စောင့်နေရတာ ကြာတယ်။ အထူးသဖြင့်တော့ လိုချင်တာတစ်ခုကို စောင့်ရရင်ပေ့ါ။ ခင်ဗျားတို့လဲ ကြုံဖူးကြမှာပေါ့နော်။ ရင်တွေခုန်နေတာ အပြင်ကတောင် ကြားရမလားပဲ။ ဒီလိုညလေး ဖြစ်ဖို့ စောင့်နေခဲ့ရတာ ကြာပြီလေ။ ကိုထွန်းတစ်ယောက်ကတော့ ဘဝမှာ သူဖြစ်ချင်တာတွေပဲ ဖြစ်အောင်လုပ်ခဲ့တာ ဒီတစ်ခါလောက်ကြာတာ တစ်ခါမှ မစောင့်ခဲ့ရဖူးဘူး။ အခုတော့ လိုချင်တာတွေ ဖြစ်လာတော့မယ်။
ခန်းမထဲ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုသိန်းလွင်တောင် မရောက်လာသေးပါလား။ ငါ့ဖာသာ စိတ်စောပြီး ကြိုရောက်နေတာပဲ။ ကာမစိတ်များတတ်လာရင် လူတွေက ဘာကိုမှ မမြင်တော့တာပဲ။ ဘေးနားက ချစ်ဇနီးချောလေး မွန့်ကိုကြည့်တော့ အတွေးတွေ ရှုပ်ထွေးနေပုံပါပဲ။ ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲဆိုတာတော့ ပြောမထားဘူးလေ။
ကိုသိန်းလွင်ဆိုတာလည်း ခင်များတို့မြင်အောင် ပြောရရင် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ပါပဲ။ သူလည်း လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ပါပဲ။ များသောအားဖြင့်တော့ ထိုင်းဖက်မှာ အနေများတယ်။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် စသိတာတော့ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ နာမည်ကြီး ကလပ်တစ်ခုမှာပေါ့။ ကျွန်တော်လည်း မွန်တစ်ယောက် သူ့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော အမေ နေမကောင်းလို့ နယ်ဖက်ကို ပြန်တော့ ကျွန်တော်က စီးပွားရေးကိစ္စလေးတစ်ခုက စာချုပ်လေးတစ်ခု မပြီးပြတ်တာနဲ့ ရန်ကုန်မှာ ကျန်ခဲ့တာ။ မွန်ထွက်သွားပြီး နှစ်ရက်လောက်ကြာတော့ ကျွန်တော်လည်း လိုက်သွားဖို့ ဖုန်းဆက်ပါသေးတယ်။ အခြေအနေကောင်းတယ်။ တစ်ပတ်လောက်နေပြီးမှ ပြန်လာမယ်ဆိုတော့ အေးဆေးပဲ နှပ်နေလိုက်တယ်။
ကျွန်တော့် မိဘတွေကတော့ မရှိတော့ပါဘူး မွန့်မှာသာ အမေတစ်ယောက်ပဲ ကျန်တာ။ ကျွန်တော်ကတော့ တစ်ကောင်ကြွက်ဆိုတော့ မိဘချန်ထားတဲ့အမွေလေးနဲ့ စီးပွားရေးကို အရဲစွန့် လုပ်လိုက်တာ အခုလို အသက်ကလေး 30 မပြည့်တပြည့်မှာပဲ ခရိုနီလောက်တော့ မချမ်းသာပေမယ့် တော်တော်လေး အဆင်ပြေလာခဲ့တယ်ပေါ့။ ထားပါ ဒါတွေ ခင်ဗျားတို့ သိချင်မှာ မဟုတ်ပေမယ့် ကျွန်တော်က နည်းနည်းပါးပါး အရိပ်အခြေလောက်ရှင်းပြ တာပါ။
ဖြစ်ရပ် အစကိုပြောရရင်တော့ တစ်ယောက်ထဲ ကလပ်မှာ ထိုင်နေတုန်း စော်လေးတွေကြည့် ဘလက်လေး လေးငါးပက်လောက်လဲ ရောက်ရော လူက နည်းနည်းသွေးရဲချင်ပြီ ပြီးတော့ စကားပြောစရာလူကလည်း မရှိတော့ နည်းနည်းတော့ လေလာတယ်။ အချိန်ကတော့ သိပ်နောက်တော့ မကျသေးဘူး 10 နာရီ ခွဲလောက်က ရောက်တာ။ ထိုင်နေတာ တစ်နာရီလောက်ရှိပြီဆိုတော့ 11 ကျော် 12 နားတော့ နီးနေပြီ။ လူတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့များလာပြီ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ
“ထိုင်လို့ရလား”
“ဗျာ”
“ထိုင်လို့ရလား”
“သြော် ရပါတယ်။ ကျွန်တော် တစ်ယောက်ထဲပဲ ရပါတယ်။ ထိုင်ပါ”
(ကျယ်ကျယ် ပြောရတယ်။ ကလပ်ထဲမှာဆိုတော့ နားနားမှ ကပ်မပြောရင် သိပ်မကြားရဘူးရယ်)
စုံတွဲ တစ်တွဲပါပဲ။ ကလပ်ကတော့ အသန့်ဆိုတော့ လူတွေကလည်း ဂျလေဘီတော့ မပါပါဘူး။ ပါလဲ နည်းနည်းပေါ့။ ဝိုင်းက လေးယောက်ထိုင်ခုံလေ စတုရန်းစားပွဲဆိုတော့ သူတို့က ဟိုဖက်မှာထိုင်တော့ ကျွန်တော် ကိုယ့် စားပွဲပေါ်က ခွက်တွေကို ဒီဖက် နည်းနည်း ရွေ့ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ သေချာကြည့်မိတယ်။
ယောက်ကျားကတော့ ကျွန်တော်ထက် နည်းနည်းကြီးတယ်။ 35 လောက်ရှိမလားပဲ။ သူ့အဖော်ကတော့ သူ့ထက်တော့ ငယ်မယ် 23 24 လောက်ပေါ့။ အသက်ကတော့ ၁၀ နှစ်လောက်ကွာမယ့်ပုံ။ ဒီခေတ်ထဲမှာ ဒါကတော့ ပြသာနာမရှိလောက်ပါဘူး။ နောက်တော့ ကောင်မလေးက ကော့တေးသောက်ပြီး သူကတော့ ဘီယာသောက်တယ်။ တစ်ငုံလောက်စီ ငုံပြီးတော့ ကျွန်တော်ဖက်လှမ်းကြည့်လို့ ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပြန်ပြုံးပြတယ်။
ကောင်မလေး ကတော့ ကော့တေးခွက်လေးကိုင်ပြီး Dacing Floor ဖက်ကြည့်နေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ယောကျ်ားလေးဖြစ်တဲ့လူက ကောင်မလေးကို မေးဆတ်ပြတယ်။ ကောင်မလေးက ခေါင်းလေးကို ဖြေးဖြေးလေးပြုံးပြီးခါတယ်။ နောက်တော့ ခါးကနေ ဆွဲပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ကနေတဲ့ဆီကို ထထွက်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုတော့
“ကျွန်တော်တို့ ပြန်လာမယ် နော်”
တဲ့…။ ကျွန်တော်လည်း ပြုံးပြီး မေးဆတ်ပြလိုက်တယ်။ သဘောကတော့ ရပါတယ်။ သွားပေါ့။ လူ ကြပ်နေတော့ နေရာ ပြန်မရမှာ စိုးလို့နေမှာပေါ့။ ပြောမယ့်သာပြောတာ ကျွန်တော့်ဝိုင်းကတော့ နေရာကောင်းလေ ကတဲ့နေရာနဲ့ကလည်း နီး မြင်ကွင်းကလည်း လွှတ်ကောင်းဆိုတော့။
သူတို့နှစ်ယောက်ထမှ ကောင်မလေး နောက်ကျော ဖက်ကို သေချာကြည့်မိတယ်။ လုံးလုံးလေးနဲ့ကောက်နေတာဗျ။ ပြီးတော့ လှုပ်တာလေးလဲ ကျောက်ကျောတုံးလေး ကျနေတာပဲ။ ရုပ်လေးကတော့ ဘယ်လိုပြောမလဲ။ ရှင်းရှင်းလေးပဲ ချစ်ဖို့ကောင်းတယ် ပြောရမယ်။ အိမ်က မိန်းမကိုတော့ မမှီပါဘူး ရုပ်က။
ကိုယ်လုံးလေးကတော့ မိန်းမက တင်သားတွေက ကားထွက်နေတာ 38 အောက် မလျော့ဘူး။ ဒီကောင်မလေးကတော့ မိန်းမထက် ၂ နှစ်လောက်တော့ ငယ်မယ် ထင်တယ်။ မိန်းမက ၂၅ ကျော်ကျော်လေးဆိုတော့။ အဲအချိန်ပေါ့ ဟိုလူက နောက် ပြန် လှည့်ကြည့်တော့ သူခိုးလူမိပေါ့။ ကျွန်တော်ကသူ့ကောင်မလေး တင်သားတွေကို အပီရှိုးနေတာဆိုတော့ သူကတော့ ပြုံးသွားတယ်။ တော်ပါပြီ တခြားကောင်မလေးတွေပဲ ကြည့်တော့မယ်။
နောက်ထပ် ၂ ပက်လောက် ထပ်ချဖြစ်တယ်။ တော်ပါပြီ ဒီလောက်ဆိုရင် ကတဲ့ဆီကို လှမ်းကြည့်တော့ ကျွန်တော့်ဝိုင်းစုံတွဲမှာ ကောင်မလေးပဲ ကနေတာတွေ့တယ်။ ဟိုလူဘယ်ရောက်သွားလဲ မသိဘူး။ ကျွန်တော် လူ့သဘာဝအရ စပ်စုချင်တာနဲ့ လျှောက်ရှာကြည့်တော့ ကတဲ့ ဆီမှာတော့ သေချာတယ်။ မရှိဘူး။ နောက်မှ အိမ်သာဖက်က ထွက်လာတာ တွေ့တယ်။ ဟာ ဒီလူက ကောင်မလေးဆီ မသွားပဲ ဝိုင်းကို ပြန်လာနေတာ။ ကျွန်တော်လည်း အရက်ယင်ထားတော့ စကားပြောရဲနေပြီလေ သူစိမ်းတွေဘာတွေလဲ မသိတော့ဘူး။ အဲဒါနဲ့ လှမ်းမေးလိုက်တယ်။
“မကတော့ဘူးလား”
“အင်း ကျွန်တော်က သိပ်မကဘူးဗျ အသက်ကလည်း ကြည့်တော့ဗျို့ခင်ဗျားကကော”
“ကျွန်တော်က ပျင်းလို့လာတာ ကတာတွေလဲ သိပ် စိတ်မဝင်စားပါဘူး”
“ထိုင်ကြည့်ပေါ့ ဟုတ်လား”
“အင်းဗျာ ဟိုမှာ ခင်ဗျားကောင်မလေးတစ်ယောက်ထဲရယ် သွားခေါ်လိုက်လေ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ သူကတော့ ငယ်သေးတော့ ကချင်မှာပေါ့”
“အမျိုးသမီးပဲလား”
“ဗျာ ဘာမေးတာလဲ”
“ကောင်မလေးလားလို့ မေးတာပါ”
“သြော် စေ့စပ်ထားတာပါ။ ကျွန်တော် ဟိုကူးလိုက်ဒီကူးလိုက်ပါပဲ။ ရန်ကုန်မှာ အနေနည်းတယ်”
“ကနေတာက ကောင်လေးတွေချည်းပဲဆိုတော့ ကျွန်တော် တစ်ယောက်ထဲ လွှတ်မထားဖို့ပြော တာပါ။ စိတ်မရှိပါနဲ့”
“ရပါတယ်။ စေတနာနဲ့ပြောတာပဲ။ ကျွန်တော် ကတော့ ကောင်လေးတွေနဲ့ ကမှ ကပါ့မလား စိတ်ပူနေတာ”
“ဗျာ”
“ထပ်သောက်လေ ကျွန်တော်တိုက်ပါ့မယ် မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်ပေါ့ ကျွန်တော်က သိန်းလွင်ပါ”
“ဟုတ် ကျွန်တော်က ထွန်းနိုင်ပါ ကိုထွန်းလို့တော့ကြီးကြီးငယ်ငယ် ခေါ်ကြတာပဲ”
“သြော် ကိုထွန်းဆိုတော့လဲ ကိုထွန်းပေါ့ဗျာ”
(ဘီယာနှစ်ခွက်နဲ့ ကောက်တေးတစ်ခွက် ထပ် ရောက်လာတယ်။)
“ရော့ တစ်ခွက်သောက်ဗျာ”
“ဟာရပါတယ်။ ကျွန်တော်က 6 ပက်လောက် ရှိနေပြီ”
“သောက်ပါဗျာ ခင်ဗျား မမူးသေးပါဘူး။ ရော့ ဒါက visiting ကဒ်။ အကြောင်းကိစ္စပဲ ရှိရှိ မရှိရှိဆက်ပေါ့ဗျာ ကျွန်တော်က မိတ်ဆွေငတ်တယ်ဗျ။ ရန်ကုန်မှာလည်း အသိ သိပ်မရှိတော့ အခု ကောင်မလေးတောင် အမေတို့ပြီးခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်ကမှ စတွေ့ပေးတာလေ။ ကိုယ့်ဟာနဲ့ကိုယ်ဆို မိန်းမတောင် ရှာချိန် မရှိပါဘူးဗျာ”