“ပြွတ်ပြွတ် – အား– ပြွတ်ဗြစ် ဒုတ် – အမလေး ကိုရယ် – အင့် – အား– ကောင်းလိုက်တာ – အ– အ–”
“ကိုလည်း ကောင်းနေပြီ – ပြီးတော့မယ်”
အထည်ချုပ်သမလေး ဟေမာကျော် တစ်ယောက် ချစ်သူမင်းမောင်၏ ရင်ခွင်အောက်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကားပေးထားပြီး အလိုးခံရင်း အရသာ တွေ့နေသည်။ နယ်မှတက်လာကာ အဆောင်မှာနေပြီး အထည်ချုပ်စက်ရုံဆင်းနေသော ဟေမာကျော်သည် ငယ်ရွယ်သူတို့သဘာဝ ချစ်သူထားမိရာမှ ချစ်သက်တမ်း တစ်လကျော်ကျော်လောက်မှာပင် ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရသည်။
အသက် ၁၈ နှစ် ပြည့်ပြီးစ ခန္ဓာကိုယ် ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော်လည်း အပျိုစစ်စစ်လေးမို့ မင်းမောင်၏ ငါးလက်မခန့်သာရှိသော လီးဒဏ်ကိုပင် မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် ခံခဲ့ရသည်။ အခုတော့ ၂ လအတွင်းမှာ ဆယ်ကြိမ်ခန့် အလိုးခံပြီးချိန်မှာတော့ လီးအရသာကို သိနေပေပြီ။
စက်ရုံဟောင်းကြီးတစ်ခု၏ဘေး ချုံကွယ်အမှောင်ရိပ်က မြက်ခင်းပြင်မှာ အလိုးခံရင်း အရှိန်တက်လာခိုက် ပြီးကာနီးပြီဖြစ်သော မင်းမောင်က တရစပ် လိုးလေတော့သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် သူမတို့နှစ်ဦးအပေါ် လက်နှိပ်ဓာတ်မီးရောင်များ ဖြာကျလာသည်။ မျက်စေ့လေးမှိတ်ပြီး အလိုးခံနေသော ဟေမာကျော်က မသိ။ မင်းမောင်က သိသော်လည်း အလိုးကိုမရပ်ပဲ ဆက်လိုးနေသည်။
“ဟေမာ – ကိုလိုးတာ ခံလို့ကောင်းလားဟင်”
“ကောင်းတယ်ကိုရယ် အရမ်းကောင်းတယ် – လိုး – အ – လိုးစမ်းပါကိုရယ်– အားရပါးရလိုးစမ်းပါ- ဟင်– ဟင်– အို– ကို– လွှတ်– လွှတ်တော့- လူ– လူ”
မျက်လုံးလေးဖွင့်လိုက်ချိန်မှာ ဓါတ်မီးရောင်များကို မြင်လိုက်ရသော ဟေမာကျော်က အလန့်တကြား ထဖို့ပြင်သော်လည်း မင်းမောင်က မလွှတ်ပဲ အတင်းဖက်၍ ချုပ်ထားပြီး အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ထပ်ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးမှ ဟေမာကျော်၏ စောက်ဖုတ်ထဲကို လရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ လူချင်းကွာသွားသည်နှင့် ဟေမာကျော်က ခေါင်းမမော့ရဲပဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို အတင်းပြန်ဝတ် ခါးအထိလှန်တင်ထားသော စကပ်လေးကို ပြန်ဆွဲဖုံးဖြင့် အလုပ်များနေခိုက်မှာ သူမ လှုပ်ရှားမှုတွေအားလုံးက ဓါတ်မီးရောင်များ ဖြာကျလာစဉ်ကတည်းက ဗီဒီယိုမှတ်တမ်း အတင်ခံလိုက်ရပြီ ဖြစ်သည်။ သူမ လူးလဲထပြီး မတ်တပ်ရပ်တော့မှ ဓါတ်မီးရောင်များ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး နှစ်ယောက်သား ဓါးဖြင့် အထောက်ခံလိုက်ရသည်။
“ဟိုကောင်– ရုတ်ရုတ်မလုပ်နဲ့နော် နှစ်ယောက်လုံး အသက်ပျောက်သွားမယ်”
“မလုပ်ကြပါနဲ့ရှင်– မလုပ်ကြပါနဲ့– ညီမတို့ လူကောင်းတွေပါ ညီမတို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးပါနော်”
“ကောင်မ– နင့်ပါးစပ်ပိတ်ထား အသံထွက်တာနဲ ဓါးစာမိမယ်”
ဟေမာကျော်ခင်မျာ ကြောက်စိတ်ကြောင့် တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ မျက်ရည်တွေ ကျလာသည်။ သူမ၏ မျက်စေ့နှင့် ပါးစပ်ကို အဝတ်စည်းခံလိုက်ရပြီး
“ဟေ့ကောင်တွေ– ဒီကောင့်ကိုပါ အဝတ်စည်းလိုက်”
ဟူသော ပြောသံကြားလိုက်ရပြီး
“အသက်မသေချင်ရင် ကောင်းကောင်းလိုက်ခဲ့”
ဟုဆိုကာ ဆွဲခေါ်ရာသို့ လိုက်လာခဲ့ရသော ဟေမာကျော်ခင်မျာ သူမလို မျက်စေ့အဝတ်စည်းမခံရပဲ စီးကရက်သောက်လာသော မင်းမောင်ကို မြင်ခွင့်မရရှာ။ ကြံရာပါများ၏ လက်တွင်းသို့ ကျဆင်းသွားရပြီ ဖြစ်ကြောင်းလည်း သူမကိုယ်သူမ မရိပ်မိသေး။
စက်ရုံဟောင်းကြီး၏ ခြံစည်းရိုး ဘေးတံခါးကိုဖွင့်ကာ ခြံထဲမှာ ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာအောင် ဟိုဒီလှည့်ပတ် လျှောက်ခေါ်သွားနေစဉ် မင်းမောင်ကတော့ ကြိုတင်စီစဉ်ထားရာ အခန်းထဲရောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့နောက်မှ ဟေမာကျော်ကို ထိုအခန်းထဲခေါ်လာပြီး မင်းမောင်၏ လက်နှစ်ဘက်ကို ကြိုးတုပ်ပြီးမှ ဟေမာကျော်ကို စည်းထားသော အဝတ်များ ဖြည်ပေးလိုက်သည်။
မီးရောင်တွေ ထိန်နေသော အခန်းထဲမှာ ဟေမာကျော် ရုတ်တရက် ဘာမှမမြင်ရပဲ မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ပြီးမှ ကြည့်လိုက်သောအခါ ချစ်သူမင်းမောင်မှာ အခန်းထောင့်တွင် ကြိုးတုပ်လျက်သားဖြင့် ထိုင်နေပြီး မြန်မာနှစ်ယောက် ကုလားတစ်ယောက်တို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်အရွယ် ကွပ်ပျစ်ကြီးတစ်လုံးကိုလည်း တွေ့ရသည်။ သူမ ဘာဖြစ်တော့မည် ဘယ်လိုတွေ ကြုံရတော့မည်ဆိုတာ သိလိုက်ပြီမို့ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့စွာနှင့်ပင် သူမတို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်ရင်း ကွပ်ပျစ်ကြီးဆီကို ဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရသည်။
“မလုပ်ကြပါနဲ့ အစ်ကိုတို့ရယ်- ညီမ တောင်းပန်ပါတယ်- အဟင့်ဟင့် – ညီမ မိန်းမကောင်းပါရှင် မလုပ်ကြပါနဲ့ အီးဟီးဟီး”
“မိန်းမကောင်းလေးမို့ လိုးချင်တာဟ”
“အို”
“ငါတို့လိုးတာ အေးအေးဆေးဆေး အလိုးမခံရင် ဟောဒီမှာ နင်တို့နှစ်ယောက် လိုးနေတဲ့ပုံတွေ နင်တို့စက်ရုံရှေ့မှာ သွားဖြန့်ပစ်လိုက်ရမလား”
ဟေမာကျော် ရှက်စိတ်တွေနှင့်အတူ ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားရသည်။
“အဲ့လို– အဟင့်ဟင့်– အဲ့လိုတော့ မလုပ်ကြပါနဲ့– အို— အို – လွှတ်– လွှတ်ပါရှင်– နှမချင်းစာနာကြပါ အစ်ကိုတို့ရယ်– အို–”
သူမ တောင်းပန်သော်လည်း ယောက်ျားသုံးယောက်၏ ဝိုင်းဝန်းချုပ်နှောင်ဆွဲခေါ်ခြင်းကို မရုန်းကန်နိုင်တော့ပဲ ကွပ်ပျစ်ကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားရသည်။ နှစ်ယောက်က သူမလက်နှစ်ဘက်ကို ဖိထားပြီး ကျန်တစ်ယောက်က ဟေမာကျော်၏ ခါးမှ စကပ်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခြေနှစ်ချောင်း ရမ်းခါရုံမှလွဲ၍ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပဲ ထမီဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရသည်။ သူမကို ဝိုင်းလိုးကြတော့မည်ဟူသော အသိက ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ခြင်းနှင့်အတူ ရှက်စိတ်တွေပါ ဝင်လာသော်လည်း ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပြီ။