လူကြီးကြိုက် အပြာစာပေ၊ အောစာပေ များဖတ်ရှု့ရန်
အခန်း (၁)🏵️ “နင်ကြိုက်သလို လုပ်ပါကွာ… ငါ့ကို အသုံးပြုလို့… မိုက်မဲစွာ မီးတောက်ထဲ… ခုန်ဆင်းစွာ စတေးလိုက်တော့မယ်” ငြိမ်သက်နေသော iphone လေးထံမှ စည်သူလွင်ရဲ့ အပြင်းစားသီချင်းသံ ပေါ်ထွက်လာလျှင် အကြင်နာက display ပေါ် ငုံ့ကြည့်လိုက်ကာ […]
ပြုံး၍ကြည့်နေသော မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက်သို့ ဆွဲယူလိုက်ရာက မူမူ၏ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းလိုက်သည်။ သူ၏အနမ်းကို ကျေနပ်စွာဖြင့် ခံယူနေသော မူမူက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးထားရုံသာမက ကြည်နူးစွာဖြင့်ပင်
ကျွန်တော်က အားရင်အားသလို ရွားဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ခရေပင်ကြီးကို ဝန်းရံထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားပြီးနေလေ့ရှိပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာ နိမ့်မြင့်မရွေး လက်ခံပေးနေတဲ့ နေရာဆိုတော့ စဏ္ဍာလ လို့ခေါ်တဲ့တောင်းစားတဲ့ သူတွေ လာရင်လည်း အဲဒီဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လာရောက်တည်းခိုလေ့ရှိတယ်။ ကျွန်တော်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာနေရင် သူတို့က ကွပ်ပျစ်နားက
လမ်းထိပ်ရှိ ပျံကျစျေးလေးမှာ အရင်ကထက်ပိုပြီး စည်လာသည်။ ဗန်းခင်းရောင်းသော စျေးသည်များနှင့် ဝါးတဲ ပလတ်စတစ်မိုးဆိုင်တန်းလေးက လမ်းဒေါင့်တဖြတ်ပင် ကျော်၍ သွားခဲ့ချေပြီ။ တနေ့တနေ့ စျေးရောင်းချသူ စျေးသည်တွေ တိုးလာသလို အနီးအနားရှိ တခြားရပ်ကွက်တွေကလည်း ဒီပျံကျစျေးလေးကို လာပြီး အားပေးကြတော့
အခန်း ( ၁ )🏵️ အောင်ပန်းမြို့ မြို့ပြင်ဘက်ခပ်ကျကျနေရာတွင် သစ်ပင်များအုံ့ဆိုင်းနေသော ခြံကျယ်ကြီးတစ်ခုတည်ရှိသည်။ ခြံကြီး၏ အဝင်ဝတွင် “ဝက်သစ်ချမြိုင်” ဟု ဆေးအဖြူ ပန်းချီလက်ရေးသော့သော့နှင့်ရေးထားသော ပိတောက်ကျီးပေါင်းသား ဆိုင်းဘုတ်ကြီးတစ်ခု ချိတ်ထားသည်။ ခြံကြီးအလယ်တွင်တော့ ရဲတိုက်ကြီးနှင့်တူသော အုတ်ကွက်ဖော်ဆောက်လုပ်ထားသည့်
“မိုးထက်ရေ…. ဟဲ့ မိုးထက်” ဟူသော အသံနှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်ကို အတင်းလှုပ်နေသည့် ခံစားချက်ကြောင့် မိုးထက်မြင့်တစ်ယောက် အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် မျက်လုံးကို အတင်းဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ “ဟာ” “မေ… နင်မပြောမဆိုနဲ့ ငါ့အခန်းထဲ ဝင်လာပြန်ပြီ” ကုတင်ပေါ်ထိတက်ကာ လာနှိုးနေသည့် ငယ်သူငယ်ချင်းငရှုပ်မ
အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်သို့ လေယာဉ်တစ်စင်း ဆင်းသက်လာလေသည် ။ ထိုလေယာဉ်ပေါ်မှ အသားဖြူဖြူ ဗလတောင့်တောင့်ဖြင့် ကြည့်ကောင်းသော ယောက်ျားတစ်ယောက် နေကာမျက်မှန်လေးတပ်ကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကို စတိုင်ကျကျလေး ဝတ်ကာ ဆံပင်တိုလေးကို ဂျဲလ်ထောင်ထားသည် ။ သူ၏ စတိုင်သည် တကယ်ကို
အချိန်က ညနေဆည်းဆာ အချိန် ဖြစ်သည်။ ရွာလမ်းတလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက်ရှိသော အသားနီစပ်စပ်နှင့် တရုတ်ကပြားပုံပေါက်နေသော လူတစ်ယောက် လျှောက်လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ ခြံတစ်ခြံရှေ့သို့ ရောက်လျှင် ရပ်၍ ခြံထဲသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြံထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတစ်လုံး ရှိနေသော်လည်း
ပြင်းရှတောက်လောင်သော တေးဂီတသံစဉ်များက ခန်းမထဲရှိ လူများအားလုံးကို ဖမ်းစားတိမ်းမူးစေခဲ့သည့်တိုင် ကျနော့်ကို ထူးထူးခြားခြား ဘာရသမှ ပေးနိုင်ခြင်းမရှိ။ အရောင်စုံမီးများ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်နှင့် စီးမျှောလှုပ်ရမ်းနေကြသော သူငယ်ချင်းများသည်လည်း ယခုတော့ဖြင့် ကျနော့်ကို မေ့နေကြပြီ။ အထက်တန်းကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများ ပြန်လည်ဆုံစည်းခဲ့ကြသည့် ညစာစားပွဲမှအပြန်
မြသွေး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသဖြစ်နေမိတယ်။ ခရီးထွက်ရာက ပြန်လာတဲ့ မောင့်ကိုလည်း မျက်နှာပူလို့ တနေကုန် ရှောင်နေရတာ။ မောင့် အထက်အရာရှိ ကြောင့်ပေါ့။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေက ပြန်တွေးတိုင်း ရင်ခုန်ရသလို ရှက်လည်း ရှက်မိပါတယ်။ မောင် ရာထူးတက်တော့
ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။ “ ဒါ အစ်ကို့ အိမ်လားဟင်…” “ ဟင့်အင်း….ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ…”
ထွန်းရီ တစ်ယောက် အိပ်ပြန်ချိန်နီးပြီမို့ လှန်ထားသော နွားထီးနှစ်ကောင်နှင့် နွားမသားအမိကို ပြန်ခေါ်ရန် တဲအတွင်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ နွားတွေက ယာခင်းနှစ်ကွက်ကျော်မှာ ရှိနေသည်မို့ အတန်ငယ် လှမ်းသည်။ သူ့ယာခင်းတွေက တောင်မြေမှာပင် ကပ်လျှက်ရှိသည်။ အထီးတစ်ကောင်က ကြိုးလွတ်ပြီး အတော်ဝေးဝေးရှိ