လူကြီးကြိုက် အပြာစာပေ၊ အောစာပေ များဖတ်ရှု့ရန်
မိုးဦးကျရာသီဆိုတော့ အရာရာဟာ အလွမ်းငွေ့ငွေ့ လောင်လှိုက်နေသလို သွန်းတစ်ယောက်လည်း သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တမ်းတနေမိသည်။ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တွေးမိတိုင်း လူယုတ်မာနှစ်ယောက်ကို ရင်ထဲအသည်းထဲက နာကျည်းနေမိလေသည်။ သူမနာမည်က သွန်းသံစဥ်.. အသက်က ၂၂ နှစ်..။ မိဘတွေက နယ်မှာနေတယ်။ […]
နွေရာသီပူအိုက်သော ကာလမို့ ထင်ပါရဲ့……။ ခင်မြင့်ဟာ ဘောလီအင်္ကျီလေးသာ ဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။ အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။ သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့
“ပြွတ်ပြွတ်–ဒုတ်–အင့်–ပြွတ်–အား” ချောမောလှပသလောက် ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော အမျိုးကောင်းသမီးလေး မေနွယ်စိုးတစ်ယောက် အခုမှတွေ့ဖူးသော သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်အောက်မှာ တလူးလူး တလွန့်လွန့်ဖြင့် အလိုးခံနေရပေပြီ။ သူမကို တက်လိုးနေသူကတော့ အညှာအတာမရှိပဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။ သူမကလည်း ကာမအရသာမှာ စီးမြောလိုက်ပါနေမိသည်။ အပျော်မယ်လည်းမဟုတ်၊
လောကကြီးက ဆန်းကြယ်တယ်… တကယ့်ကို ဆန်းကြယ်တယ်။ အဆင့်အတန်း ပညာအရည်အချင်းတွေ ကွဲကွာရင် တကယ်တန်းတော့ ရုပ်ရှင်တွေ ဝတ္တုတွေထဲမှာပဲ ဖတ်လို့ကောင်းတယ် လက်တွေ့ဘဝမှာ လုပ်နိုင်ဖို့ ရင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ ခဲယဉ်းလှတယ် မဟုတ်ပါလား….။ အခန်း(၁) တွေ့ဆုံခြင်း၏ ကနဦးအစ ပထမ
“ အကြော် ပူပူနွေးနွေး လေးတွေနော်…” လမ်းပေါ်လျှောက်လာသော လမ်းသွားလမ်းလာ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက် ရှေ့မှဖြတ်သွားတာ တွေ့၍ မသိန်းရီက အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အကြော်အော်ရောင်းလိုက်သည်..။ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက်က တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ဆက်လျှောက်သွားကြသည်..။ “ သိန်းရီ…မကုန်သေးဘူးလား…ဟ..” ဆိုက်ကားပေါ် ထိုင်၍နေသော အညာသားက
လက်တစ်ဖက်က ရေဖလားကို ကိုင်ပြီး ရေစည်ထဲတွင် ပြည့်လျှံနေသော ရေများထဲသို့ ထိုးနှစ်ကာ ခပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ သူ့ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ အုန်းလက်အလယ်ကြောရိုး အရင်းပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ဖင်ခုပြီးထိုင်နေရာက လက်ထဲမှာ
အလုပ်မှ အငြိမ်းစားယူပြီး… စား/ဝတ်/နေရေး အဆင်မပြေသော… ဦးသောင်းခန့်သည်… မိတ်ဆွေတစ်ဦး၏ အကူအညီဖြင့် (စေတီ)တစ်ဆူတွင်… (လုံခြုံရေး)ဝန်ထမ်း အလုပ်ရရှိလေသည်။ လုပ်ငန်းခွင်တွင် အလုပ်လုပ်ကိုင်စဉ်… စိတ်တူ/ကိုယ်တူ ပြောဆိုမှု အဆင်ပြေသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များနှင့် တွေ့ဆုံရသလို… အထက်ဖါး/အောက်ဖိ… ဂုန်းဆင်းဘီးတပ်… နောက်ကျော(ဓါး)
သရက်မြို့၊ ဟိုက်စကူးကျောင်းကြီးမှာ မြို့၏အနောက်မြောက်စွန်း တောင်ကုန်းကလေးတစ်ခုပေါ်တွင် တင့်တယ်စွာ သပ်ရပ်လှပမှုဖြင့် ရှိနေသည်။ မြောက်ဖက်ဘောလုံးကွင်း၊ တပ်ကွင်း၊ လွင်ပြင်များဆီမှ တိုက်ခတ်လာသော လေပြေအေးများမှာလည်း သန့်ရှင်းစင်ကြယ်သည်နှင့်အမျှ အေးလှသည်။ ထိုလေပြေအေးကို တိုက်ခတ်ခံရင်း ကျောင်းဘေးပတ်လည်၌ ပြေးကာ ခုန်ကာ ကစားနေကြသော
“သူရရေ…. ဦးလေးဦးအောင်လှက အိမ်လာခဲ့ပါဦးတဲ့” လိမ္မော်ခြင်းတွေကို တဲဆီသယ်ပို့နေတဲ့ နေရာမှာ ကြီးကြပ်နေတဲ့ ကျနော်။ ရွာထဲကပြန်လာတဲ့ ရဲကို ရဲ့ စကားသံကြောင့် “ဟာကွာ ဒီမှာ ကားတင်ဖို့ ခြင်းမပြည့်ရသေးတဲ့ကြားထဲ။ ရဲကို ဘာအတွက်တဲ့လဲ” “အာ့တော့ မသိဘူးကွ။
လှဇော် သုဝဏ္ဍဘူမိလေဆိပ်ထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ၁ ပတ်ကျော်ကပင် ရန်ကုန်မှ ဘုန်းခန့်တို့ အသစ်စက်စက် လင်မယား ဟန်းနီးမွန်းလာမည်။ ထိုလင်မယားနှင့်အတူ လှဇော်၏ ဝမ်းကွဲတူမလေး ဆုပိုင်ဆွေပါ ကျောင်းပိတ်ရက်အလည်ပါလာမည် ဆိုတာတွေကို သိထားသည်။ ဘုန်းခန့်နှင့်လှဇော်က ညီအစ်ကို
`ခွေးတွေ.. ရှင်တို့ … ခွေးတွေ သိလား´ အငုံ ငယ်သံပါအောင် ကြုံးအော်ပစ်လိုက်သော အသံလေးက တိုက်ကြီးအတွင်း ဗုံးပေါက်ကွဲသလို မြည်ဟီးသွားလေသည်။ အငုံရဲ့မေမေ ပွင့်က ခပ်ဝေးဝေးရောက်နေသော ထမီကို ကယောင်ကတမ်း ဆွဲယူပြီး ခြေမှစွပ်ဝတ်ကာ၊ ပြေကျနေသော