လူကြီးကြိုက် အပြာစာပေ၊ အောစာပေ များဖတ်ရှု့ရန်
ဦးထွန်းကြည် နှင့် ဒေါ်သီရိလှိုင် တို့မှာ ရုံးတရုံးထဲတွင် အတူတူ အလုပ်လုပ်ကြသူများဖြစ်ပြီး၊ အထက် အောက် ရာထူးဖြစ်သည်။ ဒေါ်သီရိလှိုင်မှာ သူ၏ ရာထူးအရ “ဒေါ်” တတ်ခေါ်ရသော်လည်း အသက် ၃၇ အရွယ် တခုလပ်မုဆိုးမ တောင့်တုန်းဖြောင့်တုန်း […]
ကျွန်တော်က နယ်ကဗျ။ ဒါပေမဲ့ ဆယ်တန်းရောက်တော့ တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းရောက်အောင် ရန်ကုန်မှာသွားနေဆိုပြီး ကျွန်တော့် အဒေါ်ဆီကို လွှတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် အဒေါ်ကလည်း သူတစ်ယောက်ထည်းမို့ အဖော်ရတယ် ဆိုပြီး ခေါ်လိုက်တာလည်းပါပါတယ်။ ကျွန်တော့် အမေရဲ့ ညီမပေါ့။ သူကလည်း အထက်တန်းပြ
“ကိုကိုရယ် သိပ်ချစ်တာပဲ၊ ကိုကိုနဲ့ တွေ့ချင်လှပြီ” “ကိုကိုလည်း ချစ်လေးနဲ့ တွေ့ချင်တာပဲကွာ၊ အခု မကြာခင် တွေ့ရတော့မှာပဲဟာ၊ အဲဒီ အချိန်ကျမှ တဝကြီး ချစ်မယ်နော်” အထက်ပါစကားတွေက လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်က ပြောခဲ့ကြတာ၊ အခုတော့ တိတ်ဆိတ်တဲ့
“ဖောင်း… ဖောင်း… ရှီး… ဖောင်း” သီးတင်းကျွတ် လပြည့်ကျော် တစ်ရက်နေ့ ညလေးက မိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ ကြည်လင်တောက်ပနေသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ ဗျောက်ဖောက်သံက ရပ်ကွက်တစ်ခုလုံး ဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေသည်။ “ဖေဖေ နားညီးနေပြီထင်တယ်” “မညီးပါဘူး သမီးရယ်
နွေ၏ အငွေ့အသက်တို့ စတင်လာပြီဖြစ်သော မတ်လ၏ နောက်ဆုံးရက်တစ်ရက်….။ လူကိုက်ဖူးသော ကျားသည် ပိုမို ရဲတင်းသည့်ပမာ အတွေ့အကြုံ စုံသော ယောကျ်ားတို့၏ ရမ်းကားမှုသည် မိန်းမတိုင်းအတွက် အထူးသဖြင့် ယောက်ျားတို့အပေါ် အထင်ကြီးတတ်လွန်းသည့် မိန်းမသားများ အဖို့ အလွန်ပင်
အိပ်ခန်းထဲမှာ မုန်တိုင်းကျနေသလိုထင်ရသည်။ ဝါဝါမွန် တစ်ယောက် ကိုတင်မောင် ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း
လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကို
အေးမြတ်သူတစ်ယောက် လင်နှင့်ကွဲခဲ့တာ တစ်နှစ်ကျော်ကျော် နှစ်နှစ်နီးနီးလောက်ရှိပြီ။ လင်ဖြစ်သူက မလေးရှားဖက်ကို အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း ပထမတော့ လစဉ်မှန်မှန် ငွေပို့ပေးနေရာက တစ်နှစ်ခွဲခန့်ကြာတော့ ငွေပို့တာမမှန်တော့ဘဲ သုံးလေးလလောက် ကြာမှ တစ်ခါလောက် ကြုံသလို မစို့မပို့ ငွေပို့ပေးရင်း သတင်းလည်း မသိုးမသန့်
သူမ လက်သီးဆုပ်နှင့်ထု ပေါင်တွင်းကြော ဆွဲလိမ်သည်ကို ကျော်မိုးအောင် တဟားဟားရယ်သည်။ ဒေါ်ချိုရီ မလုံမလဲနှင့် သူမမျက်လုံးရွဲကြီးများက ဂျော်နီ့တစ်ကိုယ်လုံးဆီ ဝေ့ဝဲရောက်ရှိသွားသည်။ သူ့ပေါင်ကြားရှိ လီးနေရာကိုပါမကျန် အလုံးစုံ သိမ်းကျုံးကြည့်ပြီးဖြစ်သည်။ အကြည့်ရဲသည်။ သူ ယောက္ခမကို အပီချုပ်ပြီး ဖြစ်မည်ဆိုတာ
ဒီလို ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပါဘူး ။ မထင်တာတွေက ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ် ။ အမေရိကန်ပြည် အရှေ့ဖျားက မြို့ကြီးတစ်မြို့မှာ မြန်မာလူမျိုး တက်နေဝန်း နဲ့ ဇနီး ဇွန်ပန်းခိုင်တို့ နေနေကြတာ ဆယ်နှစ်မက ရှိနေပါပြီ ။ တက်နေဝန်းက
ကျွန်တော့် မျက်နှာ တစ်ခုလုံး ရေနွေးပူနဲ့ အပက်ခံလိုက်ရသလို ထူပူသွားပါသည်။ သွားပြီ… သွားပြီ၊ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်း မသိတော့တာနဲ့ ခေါင်းကြီးကိုသာ ငုံ့ထားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ဘေးနားက ကုလားမြင့်အောင် ကလွဲပြီး အတန်းထဲက လူတွေ ဘယ်သူမှတော့ သိလိုက်ပုံ
ညနေခင်းတစ်ခုဝယ် ဆူညံပွက်လောထနေသော ညကလပ်တစ်ခုတွင် နောင်ရဲတစ်ယောက် အေးဆေးစွာ ဝီစကီ အွန်ရော့ခ်ကို တစ်ငုံချင်း စုပ်နေသည်။ ညနေ ခပ်စောစောအချိန် ဖြစ်သောကြောင့်လည်း လူသိပ် မစည်လှသေး။ ဒုံးချပ်ချပ်တီးလုံးနှင့်အတူ နောင်ရဲဘေးနားတွင် ကနေသော ညပျိုဖြူများကိုလည်း စိတ်မဝင်စား၊ အရှေ့တွင်