ဘုန်းကြီးဘဝ နဲ့ ကျုပ် စိတ်တော်တော် ပြန်ငြိမ်သွားတယ်။ ခု ဘုန်းကြီး လူထွက်ပြီး သန်းမြ နဲ့ ပြန်နေတော့ အရင် အတိုင်းပါဘဲ၊ သန်းမြလဲ ကျုပ်နား ကပ်ကို မကပ်တော့၊ ည အိပ်ချိန်တောင် တစ်ယောက်နဲ့ […]

“သားရေ ခြံရှေ့က ဆိုင်ကယ်ဟွန်းတီးနေတယ်။ ထွက်ကြည့်လိုက်ဦး။” “ဟုတ်ကဲ့ အမေ” ဖိုးကျော် သူ့ရဲ့မိခင်ဖြစ်သူ နောက်ဖက်မှာ ရေချိုးနေသဖြင့် အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။ မေမေ့မိတ်ဆွေဖြစ်သူ မဇင်မာသဲ ။ “ကဲ ငါ့မောင်ရေ စားစရာတွေ လာယူဦး” ဇာခြည်သဲက

ဆရာမ နှင်းနှင်း က အိမ်ထောင်သယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ကျား အဝေးမှာ သူက သူ့သားနဲ့နေတယ် သူ့ယောက်ကျားက တစ်လတခါတောင်ပြန်လာချင်မှ လာတာ။ ဆရာမ နှင်းနှင်း က အသက်ကသာ ကြီးတာ ကာမစိတ်ကတော့ရှိတုန်း။ ပထမတုန်းကတော့မသိပါဘူး နောက်ပိုင်းကျမှ

အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါလို့ နှုတ်ခွန်းဆက်ပါရစေရှင် ။ နာမည်ကတော့ မျိုးမမ ပါ၊ မျိုးလို့ပဲ ခေါ်ကြပေါ့နော်။ တဆက်တည်း မျိုးရဲ့ အကြောင်းအရာလေးတစ်ခုကို ရင်ထဲမှာ သိမ်းထားရတာ ပင်ပန်းလွန်းလို့ အကုန်လုံးရှေ့မှာ ဖွင်ပြပြောပြချင်တယ်၊ ပြောပြပါရစေနော်. .. ။

နေ့လည် ၁၂ ကျော်တာနဲ့ မစု လက်ဖက်သုပ်ဆိုင်လေး စဖွင့်ပါပြီ။ သဘောကောင်း မနောကောင်း လက်ဖွာတတ်သူမို့ ညနေ ၆ နာရီလောက်ဆို လက်ဖက်သုပ် မုန်လာချဉ်သုပ် မက်မန်းသီးသုပ် အကုန် ကုန်တာပဲ။ အသက် ၃၀ ကျော်ပေမယ့်

အောင်အောင်သည် ဆောက်လုပ်ရေး အင်ဂျင်နီယာ ကျောင်းဆင်းခါစ အလုပ်မရှိသေးသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နွေးနွေးသည် Eco ကျောင်းပြီးခါစ ဖြစ်သည်။ ချစ်သူနှစ်ဦးမှာ အလုပ်မရှိသေးခင် အိမ်မှ သဘောမတူသဖြင့် ခိုးပြေးကြသည်။ ဘယ်သွား၍ ဘယ်လာရမှန်း မသိကြ။ နှစ်ဦးသား ပါလာသော

” ဒီည ” သီချင်းသံ တိုးတိုးငြိမ့်ငြိမ့်လေး ၊ ခပ်မှိန်မှိန် မီးရောင်လေးနဲ့ Aircon ခပ်စိမ့်စိမ့် လွတ်ထားတယ့် mini bar လေးထဲမှာ အသက် ၃၀ အရွယ်ခန့် couple တစ်တွဲနဲ့ လူတစ်ယောက်

မန္တလေးမြို့ ကန်တော်ကြီး အရှေ့ဖက်ခြမ်း တစ်ခုသော တိုက်ခန်း၏ အစွန်ဆုံးရှိ တတိယအလွှာတွင် အမျိုးသမီး ၃ ဦး တိုးတိုးတိတ်တိတ်နှင့် ကြိတ်၍ တိုင်ပင်နေကြသည်။ မည်မျှအရေးကြီးသော စကားမို့ ယခုလို ကြိတ်၍ တိုင်ပင်နေကြသည် မသိ။ အဝင်တံခါးမကြီးကို

ထွန်းကျော် အိပ်ယာမှနိုးတော့ တစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်လျက် ရှိသည်။ သူသည် အိပ်ယာမှ နိုးနိုးခြင်း ရေချိုးလိုက်လျင် ကောင်းမည်ဟုတွေးကာ အင်္ကျီကိုချွတ်၊ သဘက်တစ်ထည်ကို ပုခုံးပေါ် တင်၍ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့လေသည်။ ရေချိုးခန်းသို့သွားရန် မီးဖိုဆောင်ထဲမှ ဖြတ်အထွက်တွင် ထွန်းကျော်

မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော် အံ့ဩတုန်လှုပ်သွားခဲ့ရတယ်။ ရုံးက AE မွေးနေ့မို့ ရုံးသူရုံးသားတွေကို နေ့လည်စာလိုက်ကျွေးလို့ ကျွန်တော်က ဘီယာအမူးသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ ကျနော်တို့အိပ်ခန်း လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်မှာ လီးက မပျော့မမာ အနေအထားနဲ့ ပေါင်တွေဖြဲပြီး ကုတင်ဇောင်းမှာ ထိုင်နေတာ

နေမင်း တောင်ကြီးသို့ ပြန်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။ချစ်ရတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီးကို ခွဲရပြန်ဦးမည်။ သူ တောင်ကြီးတွင် ခြောက်လကျော်လောက်ပြီ တာဝန်ကျနေတာ။ အစိုးရဌာနကြီးတစ်ခုတွင် အရာရှိတစ်ဦးဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့နားတွင် စီမံကိန်းတစ်ခု၌ တာဝန်ခံအဖြစ် စေလွှတ်ခြင်းခံရသည်။ ဝန်ထမ်းတစ်ဦးမို့ ငြင်းဆိုခွင့်မရှိပဲ ကျရာတာဝန်ထမ်းဆောင်ရသည်။

ကျွန်တော် တစ်ခါမှ မစဉ်းစာခဲ့ဖူးဘူး။ ဒီလိုဖြစ်လာမယ်ဆိုတာလည်း စကားအဖြစ်တောင် မပြောခဲ့ဖူးဘူး။ လောကကြီးက တခါတလေ ခံယူချက်တွေ စိတ်ဓာတ်တွေကို ပြောင်းလည်းသွားအောင် အဖြစ်အပျက်တွေကို ဖန်တီးကြုံကြိုက်စေတယ်။ လိုက်ပွဲဆိုတာမျိုး ပေါင်တစ်ချောင်းပိုင်တယ်ဆိုတာမျိုးပြောတဲ့သူကို ခပ်ညံ့ညံ့ယောကျ်ားလို့ မြင်လေ့ရှိတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ အခု မှန်ကြည့်တိုင်း