အချစ်ဆိုတဲ့ အရာကို လိုက်ရှာရင် … တွေ့ချင်မှ တွေ့ပါတယ် … တွေ့မယ့်တွေ့တော့လည်း … မထင်မှတ်ပါပဲ … အချစ်ကို သေသေချာချာ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် … ခံစားခွင့်ရခဲ့ပေမယ့်် … ချစ်ခွင့်ရတဲ့ အချိန်တွေက တိုလွန်းပါတယ်ဗျာ … ကံကြမ္မာက တစ်ညတာပဲ … အချိန်ပေးတော့ … ပြန်တွေးမိတိုင်း … အသည်းတွေနာအောင် … လွမ်းနေပါတယ် … အချစ်ဦးဆိုတာမျိုးက … တစ်ဘဝလုံး သေတဲ့အထိ … အသည်းထဲမှာ ဘယ်တော့မှ မေ့မှာ မဟုတ်သလို … ဝေးသွားတော့လည်း … ပြန်တွေ့လေမလားလို့ … တစ်ဘဝလုံး လိုက်ရှာနေမိပါတယ် …
ချစ်ဖူးသူတိုင်း … ချစ်ဦးသူနဲ့ ညားကြပါစေ …
စာရေးသူ – Had3s
“ငအောင် ရေသွားကူးမယ်လေကွာ ကောင်မလေးတွေက အရမ်းလန်းတယ်ကွ… ဟေ့ကောင် ဘာငိုင်နေတာလဲ”
သက်နိုင် ဘန်ဂလိုထဲကနေ ပင်လယ်ပြင်ကို တစ်ယောက်ထဲ ငေးနေတုန်း … သူငယ်ချင်း ရဲနိုင်က လှမ်းခေါ်သည် ။
“မင်းကွာ ဒီကမ်းခြေမှာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လောက် ရနိုင်တဲ့ဟာကို ငိုင်နေရတယ်လို့”
သက်နိုင် မျက်နှာ နီရဲနေတဲ့ ရဲနိုင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ နီမှာပေါ့ ဘီယာ နှစ်ပုလင်းလောက် ကစ်ထားတယ် ထင်တယ်။
“ဒါဆိုလည်း ငါ့အတွက် နှစ်ယောက် ခေါ်လာခဲ့လေ… ဟား ဟား ဟား။”
သက်နိုင်နဲ့ ရဲနိုင် ချောင်းသာကို မနေ့ကမနက်က ရောက်သည်။ သက်နိုင်က လူအေး … တစ်ချိန်လုံး ဘန်ဂလိုထဲမှာ အောင်းနေသည်။ ရဲနိုင်က လူသွက်… ရောက်ကတည်းက ကမ်းခြေထဲ ဆင်းသွားလိုက် … ဘီယာမော့လိုက်နှင့် ဟုတ်နေသည်။ ညဘက် ရေကူးကန်ဘေးမှာ ကနေတုန်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ညိတိတိ ဖြစ်လာသေးသည်။
သက်နိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က အခုထိကို မစွံ။ ကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ရင် ရှက်နေတာနဲ့ စကားမပြောရဲတာနဲ့ ဘယ်တော့မှ ရီးစားရမယ့်ကောင် မဟုတ်။
“လာစမ်းပါကွာ… ဒီည မင်း လူပျိုဘဝကို ဂိတ်ဆုံးလိုက်ကွာ”
ရဲနိုင် ရီပြီးပြောသည်။
“ဟာကွာ ငါ့ဘာသာနေပါရစေ … ငါက ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေ မကြိုက်ဘူးဆိုတာ မင်းလည်း သိတာပဲ… မင်းသာ ဂရုစိုက် ဦးထုပ်မဆောင်းပဲ လုပ်ရင် အေကိုက်ခံရမယ် သတိထား”
“အောင်မာ ရီးစားတောင် မရှိတဲ့ကောင်က ငါ့ကို ဆရာလုပ်လို့…. ဟိုမှာတွေ့လား ငါသွားမော့တော့မယ်”
“အိုကေ ငါဒီမှာ ဆက်ထိုင်လိုက်ဦးမယ်”
သက်နိုင် မလိုက်သွားတော့။ ဘီယာသုံးပုလင်းနဲ့ ဟမ်ဘာဂါတစ်လုံး စားပြီး လူက ရီဝေဝေ ဖြစ်ချင်နေသည်။
ပင်လယ်လေက … ဖြေးဖြေးချင်း … တိုက်နေတော့ အိပ်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာသည် …။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ခင်းပြီး အိပ်ချလိုက်သည်။ မျက်စိက တဖြေးဖြေး မှေးလာသည် …။ မှေးကနဲ ဖြစ်သွားတုန်း နားထဲ စကားသံ တစ်ချို့ဝင်လာသည် ။ သက်နိုင် အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို ထောက်ပြီး မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အလှနတ်သမီးတစ်ပါး သူ့ကို သေချာငုံ့ကြည့်ပြီး သက်နိုင့်ကို … စိုးရိမ်သံလေးနဲ့ …
“ဟိတ် အိပ်နေတာလား မူးနေတာလား”
သက်နိုင် အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ခေါင်းထောင်ထပြီး … ခေါင်းကို ယမ်းကာ သူ့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး
“မင်းက … နတ်သမီးလား လူလားဟင်”
“လူပါရှင့် အိပ်မပျော်လို့ ကမ်းခြေမှာ လမ်းလျှောက်လာရင်း ရှင့်ကို တွေ့တာပဲ…. မသိပါဘူး မူးပြီး လေဖြတ်နေတာလားလို့”
“ဟား ဟား မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတာ… တကယ်နော် ယူက နတ်သမီးနဲ့ တူတယ်”
“ခစ်ခစ် ရှင်က မြှောက်ပြောတတ်တယ်”
“မမြှောက်ပါဘူးဗျာ … အဟုတ်ပြောတာပါ။”
တကယ်ပါ အရမ်းလှသည်။ ဖိနပ်မပါပဲ သဲပြင်မှ နည်းနည်းနစ်နေတဲ့ ခြေဖဖိုး လုံးသည်လည်း မဟုတ် ပြားချပ်ချပ်လည်းမဟုတ် … ကြည့်လို့ကောင်းသည်။ သူ့အထက်က ခြေသလုံးလေးက ဝင်းနေသည်။ အနာတစ်စက်မှ မရှိ …။ ပေါင်တံလေးကလည်း … ကစ်ကစ်လေး … အဆီပိုမရှိ ပိန်ညှောင်ညှောင်မဟုတ် …။ ပေါင်တံလေးကို ကြည့်ရုံနဲ့တင် … စိတ်ကြွစေသည်။
အောက်ကနေ မော့ကြည့်တော့ ဂါဝန်တိုတိုလေးအောက်မှာ … ပင်တီ အဖြူလေးက … ဝိုးတဝါး သုံးမြှောင့်လေး မို့ဖောင်းနေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက … ဟာလေးက သက်နိုင်စိတ်ကို မြှူဆွယ်နေသလို (ဟင်း နတ်သမီးလေးရယ် လှလိုက်တာဗျာ ကိုက်စားချင်တယ်) အပေါ်က အင်္ကျီလေးက ကြိုးတစ်ချောင်း ပါးပါးလေး ဘရာစီယာလေးက အပြည့်မဟုတ် ရင်နှစ်မွှာက အောက်မှာ ပြည့်တင်းလွန်းသည်။
ခါးလေးကို ကိုင်းပြီး ငုံ့ပြောနေတော့ … ကြိုးတစ်ချောင်း အင်္ကျီလေးက ဟနေသည်။ ကြားထဲက မို့ကြွနေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို … ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရသည်။ ငုံ့ထားပေမယ့် ရင်နှစ်မွှာက တွဲကျနေမယ့်အစား … မို့မို့ကျစ်ကျစ်လေး … ဖြစ်နေသည်။
(သူက အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အပျိုစစ်စစ် ဖြစ်မယ် ထင်တယ် …။)
သက်နိုင်ကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကလည်း လှသလို မျက်ခုံး မျက်လုံး မျက်နှာပေါက် ဘာမှ အပြစ်ပြောစရာမရှိ…။ ဝတ်စားထားတာက sexy ကျပေမယ့် သူ့မျက်နှာက တခြားကောင်မလေးတွေလို ပူလောင်မနေ ရင်ကို အေးစေသည်။ ညာဘက်ပါးမှာ ပါးချိုင့်လေးပါတော့ ပိုပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းသည်။
“ဘယ်သူမှလည်း … မရှိတော့ဘူးနော်”
“ဟုတ်တယ် အကုန်လုံး ဘားမှာ ကနေကြတယ်”
နတ်သမီးရဲ့ အသံလေးက သာယာသည် ချိုသာသည်။ ထူးခြားတာက သူ့အသံမှာ … ကြင်နာသံလေးပါနေသည် …။ သူ စကားပြောတိုင်း … နားထဲမှာ ချိုပြီး ဝင်သွားသည်။
(ဘယ်လိုဆုတောင်းတွေနဲ့ ပြည့်နေတာလဲ … နတ်သမီးရယ်)။
သက်နိုင် သူ့ကို တစ်မိနစ်လောက် ငေးကြည့်နေရင်း … စကားမပြောမိ နတ်သမီးရဲ့အလှမှာ မျောနေမိသည်။ တိတ်ဆိတ်မှုကို … သူမက စပြီး ။
“ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ မနေတတ်ဘူးကွာ”
“ဟာ … ဆောရီး … အရမ်းလှလို့ပါဗျာ”
“အို … အပိုတွေ ယူက သိပ်မြှောက်ပြောတတ်တယ်”
“မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ … တကယ်ပါ…. ဒါနဲ့ ဘယ်နှစ်နာရီ ရှိပြီလဲဟင်”
“နှစ်နာရီ … ရှိပြီရှင့်”
“ဒီကို ဘယ်သူနဲ့ လာတာလဲဟင်”
“စန္ဒီ့သူငယ်ချင်းနဲ့ … ယူကရော”
“နာမည်က စန္ဒီတဲ့လား”
“ဟုတ် … ယူရော”
“ဟုတ်သားပဲ ကိုယ့်နာမည်က သက်နိုင် … ကိုယ်လည်း သူငယ်ချင်းနဲ့ လာအပန်းဖြေတာ”
“ဟုတ်”
သက်နိုင် … မတ်တပ်ရပ်ပြီး လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ဖို့ … လက်ကမ်းပေးလိုက်သည်။ စန္ဒီကလည်း သူ့လက်ကလေးကို ပေးရှာပါသည်။ စန္ဒီ့လက်ကလေးက နူးညံ့သည်။ သူ့လက်ကလေးကို ကိုင်လိုက်တာနဲ့ … လူတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သက်နိုင် … စန္ဒီ့လက်ကလေးကို တော်တော်နဲ့ မလွှတ် … အထိအတွေ့မှာ သာယာနေမိသည်။
“ဟိတ် … လက်လွှတ်အုံးလေ”