ပန်းခရေ - Shwe Yoe [အပြာစာပေ]

ကျယ်၀န်းသော ခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှ လှပသော တိုက်လေးတစ်လုံး၏ရှေ့မှ မြက်ခင်းပေါ်ရှိ ခုံတန်းလေးပေါ်တွင် စာထိုင်ဖတ်နေသော ကောင်မလေးမှာ စိုးမိုးခိုင် ဟူသော ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေး တစ်ဦးပင် ဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ ဖခင်သည် ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင် ဖြစ်လေသည်။

အသက်အရွယ်အားဖြင့် (၁၈) နှစ် အတွင်းသို့ ၀င်ကာစသာ ရှိသေးသော်လည်း ကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတွင် ပြိုင်ဖက်ကင်းသူတစ်ဦး ဖြစ်နေလေပြီ။ ဖြူ၀င်းသော အသားအရေ၊ မို့မို့အိအိ ရင်သားကလေးများ၊ သေးကျဉ်သောခါးနှင့် ကားစွင့်နေသော တင်ပါးများ၊ ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့ သွယ်ဆင်းနေသော ပေါင်တန်များဖြင့် သူမ၏ ဖွံ့ဖြိုးစ အလှကို တန်ဆာဆင်ထားလေသည်။ မျက်တောင်ကော့လေးများအောက်မှ မျက်နက်၀န်းတစ်စုံမှာ တောက်ပပြီး အရည်ကြည်လဲ့နေကြသလို ဖြောင့်စင်းသော နှာတံလေးအောက်မှ နှင်းဆီဖူး နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာမှာ ဆေးမဆိုးရဘဲ နီရဲစိုစွတ်နေလေသည်။

ယနေ့တွင် အစ်မဖြစ်သူနှင့် မိခင်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်စျေးသို့ ထွက်သွားကြပြီး ဖခင်ကလည်း အလုပ်သွားနေသောကြောင့် သူမနှင့်အတူ အိမ်ဖော်မလေးသာ ကျန်ခဲ့ကာ တစ်ခြံလုံး တိတ်ဆိတ်နေလေသည်။ သူမသည် စာအုပ်ကို ဖတ်နေရင်း အိပ်ချင်လာလေသည်။

“မပုရေ စိုးကို သံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက် ယူခဲ့ပေးပါ”

အချိန်အတော်ကြာသော်လည်း မပုက ပေါ်မလာချေ။ ထို့ကြောင့် စိုးမိုးခိုင်သည် ထိုင်နေရာမှထကာ မီးဖိုချောင်သို့ ထွက်လာလေသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်း မပုကို မတွေ့ရသောကြောင့် အလုပ်သမား တန်းလျားဖက်သို့ ထွက်လာလေသည်။ မပု၏ အခန်းရှေ့တွင် ယောက်ျားဖိနပ်တစ်ရံနှင့် မပု၏ ဖိနပ်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူမ၏ စိတ်ထဲမှ စဉ်းစားလိုက်မိသည်။

“အင်း ။ မပုမှာ ယောက်ျားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လား မသိဘူး”

စိုးမိုးခိုင်သည် တန်းလျားနားသို့ တဖြည်းဖြည်း ကပ်သွားရင်း လှေခါးနားရောက်သောအခါ အိမ်ထဲမှ အသံများကို ကြားလိုက်ရလေသည်။ ငယ်ရွယ်သူပီပီ စပ်စုလိုသောကြောင့် ထရံအပေါက်မှ အသာချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်။

အခန်းထဲတွင် မပုနှင့် ခြံစောင့် ကိုအေးတို့ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကိုအေးက အပေါ်ပိုင်းတွင် အ၀တ်မရှိဘဲ ပုဆိုးကို ကွင်းသိုင်းထားကာ မပု၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်။ မပု၏ အ၀တ်များသည်လည်း ဘေးတွင် ပုံကျနေကာ တစ်ကိုယ်လုံး ဗလာ ဖြစ်နေလေသည်။

ကိုအေးသည် မပု၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူမ၏ နို့အုံများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်နေလေသည်။ မပုက ကိုအေး၏ လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်အ၀တွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော် ကိုအေး”

“အေးပါကွာ”

စိုးမိုးခိုင်သည် ထိုမြင်ကွင်းကို အသည်းတယားယား၊ ရင်တဖိုဖိုနှင့် ကြည့်နေမိလေသည်။ အသက်အရွယ်က အသိဥာဏ်ပေးသော်လည်း မျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည် ပထမအကြိမ် ဖြစ်လေသည်။ အိမ်ကလေးသည် တစ်ချက်၊ နှစ်ချက်မက သိမ့်ကနဲ တုန်သွားသည်။ ကိုအေးက သူ၏တင်ပါးကို ရှေ့သို့တွန်းလိုက်သောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ ထို့နောက် ကိုအေးသည် မပု၏နို့ကို ဆုပ်နယ်နေသော သူ၏လက်များဖြင့် မပု၏ခါးကို ကိုင်လိုက်ပြီး ဆွဲယူလိုက်ရာ မပုသည် ကော့ပျံပါလာလေသည်။

စိုးမိုးခိုင်သည် မျက်လုံးလေး ပြူးကြည့်နေရင်း တံတွေးကို အသံမထွက်အောင် မျိုချလိုက်မိသည်။ ကိုအေးသည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ ဒူးထောက်လိုက်သောအခါ မပု၏ခါးနှင့် ကျောပြင်သည် ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားလေသည်။ ကိုအေးက မပု၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့ တွန်းတင်လိုက်ရာ မပု၏ တင်ပါးများသည် အပေါ်သို့ မြောက်တက်သွားကာ အိပ်ယာနှင့် လွတ်နေလေသည်။ ထို့နောက် ကိုအေးက မပု၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းအောက်မှ လက်လျှိုကာ သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး သူ၏လီးကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ထိုးသွင်းလိုက် လုပ်နေလေသည်။

စိုးမိုးခိုင်သည် မပု၏ လှုပ်ရှားမှုများကို အသေအချာ ကြည့်လိုက်မိသောအခါ မျက်စိများကို မှိတ်ထားလျက် ကိုအေးက လီးကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း တင်ပါးများ ကော့ကော့ပေးသည်ကို သတိထားလိုက်မိလေသည်။ ထိုသို့ တဖြည်းဖြည်း အထုတ်အသွင်း လုပ်နေရာမှ ကိုအေးက နှစ်ချက်၊ သုံးချက် ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါတွင် အိမ်လေးသည် သိမ့်ကနဲ လှုပ်သွားလေသည်။ ထို့အပြင် မပု၏ တဟင့်ဟင့် ညည်းတွားသံနှင့်အတူ ဖတ်ဖတ်ဟူသော အသံကိုပါ ကြားလိုက်ရလေသည်။

“မပု ။ ကိုအေး လိုးတာ ကောင်းရဲ့လားဟင်”

“အို သိပ်ကောင်းတာပေါ့တော် ။ နာနာလေး လိုးစမ်းပါ ကိုအေးရယ် ။ ခံလို့ကို မ၀နိုင်ဘူး”

ထိုအခါ ကိုအေးသည် အသားကုန် လိုးလေတော့သည်။ ချောင်းကြည့်နေသော စိုးမိုးခိုင်မှာလည်း ရာဂစိတ်များ တဖြည်းဖြည်း ထကြွလာလေသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသောကြောင့် စောက်ဖုတ်အပေါ်ရှိ ထဘီမှာ စိုစိစိ ဖြစ်နေလေသည်။ သူမ၏ လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ အုပ်ကိုင်လျက် ပွတ်သပ်နေမိလေသည်။

ထိုစဉ် တစ်ဖက်ခြံမှ စိုးမိုးခိုင်အစ်မ၏ ရည်းစားဖြစ်သော ဇော်ထွန်းသည် စိုးမိုးခိုင်အစ်မ ရှိသည်ဟု ထင်ပြီး သူမတို့၏ ခြံတွင်းသို့ မလွယ်ပေါက်မှတဆင့် ၀င်လာလေသည်။ ထိုအခါ နောက်ဖေးတန်းလျားအနီးတွင် စိုးမိုးခိုင် ဘာကို သဲသဲမဲမဲ ကြည့်နေသလဲဟု သိလိုစိတ်ဖြင့် အနားသို့ တိုးကပ်လာရာ ထရံပေါက်မှ ချောင်းကြည့်ရင်း သူမ၏စောက်ဖုတ်ကို ထဘီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လျက် ပွတ်သပ်နေသော စိုးမိုးခိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

စိုးမိုးခိုင်သည် ရှေ့သို့သာ အာရုံစိုက်နေသောကြောင့် သူမ၏အနားသို့ ဇော်ထွန်း ရောက်လာသည်ကို မသိသဖြင့် ဇော်ထွန်းလည်း အနီးရှိ အပေါက်မှ အတွင်းဘက်သို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

“ကိုအေးရယ် အားရပါးရ လိုးစမ်းပါ ။ အားမရှိတော့ဘူးလား”

“နည်းနည်းမောသွားလို့ပါ မပုရယ် ။ ကဲ အားကုန် သွန်တော့မယ်နော်”

ထို့နောက် ကိုအေးက လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်လိုက်ပြီး မပု၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ၏ ပုခုံးပေါ်သို့တင်ကာ သူ၏လီးကြီးကို မပု၏ စောက်ခေါင်း၀တွင်တေ့ပြီး အားကုန် ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။

ဇော်ထွန်းလည်း ကိုအေးတို့ လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း လီးတောင်လာလေသည်။ ထို့ကြောင့် စိုးမိုးခိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူမသည် မပုတို့ကို ချောင်းကြည့်ရင်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ထိုအခါ ဇော်ထွန်းက သူမ၏ အနားသို့ ကပ်သွားလျက် မေးလိုက်သည်။

“စိုးစိုး ဘာလုပ်နေတာလဲ”

“ဟို ဟို မပုအိပ်နေတာကို ကြည့်နေတာပါ”

“ကဲ ဒါဖြင့် ဆက်ကြည့်လေ ။ ကိုဇော် သွားတော့မယ်”

ထို့နောက် ဇော်ထွန်းက သူ၏အိမ်သို့ ပြန်သွားလေသည်။ စိုးမိုးခိုင်သည် သူမ၏ စိတ်ထဲမှ စဉ်းစားလိုက်သည်။

“ငါ ချောင်းကြည့်နေတာကို သူသိသွားလား မသိဘူး။ ငါ သွားအစ်ကြည့်ဦးမှ”

ထိုသို့စဉ်းစားရင်း စိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်းတို့ ခြံဘက်သို့ ကူးသွားလေသည်။ ဇော်ထွန်း၏ အခန်းရှေ့သို့ ရောက်သောအခါ တံခါးကို မခေါက်သေးဘဲ သော့ပေါက်မှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါ ဇော်ထွန်းသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျက် ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူ၏လီးသည် လုံးပတ် နှစ်လက်မခန့်ရှိပြီး အရှည် တစ်ထွာခန့် ရှိသဖြင့် သူမအဖို့ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေလေသည်။

စိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်း၏ လီးကိုကြည့်ရင်း ကာမစိတ်များ ပိုမိုထကြွလာလေသည်။ ထို့နောက် အခန်းတံခါးကို အသာခေါက်လိုက်သောအခါ ဇော်ထွန်းသည် ပုဆိုးကို ကမန်းကတန်း ပြန်၀တ်ရင်း တံခါးကို လာဖွင့်ပေးလေသည်။

“သြော် စိုးစိုးပါလား ။ လာလေ ။ ကိုဇော့်ကို ဘာခိုင်းမလို့လဲ”

“အင်း ညကျရင် သမ္မတရုံမှာ မမနဲ့အတူ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မလို့ ။ အဲဒါ ကိုဇော် လိုက်ပို့နော်”

စိုးမိုးခိုင်က လာရင်းကိစ္စကို ပြောရင်း ဇော်ထွန်း၏ အောက်ပိုင်းသို့ မသိမသာ ကြည့်လိုက်ရာ သူ၏လီးကြီးမှာ ပုဆိုးကို ဖောက်ထွက်တော့မတတ် ဖောင်းထနေလေသည်။ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် ရာဂစိတ်များ ပြင်းထန်နေပြီး ဇော်ထွန်းကိုလည်း ယခင်ကတည်းက ကြိတ်ချစ်နေမိသောကြောင့် သူ၏အနားသို့သွားရင်း ရုတ်တရက် ခြေချော်သွားသလို ဟန်ဆောင်ကာ ဇော်ထွန်းအပေါ်သို့ လှဲချရင်း ပုဆိုးအစကို မသိမသာ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ ဇော်ထွန်းသည် ခါးတွင် ပုဆိုးမရှိတော့ဘဲ ဖင်ထိုင်လဲကျသွားလေသည်။

“အိုး မတော်လို့နော် ကိုဇော် ။ ကဲ ထထ”

စိုးမိုးခိုင်သည် ဇော်ထွန်းကို ပုဆိုးကျွတ်အောင် လုပ်ပြီးမှ ရှက်စိတ်၀င်လာသောကြောင့် နောက်သို့ လှည့်ပြေးရန် ကြံလိုက်သည်။ သို့သော် ဇော်ထွန်းက သူမကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်လေသည်။ စိုးမိုးခိုင်က ဟန်ဆောင်ရုန်းကန်လိုက်သောကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ကုတင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားလေသည်။