ဒုတိယမှ လူဖြစ်တာ

ပထမလင်က သူမနှင့် ငါးနှစ်သာ ပေါင်းခဲ့ရပြီး သူမအသက် (၂၆) နှစ်အရွယ်မှာ ကားမှောက်တိမ်းပါးသွားခဲ့ခြင်းကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမလေး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတစ်ယောက် မုဆိုးမဘဝနဲ့ ကြာကြာမနေလိုက်ရ။ သူမ၏ ပထမလင်နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးသော တစ်ယောက်က ပေါင်းသင်းလက်ထပ်ခွင့်တောင်းကာ မမြစိမ်းအား လက်ထပ်ယူခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် မမြစိမ်းမှာ သူမဘဝအတွက် အားကိုးမှီခိုရာအဖြစ် တပင်လဲမူ တပင်ထူဆိုသည့်အတိုင်း နောက်ထပ် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရပြန်သည်။ ထိုအိမ်ထောင်ဖြင့် စံပြဈေး နောက်ဘက်ရပ်ကွက်လေးထဲသို့ ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ထိုရပ်ကွက်လေးထဲသို့ စရောက်ကတည်းက မမြစိမ်းတို့ အိမ်ထောင်စုကို လူအများ စိတ်ဝင်တစား ဖြစ်ခဲ့ကြရ၏။ မမြစိမ်းက အသားညိုသော်လည်း မဲမှောင်နေခြင်း မဟုတ်။ အသားအရေစိုပြေသဖြင့် ဝင်းဝင်းပပဖြင့် လှပသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် သူမ၏ ဒုတိယလင်က မမြစိမ်းနှင့် ဘယ်လိုမှ လိုက်ဖက်ခြင်းမရှိသူ ဖြစ်၏။ အသားက မဲနက်ပြီး လူကောင်ထွားထွား ဗိုက်ကနဲနဲပူပြီး ပုံမလာပန်းမလာ အမျိုးအစားဖြစ်သည်။ ဒီကြားထဲ ကွမ်းကစားပြန်တော့ သွားတွေက နီရဲကာ နှုတ်ခမ်းမွေးထူလဗြစ်နှင့် လူ့ဘီလူးကြီးတစ်ကောင်လို ဖြစ်နေ၏။ ထိုသူက အောင်မင်းဆိုသည့် အညာသား တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ကလေးနှစ်ယောက်အဖေ မုဆိုးဖိုတစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။

အောင်မင်း၏ သားနှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်က အသက် (၁၆) နှစ်အရွယ် လူပျိုပေါက်လေးဖြစ်ပြီး အငယ်လေးမှာ (၈) နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ ဒီလိုမဲမဲတူးတူး မိသားစုထဲမှာ လုံးကြီးပေါက်လှ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မိန်းမချောတစ်ယောက် ပါလာသည်ဆိုတော့ ရပ်ကွက်က စိတ်ဝင်စားကြသည်မှာ အဆန်းမဟုတ်တော့။

အချိန်ကြာလာတော့ စပ်စပ်စုစုမိန်းမတွေကြောင့် ရပ်ကွက်ထဲရှိ လူအများသိလာခဲ့ကြသည်။ အကြောင်းစုံ မဟုတ်သော်လည်း အတော်အတန် သိလာကြတော့ မမြစိမ်းကို ရှုတ်ချကြ မဲ့ကြ ရွှဲ့ကြဖြင့် အပြစ်မြင်လာကြသည်။ မမြစိမ်းကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်။ ဘယ်သူဘာပဲပြောပြော အရေးမလုပ်။ အသားမဲမဲ မုဆိုးဖိုကလေးနှစ်ယောက်အဖေကို ယူတယ်ဆိုပြီး ပြောကြလည်း မမြစိမ်းမသိချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ လူ့ဘီလူးကြီးလို ပုံဆိုးပန်းဆိုးကို ယူတယ်ပြောလည်း ပြုံးလို့သာနေသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်က မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ပြောကြမည် ဆိုလည်း ပြောချင်စရာကိုး။ မမြစိမ်းက အသက်လေးလည်း ငယ်သေးသည်။ ရုပ်လေးကလည်း ချောချောမောမော။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ဆိုရင် ပြောစရာမရှိအောင် အဝိုက်အဝန်း၊ အမို့အမောက်တို့ဖြင့် လှပသူ၊ သူမအနေဖြင့် ရုပ်ရည်ရှိ သူဌေးတစ်ယောက်ကို ရနိုင်လောက်သေးသည် မဟုတ်ပါလား။

ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတယောက် ဘာလို့ အောင်မင်းဆိုတဲ့ မဲမဲတူးတူးလူ့ဘီလူးကြီးကို “ကိုကို.. ကိုကို.. ” ဆိုပြီး ချစ်ပြနေသလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှ နားမလည်နိုင်ကြ။ ဒီကြားထဲ အောင်မင်းက မူးပြီး ဆဲဆိုရိုက်ပုတ်ကန်ကျောက် နှိပ်စက်တတ်သေးသည်။ ဒါလည်း သည်းခံ ဒုက္ခခံပြီး ဘာကြောင့် ဆက်ပေါင်းနေလဲဆိုတာ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်ကာ မမြစိမ်းကို ပတ်ဝန်းကျင်က လက်ဖျားခါယူရသည်အထိ ဝေဖန်ရှုတ်ချနေကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဘယ်သူတွေဘာပြောပြော မမြစိမ်းကတော့ သူမ၏ ဒုတိယအိမ်ထောင်ရေးကို အလွန်ကျေနပ်နေသည်။ ယခုမှ သူမဘဝ လူဖြစ်ရကျိုးနပ်သည်ဟုလည်း ခံစားရ၏။ အကြောင်းက သူမ၏ ပထမလင်သား ဆုံးပါးသွားပြီးနောက်ပိုင်းမှ စတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

………………………………………………..

သူမကို ရှာဖွေကျွေးမွေးနေသည့် လင်သား ဆုံးပါးသွားခြင်းကြောင့် မမြစိမ်းတစ်ယောက် ပူဆွေးသောကရောက်ကာ နေ့စဉ်နှင့်အမျှ မျက်ရည်ကျနေရသည်။ လင်ဖြစ်သူက ရှာဖွေပေးသော ငွေကို သူမက စုဆောင်းသိမ်းဆည်းထားနိုင်ခဲ့၍သာ ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း သူမတစ်ဦးထဲ ရပ်တည်နေနိုင်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

လင်ဖြစ်သူက ကားသမားဆိုတော့ အပေါင်းအသင်းများသဖြင့် ဝိုင်းဝန်းကူညီပေးကြတာနှင့်ပင် ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်က ပြေပြေလည်လည် ပြီးဆုံးသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ ရက်လည်ပြီးနောက်ပိုင်း သူမတစ်ဦးထဲ ရပ်တည်နေရချိန်တွင် လင်ဖြစ်သူ၏ အပေါင်းအသင်းများထဲမှ တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ ဝင်ထွက်ပြီး ငွေလေးကြေးလေး ထောက်ပံ့နေသဖြင့်လည်း မမြစိမ်းတစ်ယောက် အသက်ရှူချောင်ရရှာသည်။

ဒါပေမယ့် လူတိုင်းက ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ကိုယ့်အပူနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ မမြစိမ်းကို အချိန်ပြည့် လာရောက်ပေးကမ်း ထောက်ပံ့ခြင်းမျိုး မလုပ်နိုင်ကြပါ။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မမြစိမ်းတစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ရသည့် အိမ်ကလေးသို့ အဝင်အထွက် ကျဲပါးလာခဲ့ရသည်။

သို့ပေမယ့် မမြစိမ်းထံသို့ အချိန်မှန်မှန် ပုံမှန်ဝင်ထွက်ကာ တတ်နိုင်သလောက် ပေးကမ်းထောက်ပံ့နေသူ တစ်ယောက်တော့ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုသူက အောင်မင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ကိုအောင်မင်းက မမြစိမ်းခင်ပွန်း ဆုံးသွားသည့် အချိန်ကစ၍ ရက်လည်ပြီးသည်အထိ အများသူငါတွေလို လာရောက်ကြည့်ရှုသည်။ ရက်လည်ပြီးပြန်တော့လည်း ဝတ္တရားမပျက် တစ်ပတ်တစ်ခါ ပုံမှန်လာရောက်ကာ မမြစိမ်းကို ထောက်ပံ့မှုပြုသည်။

မမြစိမ်းက အစပိုင်းတွင် လက်မခံသော်လည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ ကိုအောင်မင်း၏ ထောက်ပံ့ပေးကမ်းမှုကို ကျေးဇူးတင်စိတ်၊ အားနာစိတ်များဖြင့် အသိအမှတ်ပြုကာ ခင်မင်ရင်းနှီးလာခဲ့လေတော့သည်။

အောင်မင်းက ကွန်တိန်နာကားမောင်းသူတစ်ယောက်မို့ ဝင်ငွေကောင်းသည်။ ထို့ကြောင့် မမြစိမ်းအား ပေးကမ်းထောက်ပံ့ရာတွင် ရက်ရောသည်။ အောင်မင်း၏ သိတတ်မှုအပေါ် မမြစိမ်း အလွန်အားနာလာသည်။ ထို့ကြောင့် အောင်မင်းလာသည့် အခါတိုင်း အချိန်မရွေး တံခါးဖွင့် ဧည့်ခံသည်။

အောင်မင်းက တစ်ပတ်တစ်ခါသာ ပုံမှန်လာပြီး လာသည့်အချိန်ကလည်း ညဆယ်နာရီ ဝန်းကျင်လောက်ဖြစ်သဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်က မမြစိမ်းကို မေးငေါ့လာကြသည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းကတော့ ကိုယ့်အပူနဲ့ကိုယ်မို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို လျစ်လျူရှုမိခဲ့သည်။

အောင်မင်းက မမြစိမ်းကို တလေးတစားပင် ဆက်ဆံပြောဆိုသည်။ အချို့တွေလို လင်ဆုံးပြီးမုဆိုးမဖြစ်သွားသော သူမကို ရိသဲ့သဲ့ ပြောဆိုဆက်ဆံခြင်းမျိုးမပြု။ ထို့ကြောင့်လည်း မမြစိမ်းက အောင်မင်းကို သူမအိမ်သို့ ဝင်ထွက်ခွင့်ပြုပေးခဲ့မိခြင်းဖြစ်သည်။

အောင်မင်းကလည်း သူကမုဆိုးဖို၊ ကလေးနှစ်ယောက်အဖေဖြစ်ကြောင်း၊ မမြစိမ်း၏ ယောကျာ်းဖြစ်သူနှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့ကြောင်း၊ မမြစိမ်းကို သနားစိတ်၊ ဂရုဏာစိတ်ဖြင့် ယခုလို ဝင်ထွက်သွားလာပြီး ထောက်ပံ့မှုများ ပြုလုပ်နေခြင်းဖြစ်ကြောင်း အတိအလင်း ဖွင့်ဟပြောပြထားသည်။

ထိုသို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နားလည်မှုဖြင့် ပတ်သက်လာခဲ့ကြသည်မှာ ခြောက်လခန့်ပင် လွန်မြောက်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ မမြစိမ်းလည်း စိတ်သက်သာရာရလာခဲ့ပြီး ပုံမှန်နေထိုင်နေသလိုအောင်မင်းကလည်း ပုံမှန်ဝင်ထွက် သွားလာနေခဲ့သည်။ တစ်ညမှာတော့…

” ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက် ”

အိမ်ရှေ့တံခါးကို သုံးချက်ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် မမြစိမ်း နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒီလို အချိန်၊ ဒီလိုတံခါးခေါက်သံက အောင်မင်းသာဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သဖြင့် တံခါးကို အပြေးကလေး သွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

” ဟင်.. ကိုအောင်မင်း ဘာဖြစ်လာတာလဲ.. ခေါင်းမှာလဲ သွေးတွေနဲ့ပါလား.. လာ.. ဝင်.. ဝင်.. ”

မမြစိမ်းတစ်ယောက် အောင်မင်း၏ပုံစံကို မြင်တော့ ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားပြီး အိမ်ထဲသို့ အမြန်ခေါ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အောင်မင်းကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမက အိမ်ထဲမှ ရေနွေးဓါတ်ဗူး၊ ဇလုံ၊ ဂွမ်းတို့ကို ယူဆောင်လာသည်။

” ရပါတယ်..မမြစိမ်း၊ ဘာမှလုပ်မနေပါနဲ့.. ခေါင်းလေးနဲနဲပေါက်သွားတာပါ ”

” အို..ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ အသာငြိမ်နေစမ်းပါရှင်.. ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ၊ ပြောပါဦး.. ”

မမြစိမ်းက အောင်မင်းအား ကလေးတစ်ယောက်ကို အမိန့်ပေးသလို ပြောလိုက်ပြီး အောင်မင်း၏ခေါင်းမှ ဒဏ်ရာကို ဆေးကြောသန့်စင်ပေးလိုက်သည်။ အောင်မင်းကလည်း မမြစိမ်းပြောသည့်အတိုင်းအသာငြိမ်နေ၏။ လူကငြိမ်နေသော်လည်း စိတ်တွေက မငြိမ်။ သူ့အနီးအပါးသို့ တိုးကပ်ရောက်ရှိနေသည့် မမြစိမ်း၏ ခန္ဓာကိုယ်အလှတွင် နစ်မြောကာ ရမ္မက်စိတ်တို့က ထောင်းကနဲ ထကြွလို့လာသည်။

” ကိုအောင်မင်း.. ပြောလေ၊ ဘာဖြစ်လာတာလဲလို့..”

မမြစိမ်းက ငြိမ်သွားသော အောင်မင်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏ရင်နှစ်မွှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲ လှပ်ကနဲဖိုသွားသည်။ ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ သူမ သိချင်နေသော အကြောင်းအရာကို မေးလိုက်ပြန်၏။

” မမြစိမ်းတို့ လမ်းထိပ်မှာပါဗျာ.. ချာတိတ်လေးတွေ သုံးလေးယောက် မူးပြီးရစ်တော့.. နောက်ဆုံး သူတို့က လက်ပါလာကြတယ်လေ၊ အဲဒါနဲ့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ပြီး ဒဏ်ရာရလာတာပါ ”

” အို..ဖြစ်မှဖြစ်ရလေရှင်၊ ဘယ်က ကလေကချေတွေလဲ မသိဘူး.. ဒီကိစ္စ ရပ်ကွက်ရုံးတိုင်ရမယ်.. ”

” နေပါစေ.. မမြစိမ်း၊ ရပါတယ် ”

” အို..ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ ကျမဆီလာရင်း အခုလိုဖြစ်တာဆိုတော့.. နေဦး.. ကျမ ရပ်ကွက်ရုံးကို သွားပြောလိုက်မယ်.. ”

ပြောပြောဆိုဆို မဟုတ်မခံ ဇတ်ဇတ်ကြဲဖြစ်သည့် မမြစိမ်းက ဒဏ်ရာကို ဆေးကြောသုတ်သင်ပြီးသည်နှင့် အိမ်ထဲမှ ထွက်ဖို့ပြင်သည်။ ဒါပေမယ့် ခြေလှမ်းပြင်ကာစ မမြစိမ်းမှာ တုန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်ခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

” မမြစိမ်းရယ်.. အရှည်အရှည်တွေ ဖြစ်ကုန်မယ်.. ထားလိုက်ပါတော့၊ ဒီမှာလာထိုင်ပါဗျာ.. နော် ”

အောင်မင်းက မမြစိမ်းလက်ကို ဆွဲကာ သူ၏ဘေးမှထိုင်ခုံပေါ်သို့ ဆွဲကာ ထိုင်ခိုင်းသည်။

” မမြစိမ်း ”

” ရှင်.. ကိုအောင်မင်း.. ”

အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏လက်ကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်နှင့် အုပ်ကိုင်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ကာညင်ညင်သာသာလေး ခေါ်လိုက်၏။ မမြစိမ်းကလည်း လက်ကို ရုန်းဖယ်ခြင်းမပြုပဲ အောင်မင်းကိုပြန်ကြည့်ကာ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ထူးသည်။

အဲဒီမှာစလို့ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ၊ ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းငြိတွေ ဖြစ်ကုန်ကြတော့သည်။ မုဆိုးဖိုနဲ့ ပူပူနွေးနွေးမုဆိုးမအသစ်ကလေးတို့ ငြိကုန်ကြတော့၏။ ထိုအချိန်၌ အောင်မင်းလို ပုံဆိုးပန်းဆိုး မဲမဲသဲသဲကြီးကို မမြစိမ်း မမြင်နိုင်လောက်အောင် ရမ္မက်သွေးတွေ ဆူပွက်သွားရသည်။

လင်ရဲ့အရသာ၊ လီးရဲ့အရသာကို သိရှိထားပြီးဖြစ်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့ လင်ဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားခဲ့သဖြင့် လီးနဲ့ ပြတ်လပ်နေတာကြောင့်လည်း အောင်မင်းကို လိုက်လျောမိဟန် ရှိလေသည်။ အောင်မင်းကလည်း မမြစိမ်းကို စိတ်ထဲကြိတ်ကြံနေသူဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် စွဲမက်ဖွယ် ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော မိန်းမတစ်ယောက်မို့ တနပ်စားမကြံဘဲ တသက်စာကြံကာ မမြစိမ်း သူ့ကို စွဲလန်းသွားအောင် အပီကိုင်လေတော့သည်။

” အဟင့်.. ဟင့်.. ကိုအောင်မင်းရယ်.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ.. ဟင့်.. ငရဲကြီးအုံးမယ်.. ”