ကျွန်တော်တို့ ရည်စားသက် သုံးလကျော် ဆယ်တန်စာမေးပွဲ ဖြေအပြီးမှာ ခိုးပြေးခဲ့ကြတယ်။ ခိုးပြေးတဲ့ နေရာကတော့ ကျွန်တော့် အဒေါ် အပျိုးကြီး ဝယ်ထားတဲ့ အိမ်ကို ခိုးပြေးခဲ့ကြတယ်။ အဒေါ်က တာဝန်နဲ့ နယ်ကို သွားနေရတာဆိုတော့ အဲ့အိမ်မှာဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး။
ကျွန်တော်ကတော့ အဲ့အိမ်ကို အရင်ကတည်းက တစ်လကို တစ်ကြိမ်လောက်တော့ သွားဖြစ်တယ်။ အဒေါ်က အိမ်ရှင်းဖို့ မီတာဆောင်ဖို့ အတွက်ဆိုပြီး အိမ်သော့ အပိုပေးထားတယ်။ အဲ့တော့ ကျွန်တော်တို့ ခိုးပြေးကြတော့ အဲ့အိမ်ကိုပဲ ခိုးပြေးခဲ့ကြတယ်။ အိမ်အပြင်ကိုတော့ ထွက်လို့ မရဘူးပေါ့။ ဒါမှ ကျွန်တော်တို့ ဒီရောက်နေတယ်ဆိုတာကို မသိကြမှာလေ။
စားဖို့ သောက်ဖို့ အတွက် အရင် အဲ့အိမ်ကို သွားကတည်းက ဝယ်ဖြည့်ထားတယ်။ ညဆိုရင်တော့ အိမ်အပြင် မီးတွေက အချိန် အလိုအလျောက်စနစ် တပ်ထားတဲ့အတွက် ညနေ ခြောက်နာရီခွဲဆိုရင် လင်းနေပြီ။ အိမ်ထဲမှာတော့ ညအိပ်မီးလောက်ပဲ ထွန်းလို့ရတယ်။ လိုက်ကာ အထူတွေ တက်ထားတော့ အပြင်ကကြည့်ရင် ညအိပ်မီးလောက်ပဲ ထွန်ထားတာဆိုရင် အထဲက အလင်းက အပြင်ကို မထွက်တော့ဘူး။ အဲကွန်းတော့ ဖွင့်ထားလို့ရတယ်။
အိမ်က ဘယ်ဘက်ကို ငါးပေပဲခွာပြီး ကပ်ဆောက်ထားတော့ ညာဘက်မှာ ပေသုံးဆယ်လောက် လွတ်နေပြီး ညာဘက် ဘေးခြံကလဲ လူမနေ အိပ်ခန်နဲ့ အဲကွန်းက ညာဘက်မှာဆိုတော့ အဲ့ကွန်ဖွင်းထားတာ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်တော့ဘူးပေါ့။ အိမ်အခြေအနေကို ပြောပြနေတာ အကြောင်းရှိလို့ပါဗျာ။ တစ်မျိုး မထင်ပါနဲ့။
ကဲ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပထမဆုံး မင်္ဂလာဦးည အကြောင်း လာပြီဗျာ။ ကျွန်တော်တို့ အဲ့အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ ည (၈) နာရီလောက် ဖြစ်နေပြီ။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ကျွန်တော်က
‘ချစ် ရေချိုးမလား’
‘ကို အရင်ချိုးလေ ပြီးမှပဲ ချစ်ချိုးတော့မယ်’
အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ရေချိုးပြီး အဝတ်အစား လဲလိုက်တယ်။ နဂိုထဲက အဲ့အိမ်မှာ ကျွန်တော့် အဝတ်တွေ ရှိနေတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့။ ပြီးတော့ သူရေသွားချိုးတယ်။ သူမှာက အဝတ် အပိုမပါတော့ ကျွန်တော်ရဲ့ တစ်ထည်ထဲသော ပုဆိုးနဲ့ ရှပ်လက်ရှည် တစ်ထည် ပေးလိုက်တယ်။
ကျွန်တော့် အဝတ်တွေဝတ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ပုံက ကပိုကရိုလေးနဲ့။ ရည်းစားဘဝ ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ရသမျှ ဒီညတော့ အတိုးချပြီပေါ့ဗျာ။
‘ချစ် အိပ်ကြရအောင်’
‘ကို ကလဲ အစောကြီးရှိသေးတယ် အိပ်သေးဘူး TV ကြည့်ရအောင်နော်’
ကျွန်တော်လဲ အိပ်ဖို့ကို အမျိုးမျိုး ပြောတာပဲ မရဘူး။ TV ကြည့်မယ်ပဲ လုပ်နေတယ်။ အဲဒါနဲ TV ပဲ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တော့တယ်။ သူ့ကို ဖက်ထားပြီး သူ့လက်မောင်လေးတွေကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပါးလေးကို နမ်းလိုက် နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက် လုပ်နေမိတယ်။
တစ်ဆင့်တက်ပြီး သူ့နို့လေးတွေကို အင်္ကျီ အပေါ်ကနေ အုပ်ပြီး ကိုင်လိုက်တယ်။ အဲ့တော့မှ သိတယ် သူအတွင်းခံ မဝတ်ထားဘူးပဲ။ သူ့နိ့လေးတွေကို နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို စမ်းလိုက်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးက အပြင်တောင် မထွက်သေးဘူး။
ကျွန်တော်လဲ သူ့အင်္ကျီကို လှန်တင်ပြီး စို့ဖို့လုပ်တော့ သူအင်္ကျီကို အတင်းပြန်ဆွဲတယ်။ ကျွန်တော်လဲ မရတော့ဘူး အောက်ကကောင်က အရမ်းတောင်နေပြီ။ သူဝတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့် ပုဆိုးကိုခြေထောက်နဲ့နင်း အတင်းဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ကိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လက်ကို သူဆွဲဖယ်တယ် မရဘူး။ ကျွန်တော် တောင့်ထားလိုက်တယ်။ သူဖယ်လို့ မရမှန်းလဲသိရော ငိုပါလေရောဗျာ။
‘ကို ချစ်ကို အတင်းကြီး မလုပ်ပါနဲ့နော် အချိန်လေး နည်းနည်းလောက် ပေးပါဦးနော် ‘
ဆိုပြီး ငိုနေတယ်ဗျာ။ အခုမှပဲ လက်ခံရတော့တယ်။ သူများတွေ ပြောပြောနေတဲ့ ပါကင်လုပ်ရတာ အာယုံနောက်တယ်ဆိုတာ သိပ်မှန်တယ်ဗျာ။
ကျွန်တော်လဲ သူ့နားမှာ ဆက်နေရင် ထပ်လုပ်မိပြီး ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း ဖြစ်တော့မယ်ဆိုပြီး သူ့ခေါင်းလေးပုတ်ပြီး မငိုနဲ့တော့နော်လို့ ပြောပြီး ဆေးလိပ်သောက်ဖို့ ထမင်းစားခန်းဘက်ကို ထွက်လာလိုက်တယ်။ အောက်ကကောင်က အရမ်းတောင်နေတော့ ဆေးလိပ် ထိုင်သောက်နေရင်း စိတ်ကို ပြန်ဖြေနေတာ ဆေးလိပ် နှစ်လိပ် ကုန်သွားမှပဲ အိမ်ရှေ့ကို ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ (ကောင်းခန်း စပြီဗျို့ မှန်းထုမှန်း ကလှိုင်းဖို့ ပြင်ထားကြတော့)
ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်မရောက်ခင်မှာ စာကြည့်ခန်းတံခါးက နဲနဲဟနေတာတွေ့တော့ အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အဲ့အခန်းက လိုက်ကာ မတက်ထားတော့ အပြင်က ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ ချစ် မတ်တက်လေး ရပ်နေတာကို တွေ့နေရတယ်။ သူ ကျွန်တော့်ကို နောက်ချင်လို့ ပုန်းနေတာထင်တယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော်လဲ တိတ်တိတ်လေး စာကြည့်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။ အထဲရောက်မှပဲ အခြေအနေကို သဘောပေါက်တော့တယ် ချစ်ဘာရပ်လုပ်နေလဲ ဆိုတာကို။