နန်းမေခင် နှင့် ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်ကို အများက ညီအစ်မဟု ထင်ထားကြသည်။ အမှန်တော့ တူဝရီးတော်စပ်သည်။ ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင် က နန်းမေခင်၏ အဒေါ်ဖြစ်သည်။ အသက် (၄၀) ထဲ ရောက်နေပြီ ဖြစ်ပေမယ့် လှတုန်းတောင့်တုန်း ဖြစ်သည်။ သူမ၏အလှကို မြင်သာအောင် ပြောရလျှင် မင်းသမီး ရတနာခင်လို အလှမျိုး ဖြစ်သည်။ ခပ်ဆင်ဆင်လည်း တူသည်။
နန်းမေခင်က အသက် (၂၂) နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်တွင် သရုပ်ပြဆရာမလုပ်ရင်း Ph.D တက်နေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်ထံ လာရောက်နေထိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ နန်းမေခင်တို့ မိသားစုနေတာက တောင်ကြီးတွင် ဖြစ်သည်။ ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်က (၃၈) လမ်းထဲတွင် ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းဖြင့် နေသည်။
ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်တို့ လင်မယားတွင်က သားသမီးမရှိ၍ နန်းမေခင်ကို ငယ်ငယ်ကတည်းက သားသမီးလို ချစ်ခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်၏ ခင်ပွန်းက နယ်သာလန်တွင် အလုပ်သွားလုပ်နေတာ (၁၀) နှစ်ကျော်ပြီ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်က (၃၆) လမ်းထဲတွင် တိုက်ခန်းတစ်ခန်းဝယ်၍ စာရေးကိရိယာ စတိုးဆိုင်တစ်ခု ဖွင့်ထားသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ မပူမပင် စားသောက်နေထိုင်ရ သော်လည်း အလကား ထိုင်မနေတတ်သော ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်က စတိုးဆိုင်တင်မက ကျောက်ပွဲစားအလုပ်ကိုပါ လုပ်ပါသေးသည်။
ဒေါ်သင်းသင်းမြိုင်က သူမအလုပ်နှင့် သူမ အလုပ်ရှုပ်နေတတ်သလို နန်းမေခင်ကလည်း သူမ၏ ကျောင်းကိစ္စနှင့် သူမ တစ်နေကုန်အလုပ်များနေတတ်ကြသဖြင့် တစ်ယောက်ကို တိုက်ခန်းသော့တစ်ချောင်းစီ ကိုင်ထားကြလေသည်။
********************************
ဒီနေ့ညနေ ကျောင်းမှပြန်လာတော့ နန်းမေခင်တစ်ယောက် စာရေးကိရိယာများ လိုအပ်သဖြင့် ဆိုင်သို့ဝင်ပြီးမှ အိမ်သို့ပြန်ရန် ဆုံးဖြတ်၍ လာခဲ့သည်။ (၃၄) လမ်းထဲ ချိုးဝင်လိုက်ရင်း သူမ၏ လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ (၅) နာရီခွဲပြီ ဖြစ်သည်။ ဆိုင်များပိတ်သွားပြီလားဟု နန်းမေခင် စိတ်ပူသွားသည်။ နန်းမေခင် ဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ ဆိုင်တံခါးမှာ ခပ်ဟဟလေး ဖွင့်ထားသဖြင့် အထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ဆိုင်ထဲတွင် မည်သူ့ကိုမှ မတွေ့ရ။ ဘယ်သွားကြလဲ မသိပေ။ နန်းမေခင် ကြာကြာမစဉ်းစားနိုင်။ ဆီးသွားချင်၍ ဆိုင်နောက်ဖက်သို့ ဆက်ပြီးဝင်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်နောက်ဖက်ခန်းတွင် ခြေရင်းဖက်က ရေချိုးခန်းအိမ်သာတို့ နှစ်ခန်းက တွဲလျက်ရှိပြီး ခေါင်းရင်းဘက်ခြမ်း၌ အထပ်သားဖြင့်ကာ၍ စတိုခန်းလုပ်ရန်ရည်ရွယ်ကာ အခန်းလုပ်ထားသည်။
နန်းမေခင် အိမ်သာထဲဝင်ပြီး ပြန်အထွက် ရှေ့မှအခန်းထဲမှ စကားသံသဲ့သဲ့ကြား၍ သူမသည် နံရံဘေးသို့ကပ်၍ နားထောင်လိုက်သည်။ နန်းမေခင်၏ မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားပြီး အခန်းတံခါးဝသို့ ဖြေးဖြေးချင်း တိုးကပ်လိုက်ရာမှ အတန်ငယ်ဟနေသော တံခါးကြားမှတဆင့် အထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ နန်းမေခင် တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းသွားကာ အသက်ပင် အောင့်ထားလိုက်မိသည်။
သူမတွေ့လိုက်ရတာကတော့ နေဝင်းမောင် ဆိုသော လူက ကုလားထိုင်တွင် ပေါင်ကားထိုင်နေပြီး သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချထားသည်။ ရှေ့သို့ငေါထွက်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးက မဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးနှင့် တစ်မိုက်ခန့်ရှိသည်။ ဒီလီးတန်ကြီးကို သူ့ရှေ့တွင်ထိုင်နေသော စတိုးဆိုင်၏ အရောင်းစာရေးမလေး နန္ဒာက သူမ၏ လက်ဖြူဖြူလေးတစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
“ ဟင်း…. အစ်ကို့ဟာကြီးက ဒီတစ်ခါ တော်တော်နဲ့ မထလာပါလား…..။ ဘာလဲ…. နန္ဒာက ဆွဲဆောင်မှု မရှိတော့လို့လား…..”
“ မဟုတ်ပါဘူး…. နန္ဒာရယ် တခါတလေ ဒီလိုပဲ ဖြစ်တတ်တာပဲ…..”
ပြောပြီးသည်နှင့် နန္ဒာက ထိုင်ရာမှထပြီး နေဝင်းမောင်ကို ကျောခိုင်းလိုက်သည်။
“ ကဲ…. ဒီမှာကြည့် နန္ဒာ့တင်ကြီးတွေက…. မလှဘူးလား….”
“ လှပါတယ်….. နန္ဒာရယ်…. လှလို့လည်း ကိုယ်က အသဲစွဲနေတာပေါ့…..”
ပြောပြောဆိုဆို နေဝင်းမောင်က နန္ဒာ၏ ဖင်သားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထဘီပေါ်မှပင် ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ ခဏကြာသောအခါ နေဝင်းမောင်က မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နေဝင်းမောင်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နန္ဒာ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူထိုင်ခဲ့သော ကုလားထိုင်ကို သူ့ကိုကျောခိုင်းနေသော နန္ဒာ၏ရှေ့ဖက်သို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။
“ နန္ဒာ ကုလားထိုင်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက်ပါလား….”
“ အင်း….”
မြင်နေရသော နန်းမေခင် ရင်ဖိုသွားသည်။ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လုပ်မှာပါလား။ နန္ဒာက နေဝင်းမောင် ပြောသည့်အတိုင်း သူမရှေ့သို့ ရောက်လာသော ကုလားထိုင်ကို နေသားတကျပြုပြင်၍ ကုလားထိုင်ကြမ်းခင်းစောင်းနှစ်ခုကို လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုန်းပေးလိုက်ရာ နေဝင်းမောင်က နန္ဒာ၏ ထဘီလေးကို ခါးဆီသို့ လှန်တင်လိုက်သည်။
တစ်ရစ်နေသော နန္ဒာ၏ ဖင်သားကြီးများမှာ ဖြူဖွေးကားစွင့်နေပြီး ထိုဖင်သားကြီးနှစ်ခုကြားမှ နောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသော နန္ဒာ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား စူစူကြီးများမှာ အညိုရောင်သန်းကာ ဖောင်းတင်းနေပြီး ကြည့်နေသော နန်းမေခင်ပင် မိန်းမချင်းဖြစ်လျှက် အသဲယားကာ တံတွေးတစ်ချက် မျိုချလိုက်မိသည်။
နေဝင်းမောင် တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ပါ။ မာတောင်နေပြီဖြစ်သော သူ့လီးကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။
“ ဗြစ်…. ဗြစ်….. ဗြိ….. ဗြစ်…. ဖွတ်…. အိုး….. အင့်…..”
နန္ဒာ၏ခေါင်းလေးမှာ မော့တက်သွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရပ်နေသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကလည်း အနည်းငယ် ကားသွားလေသည်။ နေဝင်းမောင်၏ လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် နန္ဒာက သူမ၏ဖင်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်၍ ဆောင့်ပေးသည်။ နေဝင်းမောင်က နန္ဒာ၏ ဖင်သားတစ်တစ်ကြီးများကို ဆုပ်နယ်၍နေသည်။ နေဝင်းမောင်က မတ်တပ်သာရပ်နေပြီး နန္ဒာက သူမ၏ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ပစ်၍ပစ်၍ ဆောင့်ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။
“ ပလွတ်….. ဖွတ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်….. ဗြစ်…..”
“ အစ်ကို ကောင်းလား ဟင်….”
“ သိပ်ကောင်းတာပဲ နန္ဒာရာ….”
“ ဗြစ်… ပလွတ်…. ဇွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်….. ပြွတ်….”
“ နန္ဒာ့ကို ကြိုက်ရဲ့လားဟင်…..”
“ ကြိုက်တာပေါ့ နန္ဒာရယ်…. ကြိုက်လို့ အခုလို လိုးပေးနေတာပေါ့….”
“ ဖွတ်….. ဖွတ်…. ပလွတ်….. ပြွတ်…. ဗြစ်…..”
“ အင်း….. ဟင်း….. ဟင်း….. နန္ဒာ ညောင်းလာပြီ ကိုရယ်….။ အစ်ကို ဆောင့်ပေးဦးနော်….. နာနာဆောင့်နော်….။ နန္ဒာအထဲက ယားတက်လာပြီ….”
“ ပလွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်….. ဖွတ်….”
နေဝင်းမောင်က နန္ဒာ၏ခါးကို သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေသည်။ နန္ဒာ၏ အသက်က အခုမှ (၂၀) ကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသည်။ နေဝင်းမောင်က (၃၀) လောက်ရှိပြီ။ အားကောင်းသန်မာသော အရွယ်ဖြစ်၍ သူ၏ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လှသည်။ နေဝင်းမောင် ဆောင့်၍ နန္ဒာကို လိုးလိုက်တိုင်း နန္ဒာ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့သို့တိုး၍တိုး၍ ငိုက်သွားရသည်။ ကြည့်နေသော နန်းမေခင်သည် နေဝင်းမောင်က နန္ဒာကိုဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူမ၏စောက်ပတ်ထဲ တင်းကနဲ တင်းကနဲဖြစ်ကာ ခံစားနေရသည်။
“ ပြစ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်….. ဗြစ်….”
“ အင်း…. ဟင်း…. ဟုတ်ပြီ…. အဲလိုဆောင့်…. ဆောင့်…. မရပ်နဲ့…. ဒါကြောင့် ကို့ကို…. နန္ဒာက အသဲစွဲနေတာ…. အင်း…. ဟင်း…. ကျွတ်… ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်…. အမလေးနော်….”
“ ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်….. ဗြစ်….”
နန္ဒာကတော့ သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်ကာ အလိုးခံရင်း တဟင်းဟင်းညီးတွားကာ ကာမဆိပ်များ တက်နေရှာသည်။ သူတို့ကို ချောင်းကြည့်နေသော နန်းမေခင်ခင်မျာမှာတော့ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ကာမစိတ်များ အလွန်အမင်း ထကြွလာသည်။ နန်းမေခင် အနေရအတော်ခက်ကာ ခံစားနေရသည်။ ဒီကြားထဲ နန်းမေခင် သူမကိုယ်သူမ မကျေနပ် ဖြစ်နေရသည်။ ကြည့်ပါဦး နည်းနည်းဆို များများဖြစ်သွားတတ်သည်။ နန်းမေခင်၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်များက တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကာ ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်ဆီသို့ပင် စီးကျ စိုရွဲနေပြီဖြစ်၍ နန်းမေခင်မှာ ခံစားရခက်နေပြီး မကျေမနပ် ဖြစ်နေရသည်။
“ ဖွတ်…. ပြစ်…. ဖွတ်…. ပလွတ်… ဖွတ်…. ဗြစ်…. ပြွတ်….. ဗြစ်….. ဗြစ်…..”
“ အ… ကို… ကို… နန္ဒာပြီးတော့မယ်…. ဆောင့် ဆောင့်…. နန္ဒာ့စောက်ပတ်ကြီး… ကွဲသွားအောင်…. ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ…. ကိုရယ်… အမ လေး… လေး…. ကျွတ်…. ကျွတ်….”
လီးတန်ကြီးမှာ ကျင်တက်လာပြီဖြစ်သော နေဝင်းမောင်ကလည်း နန္ဒာ၏ တုန်တုန် တုန်တုန် ဖြစ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်ကာ အားကုန်ထုတ်၍ ဆောင့်လိုးလိုက်လေသည်။
“ ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်… ဇွတ်… ဗြစ်…. ပြွတ်….”
“ အား…. ပြီး…. ပြီးပြီ…. အ…. ဟာ…. ကို..ရယ်… အင်း….. ဟင်း…..”
“ အ…. ကျွတ်…. ကျွတ်…. နန္ဒာ…. အ…. အ… အ….. ဟင်း….”
ရှေ့သို့စိုက်ကျသွားမတတ် ဖြစ်သွားသော နန္ဒာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖင်သားကြီးများမှ ဆွဲထားရင်း သူ၏လီးကြီးကို အရင်းသို့ အတင်းဆွဲ၍ကပ်ကာ နေဝင်းမောင်၏ ကိုယ်ကြီးမှာ နှစ်ခါသုံးခါလောက် တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။ နန်းမေခင်လည်း ကတုန်ကယင် ဖြစ်၍နေသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထိန်း၍ လျှောက်လာခဲ့ပြီး လိုအပ်သော စာရေးကိရိယာများကို တခြားဆိုင်မှာ ဝင်၍ ဝယ်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ရင်း ဆိုင်မှပြန်၍ ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။
***********************************
ကျောင်းဆင်းအလုပ်ပြန်ချိန်မို့ ကားတွေက ကြပ်သိပ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် ဘာမှမတတ်နိုင်။ နေ့တိုင်း တက္ကစီ မစီးနိုင်။ နန်းမေခင် ကားပေါ်သို့ အတင်းတိုး၍ တက်လိုက်သည်။ ကားပေါ်တွင် ဟိုဖက်ဒီဖက် လှည့်၍မရအောင် ကြပ်နေသည်။ ကားထွက်ပြီး ဘာမှမကြာလိုက် နန်းမေခင်၏ ဖင်ကြီးနှစ်ခုအောက်သို့ လက်တစ်ဖက်က ကပ်လာပြီး ကားလှုပ်တိုင်း အဲဒီလက်က သူမ၏ဖင်ကြားကို ဖိဖိပွတ်နေသည်။ လူတွေ ပြည့်ကြပ်နေသဖြင့် နန်းမေခင်မှာ နေရာပြောင်း၍ မရရုံမျှမက နောက်သို့ပင်လှည့်၍ မကြည့်နိုင် ကြည့်လို့လည်း မဖြစ် ရှက်စရာကြီး။