိမိအပေါ် မှောက်ကျလာသည်။
”အားးးးးးးး အားးးးးးးး”
တကိုယ်လုံး အင်အားများမရှိတော့ သလို ဘေးသို့ လှဲချလိုက်မိသည်။ သူက သူ့ဟာကို မထုတ်သေးပဲ ထပ်ရက်ပင် မိမိကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ထားသည်။အခုအချိန်မှာ မိမိ ကို့ကိုရော တခြားဘာကိုမှ ပင် သတိမရနိုင်တော့ပါ။
ခဏလောက် ငြိမ်နေပြီးတော့မှ
”ချွတ်လိုက်တော့လေ ဒီမှာ ချွေးတွေချည်းပဲ”
”အင်း”
သူအသာခွာလိုက်တော့မှ မိမိရေချိုးခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်လိုက်မိသည်။ ရေပန်းဖွင့်ပြီး ရေအောက်သို့ အမြန် တိုးဝင်လိုက်တော့မှ ရင်တုန်ခြင်းတွေ အနည်းငယ် ပြေသွားသလိုရှိသည်။
”အင် ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ”
ကိုပြည့်က နောက်မှ လိုက်လာပြီး ရေပန်းအောက်အတင်းတိုးဝင်၍ မိမိကို ပွေ့ဖက်လာသည်။မိမိ အလိုက်သင့်ပင် မရုန်းမိတော့။
”တော်လောက်ပြီ ထင်တယ် အစ်ကို”
”အစ်ကို့စိတ်တွေ ထိန်းမရနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ညီမရယ်”
သူက ရေပန်း ခလုတ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။ ရေစက်လက် မိမိ ခေါင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်း စုပ်ယူလာတော့သည်။ မိမိ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားမိသော်လည်း နှုတ်ခမ်းလေးများ ဟပေးထားမိသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် နံရံနှင့် ကျောကပ်သည်အထိ သူအတင်း စုပ်ဆွဲနေသည်။ မိမိပါးတွေ လည်ပင်းတွေ ရင်ညွန့်တွေနှင့် ရင်သားတွေကို သူ့လက်တွေက ပွတ်သပ်နေသည်။ ပြီးတော့ နို့ခေါင်းလေးတဖက်ကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။
”အာ့ အစ်ကို တော်ပြီ”
နောက်ဆုံးတော့ ကုတင် ပေါ်သို့ နောက်တခေါက် ရောက်သွားပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ ကိုပြည့် ခုနကလောက် မကြမ်းတော့ပါ။ ခုတင်ပေါ် လက်ထောက်ထားသည့် သူ့ လက်မောင်းကျစ်ကျစ် နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ရင်း တစ်ချက်ချင်း ပုံမှန် ဆောင့်နေသော သူ့ကို ရီဝေစွာ ကြည့်နေမိသည်။ ဖတ်ခနဲ ရိုက်ခတ်သံနှင့်အတူ အပေါ်သို့ တွန်းတွန်းတက်သွားသော မိမိရင်သားတွေကို သူ တက်မက်စွာ ကြည့်နေသည်။
တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလာသည်။ စေ့စော်ချက် တစ်ခုခု ကြောင့်လားမသိ။ သူ့လည်ပင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ စုပ်နမ်းလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ သူ့ပုခုံးတွေ ကို တင်းတင်းဖက်ထားမိသည်။ အလိုက်သိစွာ သူ့လျှာက အတင်းရစ်ပတ်လာသည်။
”အင်း ဟင်းးး”
တိတ်ဆိတ်သော ညဝယ် အသံမျိုးစုံ ကြားနေရသည်။
”ညီမ အပေါ်တက် ကွာနော်”
ပက်လက်လှန်လိုက်သော အခါ ထောင်မတ်နေသော အချောင်းကြီးကို မီးမှိန်မှန်ကြားမှ တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့အပေါ် ခွထိုင်လိုက်ပြီး အသာ လက်ဖြင့် ကိုင်လို့ မိမိ အင်္ဂါကို တေ့ထည့်လိုက်သည်။
”အားးးး”
နင့်ခနဲ ဝင်လာသော အရာကို ဒီအတိုင်းထားရင်း သူ့ရင်ဘတ်အပေါ် လက်ထောက်၍ ပြန်ကြွ လိုက်သည်။ ပြန်အထွက်မှာ ပွတ်တိုက် ထွက်သွားသော သူ့ဟာကို ညစ်ဆွဲထားရင်း ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေမိသည်။
”အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ ညီမရယ်”
သူက မိမိရင်သားတွေကို လက်ဖြင့် ဆွဲညှစ်ထားသည်။ နောက်တော့ မိမိမျက်လုံးများ မှိတ်ထားလိုက်ပြီး အတင်း ဆောင့်ပေးလိုက်မိတော့သည်။
”အားးး ဟားးး ဟားးး”
ဘယ်တုန်းကမျှ မရဘူးသော သာယာသော အတွေ့အောက်မှာ မျောပါရင်း သူ့အလိုကျ ဖြစ်မိသည်။ဒုတိယ တစ်ခေါက်ဆိုတော့ ပိုကြာလို့ မိမိလည်း ပျော့ခွေသွားသည်။ ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားသည်ပင် မသိလိုက်။
မနက်လင်းလို့ ကိုတို့ ရောက်လာသည်အထိ အိပ်ယာထဲ ခွေနေမိသည်။ ကို့ဆီက လာနေပြီ ဆိုပြီး ဖုန်း ဝင်လာတော့မှ ကိုပြည့်ကို အတင်းနိုးလို့ ကုတင် ပြောင်းခိုင်းရသည်။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ရေချိုး အဝတ်လည်းပြီးသည့်တိုင် နုံးသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ပြန်လှဲနေလိုက်သည်။
”ညီမ ပြောရရင် ကိုယ့်အပြစ်တွေပါပဲ ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့ မပြောဘူး ဟိုကောင် ပြန်လာရင် အားလုံးကို ညီမ ဖွင့်ပြောလိုက် အားလုံး ကို ခံယူမယ်”
အဝတ်တွေလဲရင်း ကိုပြည့်ပြောသော်လည်း မိမိ သူ့ကို လှည့်မကြည့်မိပါ။ မကြည့်ချင်လို့ သူ့ကို စိတ်ဆိုးလို့ မဟုတ်မှန်းတော့ မိမိကိုယ်တိုင် သိနေသည်။တကယ်ဆို မိမိကိုယ်တိုင်လည်း မှားခဲ့သည် မဟုတ်လား။ အဲသလို သူများကို အပြစ်ဖို့ရလောက်အောင်လည်း မိမိ မျက်နှာမပူပဲ မနေနိုင်ပါ။ လူကနုံးနေသည့်အပြင် စိတ်ပါ ပင်ပန်းလာတာမို့ တွေးရင်းနှင့် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။
”သဲ နေမကောင်းဘူးလား”
ကို့ အသံကြားရပြီး ကုတင်လေး လှုပ်သွားသည်။
”ကောင်းပါတယ် အိပ်ချင်လို့ ညက အိပ်မပျော်ဘူးလေ”
ပြောလိုက်ပြီးမှ အဓိပ္ပါယ် တစ်မျိုး ဖြစ်သွားမည်စိုး၍
”တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေလို့ ဟင်း ဟင်း”
ဟိုဘက်မှာလည်း နှစ်ယောက် ဘာတွေ တွတ်တွတ် တွတ်တွတ် ပြောနေမှန်းမသိ။
”လာထလေ ကိုယ် မုန့်ဟင်းခါး ဝယ်လာတယ် စားရအောင်”
ကိုပြည့်က မိမိကို တချက် တချက် ကြည့်နေပေမယ့် မိမိကတော့ တတ်နိုင်သလောက် အဆင်ပြေပြေနေနိုင်အောင် ကြိုးစားသည်။
ဒီနေ့တော့ သုံးရက်မြောက်မို့ ထွေထွေထူးထူး ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိလို့ ကမ်းခြေမှာပင် ဆော့ဖြစ်သည်။ မိမိ ကိုပြည့် နှင့် သီးခြား မဖြစ်အောင် နေသည်။ မိမိတို့ ဒိထက်ပို၍ မမှားသင့်တော့ပါ။ ကိုကတော့ အရင်အတိုင်းပင် မိမိကို အရမ်း ဂရုစိုက်သည်။ တစ်နေကုန် နေစောင်းသည်အထိတော့ မကစားနိုင်ပါ။ မိမိ နှင့် ကို တို့ အရင် တက်လာခဲ့သည်။
အခန်းထဲရောက်လို့ ကိုက နှီးနှောကြဖို့ အစပြုလာသည့်တိုင် မိမိက စိတ်များ ပင်ပန်းနေ၍လားမသိ။စိတ်မပါ ပါ။ ကိုကလည်း အလိုလိုက်ပါသည်။ ရေချိုးပြီး မိုးချုပ်မှ ကမ်းခြေသို့ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ကမ်းခြေ ပြန်ရောက်သည်အထိ ကိုပြည့်တို့ အတွဲကို မတွေ့မိသေးပါ။ လသာရက်မို့ သာသာရှိသောလရိပ်အောက်မှာ တဖွေးဖွေးတက်လာသည့် ရေလှိုင်းကလေးများကို ကြည့်ရင်း ကို့ခါးလေးဖက်၍ လမ်းလျှောက်မိသည်။ စိတ်တွေက ပြန်လည် လန်းဆန်းလာသလို မိမိ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဟု မှတ်နိုင်လာသည်။
နောက်ကျိနေသော ခေါင်းထဲမှ စိုးရွံ့မှုများက ပင်လယ်ရေ ထဲ မျောပါသွားသလို။ ကိုနှင့်အတူ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေးကို ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ထားမိသည်။
”အေးတယ် သဲ ပြန်ရအောင်နော်”
”ဟင့်အင်း ခနနေရအောင် ကိုယ်ရယ် မနက်ဖြန် ပြန်ရမှာပဲ သဲ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ကြည့်ချင်သေးတယ်”
။အတော်ညဉ့်နက်မှ ပြန်ဖြစ်သည်။ တံခါးစေ့ထားရုံပဲမို့ အသာဖွင့်၍ ဝင်လိုက်သည်။
”ဟာ”
”အို”
ကိုပြည့်တို့ အတွဲ ကုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးနေကြသည်။ ဆုက ကိုပြည့်ကို အတင်းဖက်ထားပြီး ခြေထောက် နှစ်ဖက်က ခါးကို ချိတ်ထားသည်။ မမြင်ချင်ပါဘူးဆိုမှ အဝင်အထွက် ပြင်းပြင်း တဖတ်ဖတ် နှင့် လှုပ်ရှားနေသော ကိုပြည့် အောက်ပိုင်းဆီ အကြည့်တွေ ရောက်သွားပြန်တော့ မိမိ မျက်နှာလေး ရဲတက်သွားသည်။ ရှက်၍ ငုံ့ထားမိနေသော မိမိကို ကိုက ရင်ခွင်ထဲ ထည့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲချလိုက်၏။
”အို ကို ”
”ကို မရတော့ဘူးကွာ”
”ရှက်စရာကြီး ကိုရယ် သူများတွေလည်း ရှိတယ်”
မိမိစကား မဆုံးပါ။ ကိုက ဘောင်းဘီကို အတင်း ဆွဲချွတ်နေသည်။ ဒီတစ်ခါ ကြည့်နေကြသူတွေက ကိုပြည့်တို့ အတွဲပါ။ အမှတ်တမဲ့ ကိုပြည့်နှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံခိုက် သူ့အကြည့်တွေက ရီဝေလို့နေသည်။မိမိ ရှက်လွန်းလို့ မျက်လုံးများ မှိတ်ထားသည်။အောက်ပိုင်း ပြောင်သလင်းခါသွားတော့မှ ကိုက မျက်နှာအပ်၍ နမ်းပါတော့သည်။
”အား ကိုရယ် ဟားးးး”
ကိုယ့်ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားရုံ ကိုင်ထားမိသည်။ ကို့လျှာက အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားတွေထိ တိုးဝှေ့လို့နေသည်။ လက်တွေကလည်း ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင် ဖျစ်ညှစ်လို့နေပြန်သည်။
”ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
ဟိုဘက် ကုတင်မှလည်း အသံတွေ ကြားနေရသည်။ မှိတ်တချက် ဖွင့်တချက် မျက်လုံးများမှတဆင့် မြင်နေရသည်က ကိုပြည့် အကြည့်တွေက မိမိဆီ တစ်ခါတစ်ခါ ရောက်လာနေသလိုပင်။ ကိုက မိမိအင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာ လေးပါ ပင့်တင်လို့ ရင်သားထိပ်လေးတွေကို ကစားပေးနေတော့ ခါးလေးပါ ကော့တက်မိသည်။
”အင်း ကို ယားတယ်”
”အားးးးး”
သိပ်မကြာခင်မှာ ကို့မျက်နှာ မိမိအင်္ဂါလေးဆီမှ ခွါလိုက်တော့ ကို့နှုတ်ခမ်းတဝိုက် စိုစွတ်လို့နေသည်။ကို သူ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ မိမိကို ဆွဲထူလို့ အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာ ကို ခွာသည်။ ပြီးတော့ မိမိကို လှန်ချလိုက်ပြီး အချောင်းကြီး တရမ်းရမ်းနှင့် မိမိအပေါ်ခွထိုင်ကာ
”သဲ စုပ်ပေးကွာ”
”ရှက်စရာကြီး ကိုရယ်”
”ကိုကြတော့ မရှက်ရဘူး ဟိုမှာ သူများတွေ ကြည့်ဦး”
ကိုပြလို့ မိမိ ကြည့်မိတော့ ဆုရယ် ပက်လက်လှန်နေသော ကိုပြည့်အပေါ် တက်ထိုင်၍ ခေါင်းက အချောင်းကြီးအပေါ် နှိမ့်ချည် မြင့်ချည် လုပ်နေသည်။ ကိုပြည့်ကတော့ တအင်းအင်းနှင့် ခေါင်းက ဟိုရမ်း ဒီရမ်း ဖြစ်နေသည်။ မိမိရင်ထဲဝယ် လှိုက်ခနဲ တပ်မက်မှု တစ်ခုက တိုးဝင်လာသည်။
ကိုက မိမိမေးစေ့လေး အသာ ပင့်မလို့ သူ့ဟာကို နှုတ်ခမ်းဖျားလာတေ့သည်။ မိမိလက်များ သူ့ ခါးကို အသာကိုင်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေး ဟပေးလိုက်မိသည်။ ကိုက ဆံပင်ဖျားလေးတွေ အသာပင့်တင့်လို့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်၍ ဆက်ထိုးထည့်သည်။
”အားးး”
မိမိလည်ချောင်းနားအထိ ရောက်တော့မှ သူဆွဲထုတ်သည်။ ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်နေချိန် မိမိလက်တွေက သူ့ဥလေးတွေကို ဖျစ်ပေးမိသည်။
”အွန်း”
”အား ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်”
ကို အတင်းတော့ မလုပ်ပါ။ ဖြေးဖြေးချင်း ပဲ မိမိခေါင်းကို ကိုင်၍ လှုပ်ရှားသည်။ ခဏကြာတော့ မိမိ အသက်ရှူ ကြပ်လာ၍ အတင်းတွန်းထုတ်လိုက်သည်။
”အရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ”
”တော်ပါ အရှက်မရှိ ဟင် ဘာလုပ်တာလဲ ဟာ”
ကိုက ပြောပြောဆိုဆို မိမိ ရင်သားနှစ်ဘက်ကို စုကိုင်ပြီး သူ့ဟာထည့်၍ ပွတ်ဆွဲနေသည်။
”သုတ်တာလေ”
”လုပ်ရင်လည်း လုပ်တော့ ကိုရယ်”
မိမိ တောင်းဆိုလိုက်မိသည်။ ဝေဒနာ တစ်ခုက တရိပ်ရိပ် တက်လာသည်လေ။ ဟိုဘက်ကို အသာစောင်းငဲ့ ကြည့်မိတော့ ဆုက ကိုပြည့်အပေါ်မှ နေ၍ တက်မက်စွာ ဆောင့်ပေးနေသည်။ ရင်သားတွေ လှုပ်ခါနေတာကို ကြည့်ပြီး မိမိအဖြစ်ကို ပြန်သတိရသွားလို့ ကြက်သီးလေးတွေ ထသွားမိသည်။
”သဲ ကုန်းပေးကွာ နော်”
ကို အရမ်း တက်ကြွနေသည်။ မိမိ အသာလေး နောက်လှည့်ပေးလိုက်တော့ သူက ကုတင်အောက် ဆင်း မတ်တပ်ရက်ပြီး မိမိကို ကုတင် အစပ်ထိ ဆွဲယူသည်။
”အင်းးး”
တနင့်နင့်ဝင်လာသော အထိအတွေ့ကို မိမိ တက်မက်စွာ ခံယူသည်။ သိပ်မကြာခင် အဆက်မပြတ်ဝင်လာသည့် ဆောင်ချက်တွေက မိမိကို ရှေ့သို့ ယိုင်ယိုင်သွားစေသည်။
”အား အား အား အား”
ကိုက မိမိ ခါးလေးကို ကိုင်၍ အားကုန် ဆောင့်နေသည်။ ခုတင်ပေါ် ထောက်ထားသည့် မိမိလက်တွေကို နောက်ဘက်သို့ ဆွဲယူလိုက်တော့ လေထဲမှာတွဲလောင်း ဖြစ်သွားသော မိမိကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါနေသည်။ ကိုက အရမ်း စိတ်လာနေတော့ မိမိရင်သားတွေ ဖျစ်ညစ်ပြီး ဆောင့်နေတုန်းမှာပင် တဗျစ်ဗျစ်နှင့် မိမိအင်္ဂါထဲ ပူနွေးမှုများ စီးဝင်လာသည်။မိမိ လည်း ခုတင်ပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ်ကျသွားသည်။ နုံးချိနေသည့်ကြားမှ ဟိုဘက်ခုတင် အကြည့်ရောက်မိတော့ ဘယ်တုန်းက ပြီးသွားသည်ပင် မသိလိုက်။ နှစ်ယောက်သား ဖက်လျက် အိပ်ပျော်နေသည်။ ကိုက ခုတင်ပေါ်တက်လာ၍ မိမိကို ထွေးပွေ့ထားသည်။
”ချစ်တယ် သဲရယ်”
”တော်ပါ အရှက်မရှိ”
ကို့ကို အလိုက်သင့် ပြန် ပွေ့ဖက်ထားမိသည်။ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် မပီဝိုးတဝါး အိပ်မက်တွေကြောင့် နိုးလာရသည်။ စည်းချက်ညီစွာ နိမ့်ချည် မြင့်ချည် ဖြစ်နေသော ကိုယ့် ရင်ဘတ်ပေါ်မှ လက်ကလေး အသာဖယ်လို့ ကိုယ်ကို စောင်းလိုက်မိသည်။
ညဦးပိုင်းက အမှတ်မထင်ပဲ ရင်ခုန်စရာတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့ပြီးနောက် မိမိတုန်ရီ နုံးချိစွာ ခွေနေမိသည်။ ကိုပြည့်၏ ရမ္မက်အပြည့်ပါသော အကြည့်တွေ ကို့ရဲ့ တပ်မက်မှုတွေ ကြားမှာ မိမိ ဘယ်လို နေရမှန်းပင် မသိခဲ့ပါ။ ပြီးတော့ ဆုရဲ့ ကာမအပေါ် ခုံမင်မှုတွေ။ ပြီးသွားမှာပါလေ။ မနက်ဖြန် ပြန်ကြတဲ့အခါ အားလုံး ပြီးသွားမှာပေါ့။ တကယ်ဆို ဒါတွေဟာ အမှတ်တရ လေးတွေပဲပေါ့။
လူးလွန့်ရင်းနဲ့ ဆီးသွားချင်လာလို့ အသာထ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေသော ကိုယ်ကို ခေါင်းရင်းဘက် ဗီရို ပေါ်ရှိ သဘက်ကြီး ထယူခြုံ၍ အိမ်သာဘက်ထွက်ခဲ့သည်။ အိမ်သာမှ ပြန်အထွက် ရုတ်တရက် မီးပိတ်သွားပြီး စွေ့ခနဲ ပွေ့ယူခံလိုက်ရလို့ လန့်အော်မိသည်။
”အို အမေ့”
လက်တဖက်က မိမိပါးစပ်ကို လာအုပ်လို့ အတွင်းဘက်သို့ ဆွဲခေါ်သွားတာ မိမိကျော နံရံ၌ ကပ်သည်အထိပင်။ ဘာဖြစ်မှန်းမိမိ သိလိုက်၏။
”ကိုပြည့် ဘာလုပ်တာလဲ ကိုတို့ သိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
”ရှူး”
အမှောင်ထဲမှ မျက်ဝန်းတစ်စုံက မိမိကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။
”ညီမ ဘာလို့ ဖွင့်မပြောလိုက်တာလဲ ကိုယ့်အပြစ်တွေ ကိုယ်သိတယ်”
”မပြောရက်ဘူး အစ်ကို။ ဆု ဘယ်လိုနေမလဲ။ ဆု က ညီမ အချစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်းပါ။ ညီမရော ကို့ကို ဘယ်လို မျက်နှာပြရမလဲ။ တကယ်ဆို အရင်ကတည်းက အစ်ကို ထိန်းခဲ့ဖို့ ကောင်းတယ်”
”သိလား အစ်ကို ထိန်းမရခဲ့ဘူး ညီမကို မြင်ရင် အစ်ကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး ညကလည်း”
”အို အစ်ကို တော်ပါတော့ ရှက်စရာ ကိစ္စတွေ”
အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာတစ်ခုက မိမိကို ပိုပြီး တင်းကျပ်စွာ ဖိကပ်လာသည်။ လေမှုတ်သံ ခပ်ပြင်းပြင်းတွေက မိမိမျက်နှာနားမှာ ရစ်ဝဲလို့နေသည်။
”တော်ပြီ အစ်ကို ညီမတို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူး သဘောထားမယ် အကိုလည်း ရန်ကုန်ရောက်ရင် ညီမကို သီးသန့်တွေ့ဖို့ ထပ်မကြိုးစားပါနဲ့တော့”
မိမိ ရုန်းကြည့်မိသော်လည်း အတင်း ဖက်ထားလို့ အချည်းနှီး ဖြစ်နေသည်။
”ဒီမယ် ညီမ ကို ကတိပေးတယ် ကိုမရ ရအောင် ထိန်းမယ်ကွာ ဆု ကိုလည်း ကိုယ်ချစ်တာပေါ့ ချစ်လို့ ယူထားတာပေါ့ ဒါပေမယ့်ကွာ အခုတော့ ”
ကိုပြည့် မိမိ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။ မိမိနှုတ်ခမ်းများကို တင်းတင်းစေ့၍ ရုန်းနေမိသည်။ အငမ်းမရ နမ်းနေသော သူ့ လျှာ၏ အတွေ့တွေကြောင့် မိမိ ရီဝေလို့ လာပြန်သည်။ မိမိ လက်များက သူ့ပုခုံးကို ဖက်လိုက်မိချိန်မှာတော့ ပတ်ထားသည့် မိမိသဘက်လည်း ကွာကျသွားသလို သူ့လက်တွေကလည်း တကိုယ်လုံးအပေါ် ပွတ်သပ်လာသည်။
”တော်ပြီ အစ်ကိုရယ်”
ပြောနေပေမယ့် စကားတွေ မပီသတော့သည်ကို မိမိကိုယ်တိုင် သိနေလေပါတော့လေသည်။
ပြီးပါပြီ။