အပြာစာပေ

သခင့်ခြေတော်ရင်း

မြသွေး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသဖြစ်နေမိတယ်။ ခရီးထွက်ရာက ပြန်လာတဲ့ မောင့်ကိုလည်း မျက်နှာပူလို့ တနေကုန် ရှောင်နေရတာ။ မောင့် အထက်အရာရှိ ကြောင့်ပေါ့။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေက ပြန်တွေးတိုင်း ရင်ခုန်ရသလို ရှက်လည်း ရှက်မိပါတယ်။ မောင် ရာထူးတက်တော့ […]

အပြာစာပေ

တော်တော်ကဲတဲ့ မော်ဒယ်ဂဲလ်

နောင်လတ် ပါးစပ်ကြီး ခါးလည်ကို ဖြတ်နင်းခံလိုက်ရသော ကျော်စံကေး ပါးစပ်နှယ် ပြဲသွား၏။ “အားပါး …. အောက်စလွတ်နေတာကွ.. အဟီး” ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့နှစ်ယောက် .. သံပတ်ပေးထားသော စက်ရုပ်များနှယ် လှုပ်စိလှုပ်စိ လမ်းလျှောက်နေရာမှ.. နဖားကြိုးအဆွဲခံလိုက်ရသလို.. တုံ့သွားသည်။

အပြာစာပေ

အသက်ရှည်ဆေး

“မရဘူး၊ မရဘူး၊ ထပ်မထုတ်ပေးနိုင်တော့ဘူး။ အခု နင်ကြိုယူထားတာ နှစ်လစာတောင်ရှိပြီ။ ပြောလိုက် နင့်အမေကို မရတော့ဘူးလို့၊ လကုန်မှ ထပ်ပေးနိုင်မယ်၊ အခု လကုန်ဘို့ ၂ ပတ်တောင် လိုသေးတယ်၊ မပေးနိုင်ဘူး” မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ကျုပ်မိန်းမပြောသမျှ နားထောင်နေသော

အပြာစာပေ

ဖြစ်တတ်တာမဟုတ်ဘူး ဖြစ်ခဲ့တာ

တကယ်တော့ နှင်းဝေမဝေတဲ့ နွေမကျ ဆောင်းမကျ ၊ ညမကျ နေ့မကျလေး တစ်နေ့မှာပေါ့။ နှင်း ရင် တွေ မအေးမြခဲ့ဘူး။ မူးဝေနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်ခြင်း အနည်းငယ်နဲ့ နိုးထလာခဲ့ပါတယ်။ မှောင်မည်းနေတဲ့ အခန်းထဲမှာ အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့လရောင်လေး

အပြာစာပေ

ဆရာမလေး

ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် အိမ်ထောင်ပြုမည်ဆိုလျှင် ထုံးတမ်းစဉ်လာအရ မင်္ဂလာလက်ထက်ပွဲကို ကျင်းပလေ့ရှိကြတယ်။ နယ်ခြားနေတဲ့ စုံတွဲတွေဆို တစ်ဖက်မှာတစ်ပွဲစီ ကျင်းပကြတယ်။ အများအားဖြင့် မိန်းကလေးဘက်မှာ ကျင်းပလေ့ရှိပါတယ်။ အချို့သောသူတွေအဖို့ တစ်ပွဲသာကျင်းပသဖြင့် ကျန်တစ်ဖက်က အပေါင်းအသင်း မိတ်ဆွေတွေ အခက်တွေ့ကြရတယ်။ ယခုဇာတ်လမ်းက

အပြာစာပေ

ပန်းပုံပြင်

ပန်းပုံပြင် introduction ဆိုလည်း ဟုတ်ပါတယ်။ ဒီအတိုလေးကို ၂၀၁၆ တုန်းက အချစ်တက္ကသိုလ်မှာ ပထမဆုံး ရေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဖြစ်ရပ်မှန် personal experience လေးပါ။ ဘဝမှာ မဟုတ်တာတွေ စလုပ်တတ်တဲ့ အတွေ့အကြုံလေး အမှတ်တရ။ စရေးတုန်းက

အပြာစာပေ

မထင်မှတ်ထားတဲ့ တစ်နေ့စာ

စောင့်နေရတာ ကြာတယ်။ အထူးသဖြင့်တော့ လိုချင်တာတစ်ခုကို စောင့်ရရင်ပေ့ါ။ ခင်ဗျားတို့လဲ ကြုံဖူးကြမှာပေါ့နော်။ ရင်တွေခုန်နေတာ အပြင်ကတောင် ကြားရမလားပဲ။ ဒီလိုညလေး ဖြစ်ဖို့ စောင့်နေခဲ့ရတာ ကြာပြီလေ။ ကိုထွန်းတစ်ယောက်ကတော့ ဘဝမှာ သူဖြစ်ချင်တာတွေပဲ ဖြစ်အောင်လုပ်ခဲ့တာ ဒီတစ်ခါလောက်ကြာတာ တစ်ခါမှ

အပြာစာပေ

ဆံနွယ်ရှည်မလေးရဲ့ ငရဲခန်းည

မိုးဦးကျရာသီဆိုတော့ အရာရာဟာ အလွမ်းငွေ့ငွေ့ လောင်လှိုက်နေသလို သွန်းတစ်ယောက်လည်း သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တမ်းတ​နေမိသည်။ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို​ တွေးမိတိုင်း လူယုတ်မာနှစ်ယောက်ကို ရင်ထဲအသည်းထဲက နာကျည်းနေမိလေသည်။ သူမနာမည်က သွန်းသံစဥ်.. အသက်က ၂၂ နှစ်..။ မိဘတွေက နယ်မှာနေတယ်။

အပြာစာပေ

လွဲလွဲလေးလည်း ကောင်းပါတယ်

နွေရာသီပူအိုက်သော ကာလမို့ ထင်ပါရဲ့……။ ခင်မြင့်ဟာ ဘောလီအင်္ကျီလေးသာ ဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။ အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။ သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့

အပြာစာပေ

ဟန်ဆောင်ညဉ့်ငှက်

“ပြွတ်ပြွတ်–ဒုတ်–အင့်–ပြွတ်–အား” ချောမောလှပသလောက် ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော အမျိုးကောင်းသမီးလေး မေနွယ်စိုးတစ်ယောက် အခုမှတွေ့ဖူးသော သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်အောက်မှာ တလူးလူး တလွန့်လွန့်ဖြင့် အလိုးခံနေရပေပြီ။ သူမကို တက်လိုးနေသူကတော့ အညှာအတာမရှိပဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။ သူမကလည်း ကာမအရသာမှာ စီးမြောလိုက်ပါနေမိသည်။ အပျော်မယ်လည်းမဟုတ်၊

အပြာစာပေ

ဘဝတကွေ့ဆုံတွေ့ခဲ့ရ မဆုံတဲ့ဖူးစာ

လောကကြီးက ဆန်းကြယ်တယ်… တကယ့်ကို ဆန်းကြယ်တယ်။ အဆင့်အတန်း ပညာအရည်အချင်းတွေ ကွဲကွာရင် တကယ်တန်းတော့ ရုပ်ရှင်တွေ ဝတ္တုတွေထဲမှာပဲ ဖတ်လို့ကောင်းတယ် လက်တွေ့ဘဝမှာ လုပ်နိုင်ဖို့ ရင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ ခဲယဉ်းလှတယ် မဟုတ်ပါလား….။ အခန်း(၁) တွေ့ဆုံခြင်း၏ ကနဦးအစ ပထမ

Scroll to Top