“ စကားထာပါ..ဗျာ…ဖော်နိုင်ရင် သိလာမှာပါ…” စကားထာဝိုင်း ငြိမ်သက်သွားသည်..။ ကိုသက်အောင်ပင် စဉ်းစားမရ ဖြစ်နေသည်..။ ဒေါ်ဖားမနှင့် လူကြီးပိုင်း ခေါင်းချင်းဆိုင် သည်..။ ကိုသက်အောင် စိတ်ဝင်စားနေရသော ခလေးမလေး အပျိုဝိုင်းကလည်း တွတ်ထိုးနေကြသည်..။ ဘယ်သူမှ ဖော်မရကြ…။ “ […]
“ အစ်ကိုလေး ….” အိပ်မပျော်ပဲ မျက်လုံးကြောင်နေသော ကိုသက်အောင် လန့်သွားသည်..။ “ ဟင်… ပုံ့ပုံ့ … မအိပ်သေး ဘူးလား…..” ကွယ်လွန်သူ ဇနီးသည်နှင့် ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ပုံကလေးများကို ပြန်လည် စမြုံ့ပြန်နေသော ကိုသက်အောင်ရဲ့ ဘော်ဒါကြီးက
ကိုသက်အောင် မြို့မှာ ရှိစဉ်က ခလေးထိန်း မချို၏ ပုလွေမုတ်ပေးခြင်းကို ခံစားရဖူးသည်..။ ပူနွေးသော အာငွေ့နှင့် လျှာဖျားလေးများကလိပေးမုက အရသာထူးကဲစွာ ခံစားရခဲ့ဖူးသည်..။ သို့သော် ယခု သည်ကောင်မလေး၏ အပျိုဖော်ဝင်စအရွယ် သန်မာသော ကြွက်သားများဖြင့် လိင်တန်ကို ဖြစ်ညှစ်ခါ
”သဲ ရောက်တော့မယ်” ကိုက အသာလှုပ်နှိုးတော့မှ မိမိ ခါးလေး မတ်လိုက်သည်။ အပြင်ဘက် ကြည့်မိတော့ တရိပ် ရိပ်ပြေးနေသော သစ်ပင် တောင်ကုန်းများကို တွေ့နေရသည်။ ”အင်း” ရှုပ်ပွနေသော ဆံပင်ကိုသပ် တွန့်နေသော အင်္ကျီကို အသာဆွဲချလို့
”စားဖို့တော့ ငါဝယ်လာတယ် ငပြည့်ရ” ”အေးကွ ဒီမှာ ဆုလေ လျှောက်ကြည့်မယ်ဆိုလို့” မိမိ ညဝတ် ရန် အဝတ်တချို့ယူပြီး ရေချိုးခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်း တံခါးပိတ်ပြီး မိမိ အင်္ကျီရော ဘရာစီယာ ရော ချွတ်ပစ်လိုက်လိုက်သည်။
”အရင်တုန်းက ပြဿနာမရှိဘူး ညီမရေ ဒီညနေ မိုးသားလေးတွေလည်း တက်လို့ နေပါလိမ့်မယ် စိတ်မပူပါနဲ့ အစ်ကိုလည်း ရှိသားပဲ” ”ဟုတ်အစ်ကို” ကိုပြည့်ရဲ့ မျက်လုံးများက တမျိုး အရောင်လက်နေသည်ကို မိမိခံစားမိသည်။ အတူတူ ညစာဆင်းစား တီဗွီ ထိုင်ကြည့်သည်အထိ
လမ်းထိပ်ရှိ ပျံကျစျေးလေးမှာ အရင်ကထက်ပိုပြီး စည်လာသည်။ ဗန်းခင်းရောင်းသော စျေးသည်များနှင့် ဝါးတဲ ပလတ်စတစ်မိုးဆိုင်တန်းလေးက လမ်းဒေါင့်တဖြတ်ပင် ကျော်၍ သွားခဲ့ချေပြီ။ တနေ့တနေ့ စျေးရောင်းချသူ စျေးသည်တွေ တိုးလာသလို အနီးအနားရှိ တခြားရပ်ကွက်တွေကလည်း ဒီပျံကျစျေးလေးကို လာပြီး အားပေးကြတော့
“ဖြန်း နင့် အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ” တင်းရင်းနူးညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အသံ ။ အလင်းမရှိ
ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ ရင်သားကြီးတစ်စုံကို စို့လိုက်၊လျှာနဲ့တွတ်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ပြီး ကစားလိုက် လုပ်ရင်း လက်ကအမွှေးပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ တောရိုင်းကြီးထဲ တောလည်ထွက်ရတယ်၊ တော်တော်ကြာအောင် နှိုးဆွပေးပြီးတော့ တစ်ခါ ပိုစစ်ရှင် ပြောင်းရပြန်ရော၊ ကုတင်အစွန်းမှာ မဲပြောင်နေတဲ့ တင်စိုင်ကြီးတေ့ထားပြီး ပေါင်ကား ပတ်လက်လှန် အနေအထားနဲ့
“ဖြန်း နင့် အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ” တင်းရင်းနူးညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အသံ ။ အလင်းမရှိ
အထက်တန်းကျောင်းကြီးရဲ့ တစ်စင်းထဲသော လမင်းလေး သော်တာ ဟု သတ်မှတ်ခြင်းခံထားရသည့် ကောင်မလေးရဲ့ ဘဝမှာ ပန်းကလေးများကဲ့သို့ မလှပရှာပေ။ အမေမုဆိုးမကြီးနဲ့ ညီမငယ်တစ်ယောက်တို့နဲ့ အတူ ချို့တဲ့ဆင်းရဲစွာ နေရရှာ၏။အမေမုဆိုးမကြီးက အကြော်ရောင်း ၊ ရပ်ကွက်ထဲအဝတ်တွေ လိုက်လျှော်နဲ့ သမီးနှစ်ယောက်
ချစ်မိလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူး။ စုစု ခပ်ချိူချို ဝိုင်တစ်ခွက်ကို တမြေ့မြေ့သောက်ရင်း အတိတ်အကြောင်းကို စဉ်းစားမိတိုင်း သေမတတ် နာကျင်ရသည်။ စုမာယာ ခပ်တိုးတိုးခေါ်သံက နားထဲဗုံးခွဲလိုက်သလို ခံစားရသည်။ ကြင်နာစွာ ချစ်မြတ်နိုးလာခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်အတွင်း အရမ်းချစ်ပြသလောက် လက်ထပ်ပြီးသွားသည့်နောက်ပိုင်း