လူကြီးကြိုက် အပြာစာပေ၊ အောစာပေ များဖတ်ရှု့ရန်
“သူရရေ…. ဦးလေးဦးအောင်လှက အိမ်လာခဲ့ပါဦးတဲ့” လိမ္မော်ခြင်းတွေကို တဲဆီသယ်ပို့နေတဲ့ နေရာမှာ ကြီးကြပ်နေတဲ့ ကျနော်။ ရွာထဲကပြန်လာတဲ့ ရဲကို ရဲ့ စကားသံကြောင့် “ဟာကွာ ဒီမှာ ကားတင်ဖို့ ခြင်းမပြည့်ရသေးတဲ့ကြားထဲ။ ရဲကို ဘာအတွက်တဲ့လဲ” “အာ့တော့ မသိဘူးကွ။ […]
ထွန်းလွင်ရဲ့ စကားကတော့ ပြတ်သည်။ သူ့ညီမအရင်း နောက်မီးလင်းသည့်ကိစ္စကို သာမန်ကိစ္စလောက်ပဲဟု သတ်မှတ်ကာ၊ သူလည်း သူ့လမ်းသူသွား၊ ကိုယ်လည်း ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားဆိုသလို၊ လည်သူစားတမ်း အဘိဓာန်ကို လက်ကိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။ မောင်မောင်ကသာ သူခိုးလူမိကိန်းဆိုက်နေသူမို့ လန့်တော့ ခပ်လန့်လန့်ပင် ဖြစ်သည်။
(ဂျပန်ခေတ်ဇာတ်လမ်း ရေးပေးပါဆိုလို့ ဥာဏ်မှီသလောက် တွယ်လိုက်တာ အဟေးးးးးးးးးး) မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး သူ့ကျွန်ဘဝ ရောက်ရှိပြီး ဖက်စစ်ဂျပန်များ တောရောမြို့ပါ ခြေရှုပ်နေချိန်တွင် ရွာတစ်ရွာ၌ ” နောင် နောင် နောင် နောင် ” ဂျပန် အလိုတော်ရိ
အိမ်ထောင်မပြုရသေးသော အမျိုးသား အမျိုးသမီးများ အသက်အရွယ် နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်ထဲသို့ ဝင်လာကြပြီဆိုလျှင် လူပျိုကြီးအပျိုကြီးဆိုသော ဘွဲ့ကိုရလာကြသည်။ မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်း၊ သူငယ်ချင်းအသိုင်းအဝိုင်း၊ အိမ်နီးချင်းအသိုင်းအဝိုင်းများကြားတွင် ဘာပဲပြောပြော၊ ဘာပဲလုပ်လုပ် အပျိုကြီး လူပျိုကြီးဖြစ်ရတာကို အပြစ်ကြီးတစ်ခုသဖွယ် စောင်းပါးရိပ်ခြေအပြောခံရသည်သာမက နောက်ပြောင်သရော်ခြင်းကိုပါ ခံကြရတော့သည်။
ကျွန်မနာမည်က နွယ်ပါ။ တောသူလေးပေါ့။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ ဆံပင်ရှည်ရှည်၊ အသားညိုညိုလေး၊ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မော်ဒယ်လေးလို ပိန်ပိန်လေးရှင့်။ ချစ်စရာလေးပေါ့နော်။ ကျမကိုချစ်တဲ့ ကောင်လေးတွေက ဝိုင်းနေတာပဲရှင့်။ ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်တော့ စတွေ့ခဲ့တယ်။ နာမည်က ကိုတဲ့။ ဘယ်လောက်တောင် နာမည်က
“ဖောင်း… ဖောင်း… ရှီး… ဖောင်း” သီးတင်းကျွတ် လပြည့်ကျော် တစ်ရက်နေ့ ညလေးက မိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ ကြည်လင်တောက်ပနေသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ ဗျောက်ဖောက်သံက ရပ်ကွက်တစ်ခုလုံး ဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေသည်။ “ဖေဖေ နားညီးနေပြီထင်တယ်” “မညီးပါဘူး သမီးရယ်
အပိုင်း (၁)📒 🏵️အခန်း ( ၁ )🏵️ ♫ ♪♪ ” ဟေ့ … ကောင်ကလေး ကမ္ဘာပေါ်မှာ မြန်မာပြည်ဟာ……♫ ♪♪ …… အယဉ်ကျေးဆုံး တိုင်းပြည်တစ်ခုပါ “♫ ♪♪
မာလေ အခု အလုပ်ကလည်း အနားယူလိုက်ပြီ။ အိမ်မှာလည်း လုပ်စရာက သိပ်မရှိတော့ အိမ်မှာ မာပျင်းနေမှာစိုးလို့ဆိုပြီး ကိုက တပ်ပေးထားတဲ့ အင်တာနက်နဲ့ လိုင်းပေါ်မှာပဲ တစ်နေ့လုံးနီးပါး အချိန်ဖြုန်းနေမိတာလေ။ အဲဒီမှာ အဓိကကတော့ ဖေ့စ်ဘုပ်ပေါ့။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ဖေ့စ်ဘုပ်မသုံးရရင်
လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကို
🏵️[ အခန်း ၁ ]🏵️ လရောင် တိမ်ဖုံး အလင်းပျောက်တဲ့ မိုးည မှောင်ရီ ကြယ်ခပင်းတို့ ရယ်(ရီ)ချင်း ဖွဲ့လည်း ရာဂ သံသရာ ကာမကြိုးလေး ချည်နှောင်မိပေါ့ စေလိုရာစေ တကယ် အလိုကျ မောင်သာ
သူမ လက်သီးဆုပ်နှင့်ထု ပေါင်တွင်းကြော ဆွဲလိမ်သည်ကို ကျော်မိုးအောင် တဟားဟားရယ်သည်။ ဒေါ်ချိုရီ မလုံမလဲနှင့် သူမမျက်လုံးရွဲကြီးများက ဂျော်နီ့တစ်ကိုယ်လုံးဆီ ဝေ့ဝဲရောက်ရှိသွားသည်။ သူ့ပေါင်ကြားရှိ လီးနေရာကိုပါမကျန် အလုံးစုံ သိမ်းကျုံးကြည့်ပြီးဖြစ်သည်။ အကြည့်ရဲသည်။ သူ ယောက္ခမကို အပီချုပ်ပြီး ဖြစ်မည်ဆိုတာ
အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါလို့ နှုတ်ခွန်းဆက်ပါရစေရှင် ။ နာမည်ကတော့ မျိုးမမ ပါ၊ မျိုးလို့ပဲ ခေါ်ကြပေါ့နော်။ တဆက်တည်း မျိုးရဲ့ အကြောင်းအရာလေးတစ်ခုကို ရင်ထဲမှာ သိမ်းထားရတာ ပင်ပန်းလွန်းလို့ အကုန်လုံးရှေ့မှာ ဖွင်ပြပြောပြချင်တယ်၊ ပြောပြပါရစေနော်. .. ။