ရွာလမ်းတစ်လျှောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာတဲ့ သူတို့အတွဲကို တွေ့တဲ့လူတိုင်းက အထူးအဆန်းသဖွယ် ငေးကြည့်နေတာကြောင့် ရဲလေး ရှက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာသည် ။ ဒီရွာသားဖြစ်တဲ့ သူ့ကြောင့်တော့မဟုတ်။ သူ “မ´´ လို့ခေါ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ကြောင့်ဆိုတာလည်း ရဲလေး သိသည်။ ရွာကလူတွေ မြို့သူမြို့သားဆိုရင် ဇွတ်ကြီးအထင်ကြီး အားကျတတ်တာကို သူမကြိုက်ချင် …။ တောသူတောင်သား ဘဝသမားတွေပီပီ ညိုညိုညစ်ညစ် အသားအရောင်တွေကြားမှာ ဖြူဖွေးစိုလဲ့နေတဲ့ အသားအရည်ကြောင့် ခင်ယုလွင်က ပိုလို့ထင်ပေါ်နေသည်။
ရင်သား အခြေကနေစပြီး ခါးအထိ မသိမ်လွန်း မတုတ်လွန်းပဲ ပြေဆင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးရှပ်ရှပ်လေးရယ်၊ ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ပြည့်တင်းကော့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ရေချိန်ကိုက်လာဟန်တူတဲ့ ငယ်ငယ်က ဆော့ဖော်ဆော့ဖက်ကောင်တွေ ကြည့်ပြီး ပစ်မှားသွားတာကိုလည်း ရဲလေး ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ တုန့်ပြန်မိသည်။ စိတ်ထဲကတော့ အိမ်ပြန်ချင်နေသည်။
“မ´´
`ဟင်´
“ရှေ့ဆက်သွားရင် မြစ်ကမ်းပဲရှိတော့တာ အိမ်ပြန်ရအောင်´´
“မောင်ကလည်း အခုမှထွက်လာတာကို အဲ့မြစ် ဘက်ပဲ သွားမယ်လေ။ အိမ်ရှင်က ဧည့်ဝတ်မကျေ မလုပ်နဲ့နော် ´´
တားရမဲ့ပုံမရှိတာနဲ့ တစ်လမ်းလုံး တွေ့သမျှလူ ပြုံးပြပြီး နှစ်ယောက်သား မြစ်ဆိပ်ဆီ ဦးတည်ခဲ့ကြသည်။ ကမ်းစပ်ရောက်လို့ လူတစ်ယောက်မှ မမြင်မှ ရဲလေး သက်ပြင်းချမိသည်။
“မောင်တို့ရွာက သာသာယာယာရှိသားပဲ´´
မျက်စိတဆုံး ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင် ဝေ့ဝှိုက်ကြည့်ပြီး ခင်ယုလွင်က ပြောလာသည်။ ရဲလေးဆီက အသံထွက်မလာတာကြောင့် ခင်ယုလွင် သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ဖုန်းဖွင့်ပြီး စိုက်ကြည့်နေတာတွေ့တာနဲ့ လက်ထဲကဖုန်း ဆွဲလုယူကြည့်သည်။
“ဒါကြည့်ရမဲ့ အချိန်လား´´
“ရွာထဲကကောင်တွေ ဇာတ်ကားတောင်းနေတာလေ။ အဲ့ဒါဖုန်းထဲရှိသေးလား စစ်နေတာ´´
“ပိတ်လိုက်စမ်းပါ မောင်ရာ…။ မဲမဲသဲသဲကြီးတွေ ရွံစရာကြီး´´
“ဖြူတဲ့ကပ္ပလီးရှိလို့လား …မ… ရဲ့´´
“ပိတ်လိုက်တော့ ဒီမှာစကားပြောနေတာကို´´
“ကဲ ပြောဗျာ ပြောတော့´´
ရဲလေး… ခင်ယုလွင် သူတို့ရွာအကြောင်းမေးသမျှ စိတ်မပါလက်မပါ ဒိုင်ခံဖြေရတော့သည်။ မှောင်စပြုမှ သူ့အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ တစ်နှစ်ကျော်ဆိုတဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ ရဲလေး နဲ့ ခင်ယုလွင် တော်တော်ခရီးပေါက်ခဲ့ကြတယ်လို့ ဆိုရမည် ။ ရွာကနေ မြို့တက်… ကျောင်းသွားတက်ရာက ကျောင်းပြီးလို့ ဘာအလုပ်လုပ်ရမယ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေချိန် ကားဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ အချိန်ပိုင်း ဝင်လုပ်ခဲ့ရာက သူတို့ဆီ ကားလာပြင် ရေလာဆေးနေကြ သူ့ထက်အသက်သုံးနှစ်ခန့်ကြီးတဲ့ ခင်ယုလွင်နဲ့ ရဲလေးဆုံခဲ့သည် ။ ပြောရရင် ဇာတ်လမ်းဆန်မည် ။
ရဲလေး ကိုယ်တိုင်လည်း သူ့လို ရုပ်ရည်ကလွှဲလို့ ဘာမှမရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ခင်ယုလွင် ပြန်ချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို … ရည်းစားတွေမဖြစ်ခင် သုံးလေးကြိမ်လောက် စကားပြောကြည့်တာနဲ့ ခင်ယုလွင် အဆင့်အတန်းမခွဲမှန်း သဘောကောင်းဖော်ရွေမှန်း ရဲလေးသိပေမယ့် ဒီနေ့အခြေအနေအထိ ရောက်လာလိမ့်မယ်လို့… သူ ထင်မထားမိခဲ့…။
ရဲလေး အလုပ်ဆင်းချိန်တိုင်း ခင်ယုလွင်က သူအားရင် ကားနဲ့ အလုပ်ကိုလာခေါ်ပြီး ရဲလေးနေတဲ့အဆောင် ပို့ရင်ပို့ပေး မဟုတ်ရင် သူတို့နှပ်နေကြ ဘိ( မိုတယ်)ဆီ ရောက်သွားတတ်ကြသည် ။ ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် ခင်ယုလွင်က ခံလည်းခံသည်။ အခန်းခလည်း သူပဲရှင်းသည် ။ ရဲလေး ပိုက်ဆံထုတ်မယ် ဆိုရင်တောင် လက်မခံခဲ့ ။ နေ့တိုင်းမဟုတ်ပေမဲ့ နေ့တိုင်းနီးနီး သူတို့တွေ့ဖြစ်ကြသည်။
ရဲလေးက ခင်ယုလွင် အားတဲ့ရက်မှာ မနက်ပိုင်းအလုပ်လာရင် သွားရမယ့်လမ်းကြောင်းတူ သူငယ်ချင်းတစ်ရောက် ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်သွားပြီး အပြန်ကြ သူ့ဆော် ခင်ယုလွင်ကားနဲ့ ပြန်လေ့ရှိသည်။ ခင်ယုလွင် သူတို့ရွာ လာလည်ချင်တယ်လို့ ပြောလာတုန်းကလည်း ရဲလေး လွယ်လွယ်ပဲ လက်ခံခဲ့သည် ။ ကိုယ်က ယောကျ်ားလေးလည်းဖြစ် နားလည်သဘောကောင်းတဲ့ အဖေ တစ်ယောက်ပဲရှိတော့တဲ့ သူ့အတွက် ဒါက ခက်ခဲတဲ့အရာ မဟုတ်တာနဲ့ ခပ်မိုက်မိုက် ရည်းစားလေးကို ခေါ်လာခဲ့တာ ဒီနေ့လို ရွာကလူတွေ ဝိုင်းကြည့်တာ ခံခဲ့ရသည်။ ပြန်ခါနီး သူ့အဖေအတွက် မန်းလေး လက်ဆောင်ဆိုပြီး ပစ္စည်းတွေ အများကြီး ပေးသွားခဲ့ပြန်သေးသည်။
မန်းလေးပြန်ရောက်တော့လည်း ပုံမှန်အခြေအနေနဲ့ပဲ သူတို့ ရှေ့ဆက်ဖြစ်ခဲ့ကြသည် ။ ခင်ယုလွင် မအားလို့ သူ့ကိုလာမကြိုနိုင်တဲ့ ရက်မျိုးဆိုရင် ရဲလေးက သူငယ်ချင်းတွေစုပြီး ဖူဆယ်ဘောလုံး ကန်ဖြစ်ကြသည်။ ရံဖန်ရံခါ ခင်ယုလွင်က သူ့အိမ်သားတွေ မရှိတဲ့အချိန် ရဲလေးကို သူတို့အိမ် ခေါ်သွားတတ်သေးသည်။ သူနေတဲ့နေရာနဲ့ လားလားမှမဆိုင်တဲ့ အိမ်ကြီးထဲမှာ လူလစ်ရင် လစ်သလို သူတို့ဆွဲဖြစ်ကြတာကလည်း ထုံးစံလိုဖြစ်နေပြီ။ ခင်ယုလွင်ကလည်း မလုပ်ပါနဲ့ အိမ်ထဲကြီးတွေ ဘာတွေ သိပ်မပြော အခြေအနေကြည့်ပြီး အချခံခဲ့တာကများများပင်…။
ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်မှာ ခင်ယုလွင် မအားတဲ့နေ့ ထုံးစံအတိုင်း ရဲလေးတို့ ဘောလုံးသွားကန်မယ် ကြံနေတုန်း လူမစုံလို့ ပွဲမဖြစ်တော့တာနဲ့ အဆောင်ကိုပဲ ပြန်ရတော့မဲ့ အခြအနေရောက်နေစဉ်မှာ သူနဲ့ အလုပ်အတူလာတဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သန်းဇော်က ဘောပွဲမဖြစ်လည်း ငါတို့ စက်ရုံဝန်းထဲမှာ ခြင်းဝိုင်းရှိတယ် ပျင်းရင်လိုက်ခဲ့ကွာဆိုပြီး ဆွယ်နေတာနဲ့ ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်းခေါ်တဲ့ဆီ လိုက်သွားမိသည်။ ဟိုရောက်တော့ သူပါ ခြင်းဝင်ခတ်နေတုန်း ကားတစ်စီး ဝင်းထဲ မောင်းဝင်လာတော့ ခြင်းဝိုင်းထဲက ကောင်တစ်ယောက်က သွားဖွင့်ပေးသည်။
ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်းကို မေးမိသည်။ သူ့နေရာကနေ မျက်နှာကို မမြင်ရပေမယ့် ဒီကားက သူအမြဲစီးနေကြ ခင်ယုလွင်ရဲ့ ကားဆိုတာ စက်သံကြားတာနဲ့ တန်းသိသည်။
“ဘယ်သူလဲ သန်းဇော် ´´
“ကိုယ်နဲ့မဆိုင်ပါဘူးကွာ။ ငါတို့ ဘောစိဆော်လိုလို ဘာလိုလို ပြောနေကြတာပဲ။ ဟုတ်မဟုတ်တော့ မသိဘူး´´
ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်းကို တွေတွေကြီး ကြည့်မိသည် ။ ထင်မထားတဲ့ အဖြေကြောင့် ခေတ္တဆွံ့အသွားပုံရသည် ။
“အော် …ဟုတ်လို့လား ဆော်ကချောလား´´
“ရေဆေးငါးကြီး မိုးဦးကျ မြစ်စို့ပေါက်ကြီးလိုပဲ ငါ့ကောင်´´
ဒီစကားကို သန်းဇော်မဖြေခင် ကားဆီပဲ အာရုံရောက်နေကြတဲ့ ဝိုင်းထဲက ကောင်တစ်ယောက်က ဝင်ဖြေပြီးနောက် ကျန်တဲ့သူတွေဆီကပါ တီးတိုးစကားသံတို့ ဆက်တိုက်ထွက်ကျလာပြန်သည်။
“မင်းကသိလို့လား ငါ့ကောင်´´
“ဆိုပါတော့ဗျာ။ ကျနော်တို့ဝပ်ရှော့ကို မကြာမကြာ ကားလာပြင်တတ်တယ်လေ´´
“ဒါဆို အနီးကပ်တွေ့ဖူးမှာပေါ့။ ဆော်ကြီးက ဂျောတောင့်တယ်နော် ´´
တွေ့ဖူးရုံတင် မဟုတ်ဘူး၊ တက်ပါလိုးဖူးတယ်ကွလို့ ဖြေလိုက်ချင်တဲ့ ပါးစပ်ကို ရဲလေး မနည်းပိတ်ထားရသည်။
“မဆိုးပါဘူး မိုက်ပါတယ်´´
“ဒါကြောင့်လည်း အဲ့ဒီမိုက်ခဲလေးကို ကြိုက်ဆွဲဆွဲနေတာပေါ့ တို့ဘောစိက ´´
“တိုးတိုးပြောစမ်း တင့်ဝေ။ ဟိုက ကြားသွားမှ မင်းမျက်နှာ စောက်ပတ်နဲ့ လာပွတ်နေဦးမယ်´´
“ဒါမျိုးဆော်လေးကသာ လာပွတ်လို့ကတော့ လုံးပါး ပါးသွားတဲ့အထိ အပွတ်ခံလိုက်မယ်။ ဂျီးမများပါဘူး။ တွင်းဟောင်းရေကြည် အေးမြသည်တဲ့။ မင်း မကြားဖူးဘူးလား အောင်ကျော်´´
“အေးမြတယ်ဆိုရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့ တင့်ဝေရယ်။ တော်ကြာ မအေးမြပဲ အနော်ရထာခေတ်က တွင်းပျက်ကြီးလို နှုတ်ခမ်းနားပန်းနားတွေ ပဲ့ရွှဲ့ပြီး မှိုတက်နေတဲ့ဟာကြီး ဖြစ်နေမှ အလကားနေ ဂလိုင်ခေါက်နေရပါဦးမယ်… ခွိ´´
“ဟေ့ရောင်တွေ မင်းတို့ သူများသားသမီးကို မှိုချိုး မြစ်ချိုး ပြောမယ်ဆိုတာကြီးပဲ…။ ဒါနဲ့ ဒီနေ့ ကောင်မလေး ကားပေါ်ကလည်း မဆင်းပါလား။ ဂလုစ့် … ( တံတွေးမျိုချသံ) ´´
တစ်ရောက်တစ်ပေါက် ပြောနေတဲ့ကြားထဲ ရဲလေး အများကြီး ဝင်မစပ်စုမိခဲ့။ အပြန်လမ်းမှာတော့ ခေါင်းထဲ အတွေးတွေအပြည့်နဲ့ အဆောင်ကို ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင်မသိ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သန်းဇော်ဆီက သိခဲ့ရတာက သူတို့သူဌေးနာမည်က ဦးမင်းဇော် ဆိုတာ တစ်ခုပင်။ ညရောက်တော့ သမီးရည်းစား စုံတွဲတွေရဲ့ ပုံမှန်အလုပ်လို ဖြစ်နေတဲ့ ညဘက် လိုင်းပေါ်မှာ ချက်တင်ထိုင်ကြသလို သူလည်း အများနည်းတူ ညစဉ်လိုလို ခင်ယုလွင်နဲ့ စကားတွေ ပြောဖြစ်သည်။
“မောင် ဒီနေ့ကော ဘောလုံးကန်ဖြစ်သေးလား´´
“မကန်ဖြစ်ဘူး ´´
ခြင်းခတ်ဖြစ်တယ်လို့လည်း ရဲလေး မဖြေမိခဲ့။
“မရော ဒီနေ့ ဘယ်တွေသွားသေးလဲ ´´
“အလုပ်ကိစ္စနဲ့ လမ်း ( ……) ဘက် သွားဖြစ်တယ်။ အဲ့ဒါပြီး အိမ်ပြန်ပေါ့။ ဒီနေ့ ဘယ်မှ ထွေထွေထူးထူး မသွားရဘူး ´´
ခင်ယုလွင်ပြောတဲ့ လမ်းက သူခြင်းသွားခတ်တဲ့ လမ်းပဲမို့ အဲ့ဒီဆီသွားတာကိုတော့ အမှန်ပြောတာပဲလို့ ရဲလေး တွေးမိသည် ။ ကျန်တဲ့ကိစ္စတွေကိုတော့ ရဲလေး ထပ်မမေးမိ။ သူ့အလုပ်ကိစ္စတွေကို ကိုယ်လည်း အသေးစိတ်သိတာ မဟုတ်။ သူ အကြမ်းဖျင်သိတာ။ ခင်ယုလွင် ရှယ်ယာဝင်ထားတဲ့ လုပ်ငန်း သုံးလေးခုလောက်ရှိပြီး မီတင်တွေ သွားရတယ်၊ စာရင်းသွားစစ်ရတယ် ဒီလောက်ပဲ သူသိသည် ။ ဆက်ပြီး တခြား ရောက်ရာပေါက်ရာတွေ ပြောဖြစ်ပေမဲ့ ဦးမင်းဇော်နဲ့ အကြောင်းကို ရဲလေး ယောင်လို့တောင် မဟမိခဲ့…။ မနက်ဖြန် တွေ့ဖို့သာ သူ့စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ချိန်းလိုက်မိသည်…။
“ဂွတ်နိုက်… မ … မနက်ဖြန် ဖင်လာခံဦး ´´
“အွန်း ( ရိုင်းတာ) 😜 ´´
ခင်ယုလွင်ဆီက အဲ့ဒီစာကြောင်းလေး သူ့ဆီရောက်ပြီးတော့ ရဲလေး ဂွကြားက မာဆတ်ဆတ် ဖြစ်ချင်လာလို့ အချိုသပ်ထားရသေးသည် ။
“ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း မနက်ဖြန်ကြမှ မင်းအစာနဲ့ ပေးတွေ့မယ်´´
ကျန်တဲ့ မရေမရာ အကြောင်းတွေ တောင်တောင်အီအီ လျှောက်တွေးပြီး အပူပေးမနေတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ် ပစ်လှဲလိုက်တော့သည်။
နောက်တစ်ရက် …
ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် ပြောပြီး ဝင်သွားတဲ့ ခင်ယုလွင် ကို စောင့်နေရတာ ရဲလေး စိတ်မရှည်တာနဲ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ချထားခဲ့ပြီး စေ့ရုံသာစေ့ထားတဲ့ တံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပြီး သူပါ လိုက်ဝင်လာသည်။ သူ့ကိုမြင်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာမြှပ်တွေနဲ့ ဖွေးနေတဲ့ ခင်ယုလွင်က ရေစိုနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို တစ်ချက်ခါရမ်းလိုက်ရင် ပြောလာသည်။
“ရေချိုးမလို့လား ချိုးခဲ့ပြီဆို´´
“မကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမလို့ ဝင်လာတာ´´
ပြောပြီး ရဲလေးက ခါးကနေ ဆွဲဖက်လိုက်တော့ သူ့ဒုတ်က ခင်ယုလွင်ဗိုက်ကို သွားထောက်မိသည်။
“ဘာတွေလောနေတာလဲ မောင်။ ဇာတ်ကားကြည့်လာလို့လား ´´
“မနေ့ကတည်းက လုပ်ဖြဲ လုပ်ခွဲချင်နေတာ´´
အဲ့လိုပြောပြီး မနေ့က ခြင်းဝိုင်းကကောင်တွေ ပြောနေကြတဲ့ စကားတွေ ရဲလေးနားထဲ ပြန်ကြားယောင်သလို ဖြစ်လာမိသည်။ ဒါကြောင့်မို့လို သူ ဒီစကားထွက်သွားသလားဆိုတာကိုတော့ မစဉ်းစားမိ။
ရေနဲ့ ဆပ်ပြာမြှပ်တွေ ရောပြီး တင်ပါးဖောင်းဖောင်းကားကားကြီးပေါ် စီးကျနေတာကြည့်ပြီး အောက်ကဒုတ်က သွေးတိုးလာတာနဲ့ လက်ဝါးနဲ့ ဖောင်းခနဲ့ တစ်ချက်ဆော်ပြီး လက်ခလည်ကို ဖင်ထဲ အားစိုက်ထိုးထည့်တာ ဆပ်ပြာမြှပ်အကူအညီနဲ့ လျှောကနဲ လွယ်လွယ်ကူကူဝင်သွားပြီး ဇိကနဲ အသံထွက်သွားသည်။
“အားးး မောင်´´
“ဘာလဲ… မ´´
“တအားကြီး မလုပ်နဲ့လေ။ အဲ့ဟာက မလုပ်တာ ကြာပြီ´´
ဒါတော့ ဟုတ်သည် ။ ဒီနောက်ပိုင်း အရှေ့ကပဲ အဝင်များပြီး အနောက်တံခါးကို သူမေ့လျော့နေခဲ့သည်။ ခင်ယုလွင်က သူ့ပေါက်ကြားထောက်နေတဲ့ ရဲလေးဒုတ်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေပြီး ရဲလေးကို ကစ်ဆင်လာဆွဲသည်။ ရဲလေးကလည်း ဖင်ထဲ လက်ထိုးမွှေတာ တော်တော်လေးကြာလာတော့ ခင်ယုလွင် မရိုးမယွဖြစ်လာပြီး သူ့ဖင်ထဲက ရဲလေးလက်ကို ဆွဲဖယ်ကာ ပေါင်တစ်ချောင်း ဘိုထိုင်ပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ရဲလေးက မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားကနေ ဒူးအနည်းငယ်ညွှတ်လို့ စောက်ပတ်ထဲ ကော့ထိုးထည့်သည်။
မိနစ်အနည်းငယ်လောက်အထိ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် နည်းလမ်းမှန်ဆိုတဲ့အတိုင်း သွားနေတုန်း ခင်ယုလွင် ဒူးတွေတုန်လာပြီး ထွက်သွားပုံရသည်။ နှပ်ထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့်လားတော့ မသိ၊ ပြီးတဲ့သူက ပြီးပေမဲ့ ကိုယ်ကလိုသေးတာကြောင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နေရာယူထားရာကနေ နံရံဖက် လက်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ… မကြာခင်မှာပဲ သူ့အရည်တွေ ခင်ယုလွင်ကိုယ်ထဲ ပန်းထည့်ပစ်တော့သည်။
ပထမတစ်ချီအပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ကုတင်ပေါ် အနားယူနေတုန်း ရဲလေးဘက်က စကားစလာသည်။
“မ … အရင်က ရည်းစားထားဖူးလား´´
“ဟင် ´´
သူ့လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းခုအိပ်နေရာက ခင်ယုလွင် မျက်နှာလေး မော့လာသည်။
“တစ်ယောက်ထားဖူးတယ်လေ။ အဲ့ဒါ မောင့်ကို ပြောဖူးသားပဲ။ အခုမှ ရုတ်တရက်ကြီး ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ´´
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး သိချင်ရုံပါ။ တကယ် တစ်ယောက်ထဲပေါ့´´
“အင်း´´
သူနဲ့စဖြစ်တုန်းက ခင်ယုလွင် အပျိုလား အအိုလားတွေ ရဲလေး သတိမထားမိခဲ့။ မိန်းမမြင်တိုင်း မှန်းထုချင်နေတဲ့ အရွှယ်ပီပီ အဓိကပစ်မှတ် မိန်းမချရဖို့သာ စိတ်ဝင်စားပြီး ပျိုတာအိုတာတွေ ခေါင်းထဲ ယောင်လို့တောင် ရှိခဲ့တာ မဟုတ်တဲ့လူက ကိုယ်တစ်နှစ်လောက် ဘွတ်လာတဲ့ မိန်းမကို အခုမှ အပျိုဟုတ်မဟုတ် သိချင်နေတဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို တွေးမိတော့ ရယ်ချင်သလို ဖြစ်လာပြန်သည်…။
“ဒါနဲ့လေ… မ … မောင် နဲ့ ဘယ်အချိန်ထိ တွဲမှာလဲ။ နောက်ထပ် ရည်းစားထားဖို့ကော အစီအစဉ်ရှိလား´´
“မောင် ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ ´´
“ဘာမှမဖြစ်ဘူး တစ်ခါတလေ တွေးမိတာလေးတွေ မေးကြည့်တာ ´´
“နောက်ရည်းစားထားဖို့လည်း အစီအစဉ်မရှိဘူး။ ရှေ့ရည်းစားထားဖို့လည်း အစီအစဉ်မရှိဘူး …။ မ… တို့နှစ်ယောက် အခုလို တစ်သက်လုံး အဆင်ပြေသွားဖို့ အရေးကြီးတာပဲ မဟုတ်လား ´´
“ဟုတ်ပါပြီ … ဒါနဲ့… မ… အလုပ်တွေကော အဆင်ပြေလား´´
“အားလုံးအဆင်ပြေတယ်။ အော် အလုပ်ဆိုလို့ ပြောရဦးမယ်´´
“ဘာများလဲ´´
“မ …အလုပ်တွေပါးသွားရင် ခရီးထွက်မလားလို့ စဉ်းစားနေတာ´´