ကျွန်တော် နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲတွေပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာတော့ အလုပ်အကိုင်ကလည်း မရှိသေး ဟိုယောင် ယောင် ဒီယောင်ယောင် ၊ အိပ်လိုက်စားလိုက် ၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်လိုက်နဲ့ လူပျင်းတို့ထုံးနှလုံးမူကာ မိဘပိုက် ဆံကိုထိုင်ဖြုန်းနေတုန်း တစ်နေ့ခေါင်းရင်းအိမ်က အန်တီချိုရီက လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး ‘သားရေ မင်းလည်းအလုပ်မရသေးခင် အန်တီတစ်ခုလောက် အကူအညီတောင်းချင်လို့’ ‘ပြောပါ အန်တီ ကူညီနိုင်တာဆို ကူညီပါ့မယ်။’
‘ဒီလိုကွယ့် မင်းညီမကဒီနှစ် ဆယ်တန်းတက်ရမှာ မင်းအပန်းမကြီးဖူးဆိုရင် စာလေးပြပေးပါလားလို့’ ‘ရပါတယ် အပန်းမကြီးပါဘူး ကျွန်တော်နည်းနည်းပြန်ဖတ်လိုက်ရင် အဆင်ပြေပါတယ်’ ‘အေးကွယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ခက်တာက ကျူရှင်တွေလည်းမလွှတ်ချင်ဘူး၊ဟိုမှာကလူစုံတယ်လေ’ ‘ရပါတယ်။ဒါဆိုဘယ်နေ့စမလဲ’ ‘မင်းအဆင်ပြေတဲ့နေ့ပေါ့ကွယ်။လခကတော့’ ‘မဟုတ်တာ..မလိုပါဘူး။အိမ်နီးချင်းတွေပဲ ကူညီတာသက်သက်ပါ’ ‘အားနာစရာကွယ်။
အေးပါနောက်တော့အန်တီကြည့်စီစဉ်ပေးပါ့မယ်’ ဒီလိုနဲ့ ပန်းအိလေးကို ကျွန်တော် ဂိုက်လုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။လခကတော့ သိပ်မများပါဘူး.။
အန်တီချို တို့မိ သားစုကို ကူညီရုံသက်သက်ပါ။သူ့ခမျာ ယောင်္ကျားဆုံးထားတာ သုံးလေးနှစ်ပဲရှိသေးတော့ ဈေးဆိုင်တစ်ဖက်နဲ့ ကလေးပညာရေးကို မကြည့်နိုင်ဘူးလေ။နောက်ပြီး သူတို့အိမ်နဲ့က နှစ်အိမ့်တစ်အိမ်ဖြစ်နေကြတာဆိုတော့ ပန်းအိ လေးဆိုတာကလည်း သူတို့လက်ပေါ်တင်ကြီးလာရတာမဟုတ်လား။
စာသင်ရတာလည်းအဆင်ပြေပါတယ် စာသင်နေတုန်းမှာစားစရာက လိုလေသေးမရှိ တစ်ခုပဲရှိတယ် ပန်းအိ လေးက ဂရမ်မာစ် ပိုင်းတော်တော်လေး အားနည်းနေတာကိုတွေ့ရတယ်။ ဒါကြောင့်တော်တော်လေးဂရုစိုက်သင် ပေးနေရတယ်။ပန်းအိလေးကို သတိထားကြည့်လိုက်မိတော့မှ တော်တော်လေးကို ဖွံ့ထွားလာတာကိုတွေ့ရတယ် ( ၁၈) နှစ်လောက်ဆိုပေမယ့် လူကောင်ကထွားတော့ တကယ့်အပျိုတွေအတိုင်းပဲ မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့်ရှိအပ် တာတွေ အကုန်ပြည့်စုံနေပါပြီ။
တစ်ဖက်သားကို အသက်ရှူမှားလောက်အောင် လှသွေးကြွယ်နေပြီပေါ့။ လူကလည်း ပြင်တတ်ဆင်တတ်မို့ တစ်ခါတစ်လေ စာသင်နေရင်းနဲ့တောင်ပြစ်မှားချင်လာတယ်။ အနီးကပ် နေတာကြာလာတော့လည်း ကျွန်တော့စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာတာပေါ့။သနပ်ခါးနံ့သင်းသင်းလေးကိုရှူလိုက်၊ စာငုံ့ရေးနေတုန်းပေါ်လာတဲ့ လည်ဟိုက်လေးထဲကရင်ညွန့်လေးကို ခိုးကြည့်လိုက်နဲ့သာနေရပြီး ၊ လူကြီးဆန်ဆန် ထိန်းသိမ်းနေရတာ မနိပ်ပါဘူး။စာသင်နေတုန်း ထိမိ ၊ ပွတ်မိ တာလေးတွေနဲ့ပဲရင်ခုန်နေရပါတယ်။
တစ်နေ့တော့…အင်္ဂလိပ်စာ စာမေးပွဲစစ်တာလုံးဝမရလို့ ကျွန်တော်ဒေါသတော်တော်ထွက်သွားတယ်။ ဒီလောက်သင်ထားတာမရ ရမလားဆိုပြီး ကော်ပေတံနဲ့ငါးချက်လောက် ရိုက်လိုက်တာ ဒင်းကငိုပါလေရောဗျာ။ တော်တော်နဲ့ကိုမတိတ်ပါဘူး။စာလည်းဆက်မရေးတော့ဘူး။စားပွဲခုံပေါ်ကိုခေါင်းစိုက်ကာအပီအပြင်ကိုငိုနေပါတယ် ကျွန်တော်လည်း မဖြစ်တော့ဘူးဆိုကာချော့လိုက်ရပါတော့တယ်။
အနားသွားပြီးလက်မောင်းလေးကိုင်ကာ ‘ကဲ..ပန်းအိလေးရေ တိတ်ပါတော့ကွာ ငါနောက်မရိုက်တော့ပါဘူး’ လို့ပြောလိုက်တော့ ‘မတိတ်ဘူး။သူ့အသားမဟုတ်တိုင်းရိုက်လိုက်တာ။နာတယ်။’ ဟုဆိုကာ လက်ကိုဖယ်ထုတ်ပါတယ်။ ‘မဟုတ်တာကွာ ငါကလည်းဒေါသနည်းနည်းထွက်သွားလို့ပါ။ ကဲလာ..စာဆက်သင်ရအောင်နော်’ ‘မသင်ဘူး။မသင်တော့ဘူး။မေမေလာရင်ပြောလိုက်မယ်။ သမီးကိုတအားရိုက်တယ်လို့’ ဟောဗျာ…ပြဿနာကတော့စပြီ။ဒီတော့ ကျွန်တော်လည်းပုခုံးလေးကိုဖက်ကာ ချော့လိုက်ပါတယ်။
သူကလည်း ဆက်ငိုနေတာမို့ တတွတ်တွတ်ပြောရင်းချော့ရင်းက သနပ်ခါးနံ့လေးကလည်းရလာတာမို့ ဆံပင်လေးကိုမသိမသာ လေးခိုးနမ်းလိုက်ပါတယ်။ လက်ကလည်းလက်မောင်းသားလေးကို အသာလေးပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။နောက် တော့နားရွက်နားလေးကပ်ပြောလိုက် ၊ နားလေးကိုမသိမသာနမ်းလိုက် ကျောကုန်းလေးကိုပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ ရသ လောက်အခွင့်အရေးယူနေမိပါတယ်။
ကျောကုန်းကိုပွတ်နေရင်းလက်က ချိုင်းကြားကိုတဖြည်းဖြည်းရောက်သွားပြီးနို့လုံးလေးကိုဘေးတိုက်လေး ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။နှာခေါင်းလေးကတော့ပါးလေးကို မထိတထိလေးဖြစ်အောင်ခိုးခိုးနမ်းနေမိပါတယ်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ ပန်းအိလည်းအငိုတိတ်သွားကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို မရဲတရဲလေးမော့ကြည့် လိုက်ရာ ကျွန်တော်လည်း ‘ပန်းအိရယ်..မင်းသိပ်လှတာပဲ..ကိုယ်ရင်တွေခုန်နေတယ်ကွာ’ လို့တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ပါတယ်။
‘အို..ကိုကြီးကလည်း..ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ’ လို့ပြောကာ ခေါင်းလေးပြန်ငုံ့သွားပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း ပန်းအိမျက်နှာလေးကို ပြန်မော့လိုက်ရင်း ‘အရမ်းချစ်တယ်…ပန်းအိရယ်’ လို့ပြောကာ ပန်းအိပါးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်။ ‘အို’..လို့ပြောကာပန်းအိတစ်ယောက်ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းလေးဖွက်ထားပါတော့တယ်။ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့်လေး ပြန်ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။
ပန်းအိကို ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ပက်လက်လေးဖြစ်သွားအောင်လုပ် လိုက်ရင်း ‘ပန်းအိ ပြောပါအုံး ကိုယ့်ကိုချစ်လားဟင်’ လို့ပြောရင်းနဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်ပါတယ်။ ‘မသိဘူးကွာ။ပန်းအိရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ်’ ‘ဒါဆို..ချစ်တယ်ပေါ့’ လို့မေးလိုက်တော့ခေါင်းလေးညိတ်ပြပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်းစိတ်ထဲမရိုးမရွလေးဖြစ်လာပြီး ပန်းအိပါးလေးကိုငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။နောက်တော့ တဆတ်ဆတ်တုန်ရီနေတဲ့ပန်းအိ နှုတ်ခမ်းလေးကိုအသာလေးငုံကာ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်ရာ ပန်းအိတစ်ယောက်ကျွန်တော့်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေးလာဖက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်လျှာ ကိုပန်းအိပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ကာ လျှာချင်းကစားပေးလိုက်ရာ သူကလည်းသူ့လျှာလေးကိုပြန်ထုတ်ပေးပါ တယ်။ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လည်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့အပေးအယူမျှလာပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်းအတော်ကြာလေးနမ်းပေးလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့လေးကိုအသာကိုင်လိုက်ရာ တစ် ချက်တွန့်သွားပြီး နည်းနည်းတော့ရုန်းပါတယ်။ဒါပေမယ့်သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ကျောမှာဖြစ်ပြီး ကျန်တစ် ဖက်ကိုကျွန်တော်က ကိုင်ထားတာကြောင့် ဘယ်လိုမှရုန်းလို့မရတာကြောင့်ပြန်ငြိမ်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နို့အုံလေးကိုအပေါ်ကနေကိုင်ပေးနေရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကိုစမ်းကာ ခြေပေးလိုက်ပါတယ်။ပန်းအိလေးလည်းတွန့် လိမ်သွားပါတယ်။
ဒီတော့ကျွန်တော်လည်း နှိပ်စေ့လေးတွေကိုတွန်းဖြုတ်လိုက်ကာ အတွင်းခံအုံကြားထဲ လက်နဲ့နှိုက်ကာနို့အုံ လေးကိုထုတ်လိုက်ရာ အပျိုဖော်ဝင်ကာစနို့အုံ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကိုတွေ့ရပါတယ်။ကျွန်တော်လည်းနမ်းနေတဲ့ ပါးစပ်ကိုခွာလိုက်ကာ ပန်းနုရောင်ထနေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကို အသာငုံပြီးစို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ပန်းအိခမျာကျော လေးကော့သွားပြီး ‘အ..အ..ကိုရယ်’..လို့ပဲအသံထွက်လာပါတယ်။ကျွန်တော်လည်းသူ့ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေ တာကိုအတိုင်းသားကြားနေရပါတယ်။ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုလည်းအတင်းဖက်ထားပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်းလက်တစ်ဖက်က ဒူးအထက်နားလေးကိုပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ပွတ်ပေးနေရင်းက စကပ်အောက်နားစလေးအောက်ကနေ လက်ကိုထိုးသွင်းလိုက်ကာ စောက်ပတ်လေးကိုအတွင်းခံပေါ်ကနေ စမ်းလိုက်ပါတယ်။အရည်တွေစိုနေတာကို လက်ကခံစားလိုက်ရပါတယ်။အထဲကိုမနှိုက်ဘဲ ဘောင်းဘီပေါ်က နေသာသာလေး အထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း နားရွက်ဖျားလေးကိုလျှာလေးနဲ့ကလိပေးလိုက်ရာ တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်လာကာ တအင်းအင်းနဲ့အသံလေးတွေပါထွက်လာပါတော့တယ်။
အောက်ကလည်း စောက်စေ့နားလေးကိုပဲဖိပွတ်ပေးနေရာ တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းလေးဖက်ကာငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ကျွန်တော်လည်း ပန်းအိကိုကြမ်းပေါ်အသာလှဲချလိုက်ကာစကပ် လေးကိုလှန်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကိုမချွတ်ဘဲ လက်နဲ့အသာဖယ်လိုက်ကာ စောက်ပတ်လေးကိုလျှာလေးနဲ့ထိုးပေး လိုက်ပါတယ်။
‘အွန့်…ကို…ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မှာပဲ..ဘာတွေလုပ်နေလဲမသိဘူး’ ကျွန်တော်လည်း အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် အထက်အောက်အသာလေးယက်ပေးလိုက်ရာ ‘အိုး..အင်း..ဟင်း..ဟင်း..’ အသံလေးကြားလိုက်ရတော့ ကျွန်တော်လည်းမာန်တက်လာပြီး ခပ်မြန်မြန်လေးယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ‘အိုး..ရှီး..အားလားလား..ကို..သိပ်ချစ်တာပဲကွာ’ တော်တော်လေးကြာအောင်ယက်ပေးလိုက်ရင်း စောက်စေ့လေးကိုပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။