” မောင် … ဒါပြီး … တော်တော့နော် ”
” မောင် … မမူးသေးပါဘူး … မွန် ”
တစ်ခုခုအား တွေးပြီး စိတ်ဓာတ်ကျနေပုံရသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။
” မောင် … မွန့်ကို … ကြည့် ”
မျက်လွှာချထားရာမှ ဇနီးချောလေး စကားကြောင့် ပြည်စုံ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ စုမွန်တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူအား စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းရှည် ချလိုက်မိ၏။
” မောင်က ဘာကိုစိုးရိမ်တာလဲ …။ သူ့ပါသာ စကားကို အနိုင်ယူ ပြောသွားတာလေ …။ မွန်က သူ့ဆီ ပြန်သွားမယ်လို့များ ထင်နေလား ”
” မောင်က … ဒုတိယလူလေ ”
ပြည့်စုံမှာ ဇနီးချောလေးအား အကြည့်လွဲပြောရင်း သောက်လက်စ အရက်ခွက်အား အကုန်မော့ချ လိုက်ပြန်သည်။
” ဘာဆိုင်လဲမောင် …။ သူနဲ့မွန် တရားဝင် ကွာရှင်း ထားပြီးသား …။ အခုချိန် မောင်က မွန့်ရဲ့ ခင်ပွန်းလေ …။ ဒုတိယလူလို့ ပြောစရာလား …။ မောင် … မွန့်အချစ်ကို ဘာကြောင့် … မယုံကြည်ရတာလဲမောင်ရယ် … အဟင့် ဟင့် ”
” မွန့်ကို … ယုံပါတယ် …။ မောင်စိုးရိမ်တာက … ရဲသူ … မောင်တို့နှစ်ယောက်ကြား … ဝင်လာမှာ စိုးရိမ်တာပါ ”
” သူလည်း … လက်ရှိ မိန်းမနဲ့လေ … မောင် …။ မွန်နဲ့မောင် နားလည်မူရှိရင် … သူ့ကို ဂရုစိုက်စရာ … မလိုပါဘူး မောင်ရယ် ”
” မောင့်အထင် … ရဲသူက … မွန့်အပေါ် … သံယောစဉ် … မကုန်သေးသလိုပဲ ”
” မောင်ရယ် … မွန်က … မောင့်အနားမှာ တသက် လုံး နေမယ့်သူပါ …။ မောင် စွန့်ခွာသွားတောင် … အပြစ်မမြင်ဘူး …။ အဝေးကနေ ချစ်နေမယ့် သူပါ ”
” မွန်ရယ် ”
စုမွန် စကားလုံးများကြောင့် ပြည့်စုံ ရင်ထဲကြည်နူးသွားရသည်၊၊ ဇနီးချောလေးအား တအားချစ်မိနေ၏။ လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးမှာ ကြောက်သလို ရဲသူအား မယုံကြည်ပေ။ လွန်ခဲ့သော ၃ ရက်ခန့် စျေးဝယ်အပြန် အမှတ်မထင် ရဲသူနှင့် တွေ့ရာ ဇနီးဖြစ်သူအား ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖြင့် လက်ဆွဲကာ သတိရကြောင်း မမေ့သေးကြောင်း ပြောဆိုနေ၏။
” ငါ ……… နင့်ကို ……… မေ့မရဘူး … မွန် ”
ဇနီးဖြစ်သူအား သူ့ခင်ပွန်းဟောင်းမှ ချစ်နေသေးပါလားဆိုသည့် အသိက ပြည့်စုံရင်အား တုန်လှုပ်စေခဲ့သည်။
” အမ်း …… အဟမ့် ……… အဟမ်း ”
စုမွန်မှာ ကြောင်ကြည့်နေရင်း လက်ရှိယောင်္ကျား ပြည့်စုံ၏ ချောင်းဟန့်သံကြားမှ ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူ လက်မှ ဆောင့်ရုန်းလိုက်တော့၏။
” နင် … နင် … အခုချိန် … ဒါတွေပြောစရာ … မလိုပါဘူး …။ ဒါ … ငါ့ ယောင်္ကျား …။ လာ … မောင် … သွားစို့ ”
စုမွန်မှာ ခင်ပွန်းဟောင်း ရဲသူအား ပြောရင်း လက်ရှိ ယောင်္ကျား ပြည့်စုံ လက်ဆွဲကာ သူမတို့ ကားနား လျှောက်လာခဲ့သည်။ အဲဒီနေ့ကစ၍ ပြည့်စုံတစ်ယောက် အရက် နေ့တိုင်းသောက်ကာ စိတ်ဖိစီးမှုများနေတော့၏။ အခုလည်း ဇနီးဖြစ်သူ စကားကြောင့် စိတ်ဖိစီးမှု လျော့နည်းလာသော်လည်း အရက်ဝိုင်းအား လက်စသပ်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ရောက်ခဲ့ပေမယ့် အိပ်မပျော်သေးပေ။ အတော်ကြာမှ မျက်လုံးများ လေးလာကာ အိပ်ပျော်သွားတော့၏။
နောက်ရက်များတွင် ပြည့်စုံမှာ မယားချောလေးအား အရိပ်တကြည့်ကြည့်နှင့် နေလာရာ နှစ်လခန့် ရဲသူ၏ အရိပ်အရောင် မတွေ့ရမှ ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်ကာ လုပ်ငန်းခွင် ဝင်ဖြစ်သည်။ စုမွန်လည်း မရောက်တာ ကြာပြီဖြစ်သော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာမျိုးရဲ့ နှင်းဆီခြံလေးထဲ အလည်အပတ် ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။
” ဒါလေးက … ပိုမလှဘူးလား … မွန် ”
” ဟယ် … ဟုတ်ပ … နှင်းဆီက ၃ ရောင်ချယ်ပါလား ”
” အေး … မျိုးစိတ် အသစ်တွေဟ ”
သီတာမျိုးမှာ အရောင်အမျိုးမျိုးဖြင့် လှနေသော ပန်းပင်လေးများအား စုမွန်အား လိုက်လံပြသ နေ၏။
” နင်စိုက်ချင်ရင် … အပြန်ကြ … ပျိုးပင်တွေ … ယူသွားလေ …။ ငါပျိုးထားတာတွေ … ဟိုဖက်မှာ … အများကြီး … မွန် ”
” အေးဟာ … ငါလည်း … မောင့်ကို သနားပြီး … စိတ်ညစ်နေမိတာ …။ စိတ်ပြေလက်ပျောက် … အိမ်မှာ စိုက်ကြည့်မယ် ဟာ ”
” တီတီ … တီတီ ”
သူငယ်ချင်း ၂ ယောက် စကားတပြောပြောဖြင့် ခြံလေးထဲ လျှောက်ကြည့်နေစဉ် အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံ ကြားမိလိုက်သဖြင့် လှမ်းကြည်မိ၏။ သီတာမျိုး ခြံတံခါးနား ကားတစ်စီးထိုးရပ်ကာ ထိုကားပေါ်မှ လူတစ်ယောက် ဆင်းလာတော့သည်။
” ဟင် … ရဲသူ ဟ … မွန် ”
သီတာမျိုး ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်သံကို စုမွန် ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ခြံထဲဝင်လာသော ရဲသူအား လှမ်းကြည့်နေ၏။
” စကားမများနဲ့နော် … မွန် … အေးဆေးဖြေရှင်း ”
သီတာမျိုး စကားအဆုံး ရဲသူ စုမွန်နား ရောက်လာသည်။
” မွန့်ကို … မေ့ကြည့်ပါသေးတယ် … မနေနိုင်တော့လို့ ရှိတတ်မယ်ထင်တဲ့ … နေရာလေးတွေ … လိုက်ရှာ နေမိတာပါ ”
” ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ … ရဲသူ …။ ငါတို့ ပတ်သက်စရာအကြောင်း … ဘာမှ မရှိတော့ဘူး ”
အနား ရောက်ရောက်ချင်း ပြောလိုက်သော ရဲသူ မျက်နှာအား စေ့စေ့ကြည့်ကာ စုမွန် ပက်ကနဲ့ ပြောချလိုက်၏။
” အခု … ပြည်စုံနဲ့ နေရလို့ … မွန်… သိပ်ကိုပျော်နေမှာပေါ့နော် ”
” ပျော်တာပေါ့ …။ ငါ အခုချိန်မှာ … ငါ့ယောင်္ကျား ပြည့်စုံကို … အချစ်ဆုံးပဲ …။ သူကလည်း ငါ့ကို … သေမတတ် ချစ်တာလေ ”
ရဲသူ၏ ခနဲ့တဲ့တဲ့ မေးလိုက်တဲ့ စကားအား စုမွန်တစ်ယောက် မျက်နှာလေးချေကာ ပြန်ပြောနေသည်။
” ဒါပေမယ့် … အဲကောင်က … ဒုတိယလူပါ … မွန်ရယ် ”
” ဘာ … ပထမတွေ ဒုတိယတွေ … ခွဲနေရအောင် … ဒါ ပြိုင်ပွဲ မဟုတ်ဖူး …။ အခုချိန်မှာ ငါ့အချစ်တွေက … ငါ့ယောင်္ကျား ပြည့်စုံပေါ်မှာပဲ … အကုန် ပုံအောထားတယ် ”
” တိတ်စမ်း … မွန် …။ ငါက အေးဆေး ပြောနေတာကို … အကန်းမတက်နဲ့ … ဒီမှာကြည့် ”
” ဟင် … နင်နင် … ဘာလုပ်မလို့လဲ ”
” အမလေး … ရဲသူ … စကားနဲ့ အေးဆေး ဖြေရှင်း ကြပါ …။ သီတာ ကြားထဲက … တောင်းပန်ပါတယ် ”
ရဲသူမှာ နောက်ကြောဘက် ခါးကြားထိုးထားသော ဓါးမြှောင်အား ဓါးအိမ်ချွတ်ကာ စုမွန်နား တိုးကပ် လာ၏။
” နင် … နင် …………… ငါ့နား မကပ်နဲ့နော် …………. ရဲသူ ”
” ဟား ဟား … ငါတို့ ပြန်မပေါင်းရမယ့် အတူတူ … နင့်ကိုလည်း … သတ်မယ် … ငါ့ကိုယ်ငါလည်း သတ်သေပစ်မယ် ”
” ငါနားမကပ်နဲ့ ……။ သွားသွား ….. လူယုတ်မာ ….။ နင့်မိဘတွေ … စိတ်တိုင်းကျ …….. ငါ့ကို …… တရားဝင် ….. ကွာရှင်းခဲ့တာလေ …..။ ငါ တောင်းပန်တာတောင် ……. နင် ရက်စက်ခဲ့တာပါဟာ …..။ အခုမှ … လွတ်တဲ့ငါး …… ကြီးမနေပါနဲ့တော့ ”
” ငါ မှားခဲ့တာ … ဝန်ခံပါတယ် …။ အခု … ငါ့ဆီ ပြန်လာပါ မွန်ရယ် ”
” ဟာ ………… မသိဘူးးးးး …………… သွားးးး ”
” ကောင်းပြီလေ …. ငါ့အကြောင်း ….. ပြရသေးတာပေါ့ …..။ သီတာမျိုးရော နင်ရော ….. အခု အိမ်ထဲဝင် …. ငါ နောက်က လိုက်ခဲ့မယ် …..။ အော်မယ် ဟစ်မယ်ဆို …. ဓါးနဲ့ထိုးပြီသာမှတ် ”
ရဲသူပုံစံမှာ မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ပက်မည့် ပုံစံမို့ စုမွန် တို့ နှစ်ယောက်သား အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။
” သီတာ … နင့် ဦးလေးရော ”
” ဆိုင်သွားတာ … ညနေမှ ပြန်လာမှာ …။ ဘာ …….. ဘာ … ဘာလုပ်မလို့လဲ …….. ရဲသူ ”
” ကြိုက်ပြီဟာ …။ ဒါနဲ့ ……. ငါနဲ့မွန် …… ခိုးပြေးတုန်းက …… အခန်းလေး …… ဘယ်သူနေသေးလဲ ”
” ဘယ်သူမှ … မနေပါဘူး … အဲဒါ … အခန်းလွတ်ပါ ”
” အေး … အဲဒီအခန်းကို ……. နင်ကိုယ်တိုင် …… သွားရှင်းပြီး …… ကုတင်ပေါ် မွေ့ယာတွေ ….. ခေါင်းအုံးတွေ ပြင်ထားပေး …။ ခဏ …… နင့် ဖုန်း ……. ငါ့ကိုပေးထား …… သီတာ ”
ရဲသူမှာ ဒေါင့်စိအောင်ပြောပြီး စုမွန်နား ကပ်ထိုင်ကာ ဓါးဖြင့် ခါးအား ထောက်ထားလိုက်၏။ သီတာမျိုး၏ မိခင်ဖခင်မှာ မိုးကုတ်တွင် ကျောက်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ကာ သမီးဖြစ်သူအား ကျောင်းတက်ရန် ဒီခြံကြီး ဝယ်ပေးပြီး နှစ်ထပ်တိုက်လေး ဆောက်ပေး ထားသည်။ အိမ်ဖော်မထားပဲ သီတာမျိုး မိခင်၏ အစ်ကို တော်စပ်သူအား အတူနေထိုင်စေကာ အနီးကပ် စောင့်ရှောက်ခိုင်းထား၏။ ကျောင်းပြီး တော့လည်း သီတာမျိုးမှာ မိုးကုတ် မပြန်တော့ပဲ ဘကြီးဖြစ်သူနှင့် မြို့ထဲ ရတနာဆိုင်လေး ဖွင့်ကာ ခြံကြီးထဲ သူမ ဝါသနာပါရာ ပန်းပင်လေးများ စိုက်ကာ ဘဝအား အေးချမ်းစွာ နေလာခဲ့သည်။
လွန်ခဲ့သော ၃ နှစ်ခန့်တွင် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စုမွန်နှင့် ရဲသူတို့ ခိုးပြေးလာရာ သူမအိမ် အပေါ်ထပ် အခန်းလွတ် တစ်လုံးအား နေရာထိုင်ခင်း စီစဉ်ပေးကာ ကူညီခဲ့ဖူး၏။ အခုလည်း ရဲသူ ဆန္ဒအရ ခိုးပြေးစဉ် နေခဲ့သော အခန်းလေးအား ရှင်းလင်းကာ အိပ်ယာ ခင်းကျင်းပြီးမှ အောက်ဆင်း လာခဲ့တော့သည်။
” ပြီးပြီလား ……… သီတာ ”
” အေး … ပြီးပါပြီ …။ နင် … မွန့်အသက်ကို … ရန်မရှာပါဘူးလို့ … ကတိပေးဟာ ”
” ဒါတော့ … သူ့အပေါ် … မူတည်ပါတယ် …။ ကဲ … ငါတို့ အပေါ်တက်မယ် …။ သီတာ နင့်ကိုတော့ … အားနာပါတယ် …။ နင့်အိပ်ခန်းက … ဘယ်မှာလဲ … အရင်လို … အပေါ်မှာပဲလား ”
” အင်း ”
” နင့် … အခန်းထဲ ဝင်နေဟာ …။ ငါ အပြင်က … လောချပြီး … သော့ခတ်ထားမယ် …။ ငါဖွင့်ပေးမှ … နင် ထွက်လာတော့ ”
သီတာမျိုး ဦးဆောင်မှု့ဖြင့် ၃ ယောက်သား အိမ်ပေါ် တက်လာရာ သီတာမျိုး အိပ်ခန်းနားအရောက် ရဲသူမှာ သီတာမျိုးအား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခိုင်းကာ အပြင်မှ လော့ချသော့ခတ်ပြီး စုမွန်အား ခိုးပြေးဖူးသော အိပ်ခန်းလေးဆီ လျှောက်လာခဲ့၏။
စုမွန် ယောင်လည်လည်ဖြင့် လိုက်ပါလာခဲ့ရသည်။အိပ်ခန်းထဲရောက်လျင် ရဲသူမှာ တံခါးလော့ချရင်း စုမွန်အား ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏။ ဓါးမြှောင်အား လက်တစ်ဖက်က ကိုင်ကာ တဆက်ထဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် ပုဆိုးချွတ်ချရာ ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ခါရမ်း နေတော့သည်။
” အိုရ် … ရဲသူ … နင် နင် ……… ”
စုမွန် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးများ ထလာကာ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာခဲ့၏။ ခင်ပွန်းဟောင်း၏ လီးအား အကြည့်လွဲကာ မျက်နှာလွဲထားလိုက် တော့သည်။ ရဲသူမှာ စုမွန် ဆံနွယ်များအား ပွတ်သပ်ရင်း မေးစေ့လေးအား ဆွဲလှန်လိုက်၏။ တဖြေးဖြေး စုမွန် မျက်နှာနားလေး တိုးကပ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်သည်။ စုမွန် ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေ၏။ တစ်ကိုယ်လုံး အားအင်ချိနဲ့သလို ခံစားရပြီး အချိန် ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်း မသိ ပေါင်ကြားထဲ အရည်များ စိမ့်ထွက်နေသည်။