ကျွန်မနာမည်က နွယ်ပါ။ တောသူလေးပေါ့။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ ဆံပင်ရှည်ရှည်၊ အသားညိုညိုလေး၊ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မော်ဒယ်လေးလို ပိန်ပိန်လေးရှင့်။ ချစ်စရာလေးပေါ့နော်။ ကျမကိုချစ်တဲ့ ကောင်လေးတွေက ဝိုင်းနေတာပဲရှင့်။ ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်တော့ စတွေ့ခဲ့တယ်။ နာမည်က ကိုတဲ့။ ဘယ်လောက်တောင် နာမည်က ပိုင်စိုးသလဲကြည့်။
သူနဲ့က တစ်ရွာထဲရှင့်။ ကျွန်မက အိမ်မပိုင်တော့ အပြင်သိပ်မထွက်ရဘူးလေ။ အဲဒီတော့ အသိကျွမ်း နည်းတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် တစ်ခုသော သင်္ကြန်ရက်မှာ ကျမအိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး ရေကစားနေတဲ့သူတွေကို ကြည့်နေတုန်း ကျမရှေ့မှာ သူက နတ်သားလေးတစ်ပါးလို ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ရေလောင်းလို့ ရမလားတဲ့။ ကျမလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းငုံ့ပြလိုက်တယ်။
သူက ကလေးနားက ကလေးရဲ့ ရေခွက်ကိုတောင်းပြီး ကျမပုခုံးပေါ်ကနေ ရေလေးလောင်းချလိုက်တယ်။ ကျမ အေးသွားတာပဲ နှလုံးသားထဲကပေါ့ ဟိဟိ။ သူက ကျမဆီကနေ ဖုန်းနံပါတ်တောင်းလို့ ကျမလည်း ပေးလိုက်တယ်။ အဲ့လိုပေးလိုက်တဲ့ နေ့ကနေစပြီး ကျမညတိုင်း သူနဲ့ ဖုန်းတွေပြောရတယ်။ တစ်လလောက်ကြာတော့ သူက အပြင်မှာ လူခြင်းတွေ့ဖို့ ချိန်းတာနဲ့ ကျမလည်း အိမ်ကို လှည့်ပတ်ပြောပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ ချိန်းတဲ့နေရာက ရွာအ ပြင်က ပြောင်းဖူးတောလေးမှာပါ။ ကျမရောက်သွားတဲ့ အချိန်ကြတော့ သူက ရောက်နှင့်နေပြီလေ။
*…..နွယ်…အရမ်းလှနေတာပဲကွာ…”
“….အို…”
ကျမရှက်တာပေါ့။ သူက ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး သူ့ ဘေးနား ထိုင်ခိုင်းတယ်လေ။ အဲဒီမှာပဲ သူက ကျမပုခုံးကို ဖက်ပြီး
“….နွယ်ကို.. ကိုယ်ချစ်တယ်။ ကိုယ့်ကို အဖြေပေးပါလား”
တဲ့။ ကျမလည်း သူ့ကိုငေးကြည့်ရင်း အလိုအလျောက် ခေါင်းညိတ်ပြီးသား ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့က ကျမကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ ကျမလည်း ခေါင်းမဖော်ရဲဘူး ရှက်နေတာ။ သူက ကျမနဖူးပြင်လေးကို ဖွဖွလေး လာနမ်းတယ်။ ကျမမော့အကြည့် ကျမနှုတ်ခမ်းလေး စိုစွတ်သွားတယ်ရှင်။ ကျမလည်း အချိန်သိပ်မရကြောင်း သူ့ကိုပြောပြီး မြန်မြန်ပြေးထွက်လာလိုက်တယ်။ သူကတော့ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်တဲ့။ ကျမလည်း ခေါင်းပဲညိတ်ပြခဲ့တယ်လေ။ တစ်ရွာလုံးက ကျမကို အရမ်းအေးတယ်လို့ ယုံကြည်ထားကြတာရှင့်။ အခုတော့ ကျမလည်း ရည်းစာတစ်ယောက် ရခဲ့ပြီပေါ့။
ကိုက ကျမကို နောက်တစ်ရက် ထပ်ချိန်းတယ်။ ကျမလည်း မနေ့ကနေရာကိုပဲ ချိန်းတော့ ထွက်လာခဲ့တာပေါ့။ ကျမ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးနဲ့ ဒူးအောက်ထိ ရှည်နေတဲ့ ဆံပင်လေးကို သေချာစည်းပြီး သနပ်ခါးလေး ပါးပါးလိမ်းခြယ်ပြီး ကိုရှိရာကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဟော… သူရောက်နေပါပြီ။ ကျမရောက်တော့ သူက ကျမကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်…။
“….အို… ကိုရယ်.. ဘာလို့ အဲ့လောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ… နွယ်ရှက်တယ်”
“…..မရှက်ပါနဲ့ နွယ်ရယ်၊ အရမ်းလှနေလို့ ကိုက ကြည့်တာပါ။ လာ ကိုယ့်ပေါ်ထိုင်”
သူက ကျမကို သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလို့ ကျမ သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်လိုက်တယ်။ ကိုက ဘာစကားမှ မပြောဘဲ ကျမနှုတ်ခမ်းကို မြွတ်သိပ်စွာနမ်းတယ်။ ကျမလည်း အစက မနမ်းတတ်ပေမယ့် သူနမ်းသ လိုနမ်းရင်း နမ်းတတ်သွားတယ်။ ကျမ သတိထားမိတာက ကျမတို့နမ်းနေတဲ့အချိန်မှာဘဲ ကျမဖင်အောက်က ကို့လီးကြီးက တင်းလာတယ်ရှင့်။ ကျမ သူ့ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ပုံက သူ့အကြိုက် ဖြစ်သွားတာကိုး။ ထဘီနဲ့အောက်ခံသာမပါရင် စွပ်ခနဲ ဝင်လောက်တယ်။
သူက ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး သူ့လီးကြီးပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ကျမ နှစ်ခါသုံးခါလောက်ရုန်းပေမယ့် ကိုက ခဏခဏပြန်တင်နေတော့ ကျမလည်း မရုန်းဘဲ သူလုပ်ချင်သလို လုပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကိုက ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး အစက ပုဆိုးပေါ်က ထုခိုင်းတယ်။ နောက်တော့ ကျမလက်ကို ပုဆိုးဖြေချလိုက်ပြီး ပေါ်လာတဲ့လီးပေါ် တင်ပေးတယ်။ ကျမလည်း သူ့လီးကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်နဲ့ ထုပေးလိုက်တာပေါ့။ ခဏကြာတော့ ကိုက ကျမခေါင်းကို သူ့လီးပေါ် ဆွဲချလိုက်တယ်….။
“….နွယ်…ကို့လီးကိုစုပ်ပေးပါဦး…”
“….နွယ်မစုပ်တတ်ဘူး.. ကို… ဘယ်လိုစုပ်ရတာလဲ”
အဲ့လိုဆိုတော့ သူက ဘယ်လိုစုပ်ဆိုတာကို သင်ပြ တယ်။ ကျမလည်း သူ့လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ဆွဲငုံလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လျှာလေးနဲ့ ဒစ်ကလေးကို ကလိလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုကလည်း ကျမထဘီအောက်ကနေ လက်လျှိုသွင်းပြီး အောက်ခံအပေါ်ကနေ ကျမစောက်ဖုတ်ကို သူ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကလိနေတယ်။ ကျမစုပ်တာ သူ့လရည်တွေထွက်တော့ သူက ကျမကို ပေါင်ကားခိုင်းပြီး ကျမပေါင်ကြားထဲဝင်၊ ပင်တီကိုချွတ်ပြီး ပေါ်လာတဲ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်တော့တာပဲ။
“….ပြွတ်..ပလပ်…ပြွတ်…ပလပ်…”
“….အိုးးး ရှီးးးး ကိုရယ်.. နွယ်ငရဲကြီးလိမ့်မယ်.. အိုးးး အားးး.. ရှီး.. ကိုရယ်… ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာတုန်း… ကောင်းလိုက်တာ… ရှီးးးးးးးး”
“….နွယ်ကောင်းအောင် ကိုလုပ်ပေးနေတာပါ…”
“….ရှီးးးး ကိုရယ်…. အား… အ… အားးးးး”
ကျမဟာလေးထဲက အရည်တွေထွက်လာပြီး အကောင်းကြီးကောင်းသွားတာပဲရှင်…။ ကိုက အဲနေ့က ဒီလောက်ပဲလုပ်ပေးပြီး ကျမတို့ ကိုယ်စီအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အတွေးထဲမှာတော့ ကျမ ပျော်နေလိုက်တာရှင် ပြောမနေပါနဲ့။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမ အခန်းလေးထဲဝင်ပြီး ကိုလုပ်ပေးတာတွေကို ပြန်တွေးရင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲက တစ်ခုခုလိုနေသလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ ကျမလည်း လက်ချောင်းလေးကို ကျမဟာလေးထဲ ထိုးကြည့်တယ်။ လက်ချောင်းနေရာမှာ ကို့လီးကြီး ဖြစ်စေချင်လိုက်တာ ရှင်။ ကို့လီးကြီးက ကျမအထင် ခြောက်လက်မခွဲလောက်တော့ ရှိလောက်တယ်။ တုတ်လည်းတုတ်တယ်။ ကျမလည်း လက်ချောင်းလေး အထုတ်အသွင်းလုပ်ရင်း နောက်တစ်ခါ ကျမဟာလေးထဲက အရည်တွေစီးကျပြီး ကောင်းသွားပြန်ရော။ လက်ချောင်းလေးနဲ့တောင် ဒီလောက်ကောင်းနေရင် ကို့လီးကြီးဆို.. ဟိဟိ.. မတွေးတတ်လောက်အောင် ကောင်းမှာပဲရှင်…။
ကိုက ကျမကိုလုပ်ပေးပြီး နောက်ရက်ကြတော့ မြို့ ကိုတက်သွားတယ်တဲ့။ တစ်ပတ်လောက်ကြာမယ်ဆိုတော့ ကျမ လွမ်းရတာပေါ့။ တစ်ပတ်လုံး ဖုန်းတွေပြောရင်း အလွမ်းသယ်ရတာပေါ့။ တစ်ပတ်ပြည့်တော့ ကို ပြန်လာပြီလေ။ ကိုက ညပိုင်းရောက်တယ်။ မနက်ကြတော့ တွေ့မယ်တဲ့။ ကျမလေ စိတ်ကူးထဲတွေးရင်း ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်လိုက်ဘူး။
မနက်ကြတော့ ကျမ မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ အလှဆုံးဖြစ်အောင် ပြင်ယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်ဖုံးလေး ဝတ်လိုက်တယ်။ အောက်ခံတော့ ဝတ်မနေတော့ဘူးလေ။ ဒါမှ ကို ကျမကိုလုပ်တဲ့အချိန် အဆင့်သင့်ဖြစ်နေမှာ။ ကိုချိန်းတဲ့အချိန် ရောက်ခါနီးတော့ ကျမ အိမ်ကနေထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျမရောက်တော့ ကိုက ရောက်နှင့်နေပြီးသားပေါ့။
“….ဟော.. ကို့ချစ်သူလေးက လှလိုက်တာကွာ။ လာပါဦး ကို့အနားကို….”
“ပြွတ်..ပလွတ်..ပြွတ်…”
ကိုက ကျမကို တန်းနမ်းတော့တာပဲ။ ခဏကြာတော့ နမ်းနေရာက ခွာလိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးက တောင်မတ်နေတာပဲ။ နောက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို မြေကြီးပေါ်မှာ ခင်းလိုက်တယ်။ ကျမကို အဲအပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းတယ်။ ကျမလည်း နေပေးလိုက်တာပေါ့။ ပက်လက်လှန်ရုံတင်မကဘူး ကိုက ကျမအဝတ်တွေအကုန် ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကျမမှာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတာပေါ့။
ကိုက ကျမပင်တီဝတ်မလာတာကို သဘောကျနေလေရဲ့။ ကိုက ကျမကို ပေါင်ကားခိုင်းပြီး သူက ပေါင်းကြားထဲဝင်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်လေးထဲကို သူ့လက်ချောင်းလေးတွေထည့်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ကို ကလိပေးနေတာ။ ပါးစပ်ကလည်း
“…..နွယ့်စောက်ဖုတ်လေးက လှလိုက်တာကွာ… ဖောင်းနေတာပဲ…”
“ပြွတ်…ပလပ်..ပလပ်..ပလပ်…”
သူကပြောရင်း စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်တယ်။
“….အိုးးးး ကိုရယ် ဘာတွေပြောနေတာလဲ နားရှက်စရာကြီး….”
“…..ရှက်မနေပါနဲ့ နွယ်ရယ်။ မကြာခင် ကို့လီးကြီး နွယ့်စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ပြီး လင်မယားတောင် ဖြစ်တော့မယ့်ဟာကို….”
ကို့အပြောကြောင့် ကျမ ကြည်နူးပြုံးလေး ပြုံးလိုက် မိတယ်။ သူက စောက်ဖုတ်ယက်ရင်း လက်ကလည်း ကျမနို့တွေကို လာဆွဲနေလေရဲ့။ သူယက်လို့လည်းပြီးရော ကျမပေါင်ကြားထဲ သူ့လီးကြီး တိုးလာပြီး စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်တယ်….။
“…..နွယ်.. အစပိုင်းနာမယ်နော်…။ ကို့ကိုချစ်ရင် ကြိတ်ခံပေး….”
“…..ဟုတ်.. ကို…”
“….ဗြစ်… ဗြဟ်တစ်တစ်… ဗြစ်… ဗြစ်…”
“….အ… အမလေး… နာတယ်နာတယ်.. ကိုရယ်…။ မရဘူးနဲ့တူတယ်…။ ပြန်ထုတ်ပေး.. ပြန်ထုတ်ပေး… ဟီး…”
ကျမ မျက်ရည်ထွက်ပြီး ငိုမိတယ်လေ။
“…….ကို့ကိုချစ်ရင် ခဏတော့ သည်းခံပေးနော် နွယ်…”
ကျမ ဘာမှဆက်မဆိုနိုင်တော့ဘူး ချစ်တာကိုး။ ကျမ ကြိတ်ပြီး အလိုးခံနေလိုက်တယ်။ လီးက ဖြေးဖြေးချင်း ကျမစောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတယ်။
“….ဗြစ်…ဗြစ်…ဗြစ်….ဗြစ်….”
“….အ… အားးးးးးးးးးး ကိုရယ်…. အ… နာလိုက်တာ…”
“…..ဗြစ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဗြစ်…”
“….အ…”
လီးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲ ဖြေးဖြေးခြင်း တိုးဝင်လာရင်း တစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိဝင်သွားတော့တယ်။ အဆုံးထိဝင်တော့ ကိုက ဖြေးဖြေးလေး ချော့လိုးပေးတယ်။ အဲ့လိုလိုးပေးတာကြာတော့ ကျမလည်း နာတာပျောက်ပြီး အောင့်သက်သက်နဲ့ အရသာတွေ့လာတယ်။
“……ဗြိ…ဗြိ…ဗြွတ်….ဘွတ်…ဗြွတ်……”
“….အ….ရှီးးးး…အားးးးး….အ….အမလေး…”
“…..နွယ်…ကောင်းလားဟင်….”
“…..ဟုတ်…”
“….နာကော နာသေးလား….”
“…..မနာတော့ဘူး ကို….”
“……ဒါဆို ကို ဆောင့်လိုးပြီနော်….”
“…..ဟုတ်….”
“….ဘွတ်… ဖွတ်…. ဖွတ်… ဗြစ်…. ဇွိ…. ဘူ… ဘွတ်…. ဗြစ်… ဗြစ်…..”
“….ဟင့်… အ…. အားးးး…. အမလေး….အ….”
ကိုက တရစပ် ဆောင့်လိုးပြီး ကြာတော့
“…….အ…အ….နွယ်… ကို.. ပြီး…. ပြီးတော့မယ်… ပြီးးးပြီ.. အားးးးးး ရှီးးးးး… ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကွာ…. စီးပိုင်နေတာပဲ လိုးရတာ”
ကိုကောင်းသလို ကျမလည်း ကောင်းပါတယ်။ ကျမ ဟာလေးကို ငုံ့ကြည့်မိတော့ သွေးစလေးတွေ တွေ့တာနဲ့….
“…..အီးးးးးးဟီးးးဟီးးးးး”
“…..ဟော… ဘာဖြစ်တာလဲ နွယ်… ဘာလို့ငိုတာလဲ”
“…..ကို ကြည့်လေ၊ နွယ့်ဟာလေးမှာ သွေးတွေနဲ့၊ ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး…. အီးးးးဟီးးးးး”
“……ဟားးးးး ဘာများလဲလို့ကွာ…၊ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး နွယ်ရယ်၊ အပျိုမလို့ သွေးစလေးထွက်တာပါ”
“……တကယ်နော်…”
“…..တကယ်ပါ နွယ်ရယ်….”
ကျမ အငိုတိတ်တော့ ကိုက ဆေးတစ်လုံးတိုက်လို့ သောက်ခဲ့ရသေးတယ်ရှင့်။ ကိုက ကျမ ဗိုက်မကြီးအောင်ဆိုပြီး တိုက်တာ။ ထားပါ ကျမလည်း အိမ်အပြန်လမ်းတစ်လျှောက် ကွတတ ဖြစ်နေတယ်။ ပထမဆုံး အလိုးခံဖူးတာကိုး။ ကို့ကိုချစ်လို့သာ အလိုးခံလိုက်တာ အခုတော့ နာနေရပြီလေ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခွေနေလိုက်တယ်။ အိမ်က သတိထားမိမှာစိုးလို့လေ။ ညရောက်တော့ ကိုက ဖုန်းဆက်တယ်။ နေလို့ကောင်းရဲ့လားတဲ့။ ကျမလည်း နာနေတယ် ပြောတော့ သူက ကြည်နူးစရာ စကားလေးတွေ ပြောပေးတယ်။ ကျမလည်း နာတာတွေမေ့ထားပြီး သူ့အပြောလေးတွေအောက်မှာ မျောနေတာပေါ့။
ကိုက မြို့မှာကျောင်းသွားတက်ရတော့ တစ်ပတ်ကို နှစ်ရက်ပဲ ရွာကိုပြန်လာတယ်။ ဒီနေ့က တစ်ရက်ရယ်၊ မနက်ဖြန်ရယ်ပဲ ကိုနဲ့ တွေ့ချိန်ရတာ။ ကိုက မနက်ဖြန်မတွေ့တော့ဘူး နာနေမှာစိုးလို့ နားခိုင်းပေမယ့် သူက သဘက်ခါဆို မြို့တက်ရမှာလေ။ အဲ့ဒီ တော့ ကျမက မနက်ဖြန်တွေ့ဖို့ ဇွတ်ချိန်းလိုက်တယ်။