ပိုင်းလုံးမကြီး

တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်လည်း အပြိုင်အဆိုင်ရှိကြသည်။ အားလုံးက လက်လုပ်လက်စား နွမ်းပါးသူတွေ ဖြစ်ကြပြီး တစ်နေ့လုပ်မှ တစ်နေ့စားရသူတွေ ဖြစ်ပေမယ့် မိန်းမသားများပီပီ ကိုယ့်မာနနှင့် ကိုယ်တော့ ရှိကြသည်ပင်။

မြယမင်း မှာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့်အတူ ညီမတစ်ယောက် မောင်တစ်ယောက်သာရှိသည်။ အဖေက သူမငယ်စဉ်ကပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ သူမမိခင် ဒေါ်ရင်ရွှေက ဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းသည်။ မြယမင်းအောက်က ညီမနှင့်မောင်ငယ်ဖြစ်သူက အမေ့ကို ကူ၍ ဈေးရောင်းသည်။ အလှည့်ကျ ချက်ပြုတ်ကြသည်။

ညီမလေးစန်းသီက မြယမင်းထက် အသက်လေးနှစ်ခန့်ငယ်ပြီး အသက် ၁၄ နှစ်ရှိပြီဖြစ်ကာ မောင်ဖြစ်သူဖိုးခွေးက ယခုမှ အသက် ၁၂ နှစ်လောက်သာ ရှိသေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကျောင်းမနေကြတော့ဘဲ မိခင်အလုပ်ကိုသာ ဝိုင်းကူလုပ်ကာ အတော်ကလေးလည်း အားကိုးနေရပြီဖြစ်သည်။

မြယမင်း အလုပ်စောသိမ်း၍ ပြန်လာဖြစ်သည့်နေ့တွေဆိုလျှင် အမေ့ဆိုင်ကို သွားရောက်ကူသိမ်းပေးသည်။ ထမင်းဟင်း ဝိုင်းကူ၍ ချက်ပြုတ်ပေးရသည်။ ယခင်က ညီမနှင့်မောင်ဖြစ်သူ နှစ်ယောက်စလုံး အရွယ်မရောက်ခင် အချိန်ကဆိုလျှင် အစစအရာရာ မြယမင်းတစ်ယောက်သာ အပင်ပန်းခံ၍ အမေ့အလုပ်မှန်သမျှကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးရသည်ချည်း ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ ရပ်ကွက်ထဲမှ အမေ့အသိ မိန်းမကြီးတစ်ယောက် အကူအညီနှင့် သူမလည်း ဆေးလိပ်ခုံမှာ အလုပ်ရနေပြီဖြစ်ရာ တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ဝင်ငွေရရှိနေပြီဟု ဆိုရပေမည်။

မြယမင်း အခုတစ်လောမှာ အလုပ်ရှင်နှင့် သိပ်အဆင်မပြေ၍ အခြားအလုပ်တစ်ခု ရှာနေကြောင်းကို အမေ့ကို ကြိုတင် ပြောပြထားသည်။ အမေ ဒေါ်ရင်ရွှေက အမှန်တကယ်အားဖြင့် ဘာတစ်ခုမှ သေချာရေရာ သိသူမဟုတ်ပေ။ သမီးပြောတာကိုသာယုံပြီး ကျန်တာ ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော အလေးအနက် ထားတတ်သူလည်း မဟုတ်ပါချေ။ သမီးကောင်းမယ် ထင်သလိုသာလုပ်ပါ ဟူ၍သာ ပြောနိုင်ရှာသည်။

မြယမင်းက ပိုက်ဆံ ပေါပေါများများ ကိုင်ချင်သည်။ လက်ဖျား ငွေသီးချင်သည်။ ငွေမရှိသည့်ဘဝမှာ အနှိမ်ခံလာရတာ ကြာပြီဖြစ်၍ ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုလျှင် ဒီဘဝကြီးကနေ တစ်ခါတည်း အလွတ်ရုန်း ပစ်လိုက်ချင်သူလည်း ဖြစ်လေသည်။ ဒီမှာပင် သူမဘဝတစ်ဆစ်ချိုးကို ပြောင်းလဲပေးနိုင်မည့်သူတစ်ယောက်နှင့် တွေ့ဆုံမိခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

မခင်ဝင်းဆိုလျှင် လူတွေက ပိုင်းလုံးမကြီးတစ်ယောက်အဖြစ် အသိများကြသည်။ သူမက ယောက်ျားကြိုက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုးရှိ၍ ဒီအရပ်ထဲက ကြောင်သူတော် ယောက်ျား တော်တော်များများနှင့်လည်း အိပ်ဖူးသူဖြစ်သည်။ မြယမင်းတို့ ဆေးလိပ်ခုံကနေ သူမအိမ်ဆိုင်မှာ တင်ရောင်းရန်အတွက်ဆိုပြီး မကြာခဏ ဆေးလိပ်လာဝယ်ရာကနေ မြယမင်းနှင့် တစ်စတစ်စ မျက်မှန်းတန်းမိကြကာ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်လာခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။

သူမအနေနှင့် မြယမင်းကို စမြင်ရုံနှင့်ပင် သူမအတွက် အသုံးတည့်မည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်မှန်းကို သူမအတွေ့အကြုံအရ ကြိုသိနှင့်ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ ဒီကောင်မလေးကို တဖြည်းဖြည်း ဆွဲဆောင် သိမ်းသွင်းရမည် ဆိုပြီး အစီအစဉ်ချခဲ့သည်။

ဒီအရွယ် ချာတိတ်မကလေးတွေက များသောအားဖြင့် ရင်ခုန်စရာကလေးတွေ ဖွေရှာတတ်ကြသည်။ ပြီးတော့လည်း အောက်ခြေ လက်လုပ်လက်စား လူတန်းစားပီပီ ငွေကြေးကို မက်မောသည်။ ငွေရမည်ဆိုလျှင် ဘာမဆို လုပ်ရဲကိုင်ရဲ ရှိတတ်ကြသည်။ ရင်းလည်း ရင်းရဲသည်ဟု ဆိုရမည် ထင်ပါသည်။

သူမအိမ်အပြန်မှာ လမ်းကြုံဟုဆိုပြီး ဆေးလိပ်စည်းတွေ အိမ်ကို ပို့ခိုင်းရင်း စကားတွေ အတူတကွ ပြောဆို၍ လေကြောတည့်လာကြသည်။ မြယမင်း၏ သဘောထားရင်းမှန်ကို ဒေါ်ခင်ဝင်း သဘောပေါက်မိသွားသည်။

“သမီး ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီအလုပ်ကနေ ထွက်ဖို့ စဉ်းစားစေချင်တယ်။ အဒေါ့်ဆီမှာ ငွေမြတ်မြတ်ကလေး ရနိုင်တဲ့ အလုပ်တချို့ရှိပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်း သမီးသိလာလိမ့်မယ် “

မခင်ဝင်းက ပြောသည်။ သူမအိမ်ကို အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာပြီး မကြာခဏ မြယမင်းကို လာခိုင်းသည်။ ညအိပ်ညနေ နေခိုင်းတတ်သည်။ မြယမင်းတို့ အိမ်ကလွဲလို့ သူမနှင့်ဒေါ်ခင်ဝင်း အဆက်အသွယ်ရှိကြောင်းကို ရပ်ကွက်ထဲက အခြား ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မသိကြပါချေ။ အိမ်ကလည်း သူမကို ပြောဆိုမည့်သူ တစ်ယောက်မှ မရှိ။ စိုးရိမ်ပူပန်မည့်သူလည်း မရှိကြပါ။

မြယမင်း ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ အိမ်ကို အဝင်အထွက် ရှိသူတွေနှင့် တဖြည်းဖြည်း သိကျွမ်းရင်းနှီးလာသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက ကုန်စုံဆိုင် ဗန်းပြထားသော်လည်း အလုပ်စုံ လုပ်သည်။ တရားဝင်မဟုတ်သော လောင်းကစား လုပ်ငန်းတော်တော်များများလည်း လုပ်ကိုင်သူ ဖြစ်သည်။ ချဲထီဟုခေါ်သည့် နှစ်လုံး သုံလုံးထီကအစ ဖဲဝိုင်း ဂျင်ဝိုင်းအစရှိသည့် ချိန်းဝိုင်းတွေ စုံအောင် လိုက်သည်။

ဒီနေရာမှာ ဆိတ်ကြီးတို့ မိုးသီး၊ စံသောင်း အစရှိသည့် သူမနှင့် ကျေးဇူးခံ ကျေးဇူးစား မကင်းသည့် လူရှုပ်လူပွေ ဆိုသူတွေက သူမအတွက် အသုံးဝင်လွန်းလှသည်။ ငွေရေးကြေးရေးပိုင်းမှာလည်း အများအားဖြင့်တော့ စိတ်ချလက်ချ ရှိပေသည်။ တခြားသူတွေအပေါ်မှာသာ ဖျံကျချင်ကျပေမယ့် မခင်ဝင်းကိုကျတော့ သစ္စာရှိသော ကျေးကျွန်များပမာ အနွံတာခံသည်။ ဒီအတွက်လည်း သူတို့ အလိုရှိသည့် လူမသိ သူမသိသော အချို့ကိစ္စရပ်တွေမှာ မခင်ဝင်းအနေဖြင့် အဘယ်မည်သော အရာတွေကို ဘယ်လောက်အတိုင်းအတာအထိ လိုက်လျောထားခဲ့မှန်းကို ကာယကံရှင်တွေ ကိုယ်တိုင်သာ သိနိုင်ကြလိမ့်မည်ဟု ထင်ပါသည်။

မြယမင်းရှိနေစဉ် အတောအတွင်းမှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်ကို ဧည့်သည်တွေ မပြတ် လာတတ်ပေမယ့် မဖွယ်မရာတွေ ( သူမအရှေ့မှာ ) လုပ်တာကိုင်တာမျိုးကို မတွေ့ရပါချေ။ သူမအရှေ့မှာမို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေထိုင်ခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက နှစ်လုံးထီ စာရင်းဇယားတွေကစပြီး မြယမင်း လုပ်တတ်ကိုင်တတ်ရှိလာအောင် မသိမသာ သင်ပေးသည်။ အမှန်တကယ် သူမစေခိုင်းချင်တာကတော့ ဒီကိစ္စမျိုး မဟုတ်ချေ။ ငွေကြေးနှင့် ပတ်သက်၍ သူမ အလိုလောဘတွေ ဖြစ်ပေါ်လာအောင် တစ်စတစ်စ ကျုံးသွင်းမျှားခေါ်လာခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ဒီကြားထဲ သူမကို ဆေးလိပ်ခုံကနေ အလုပ်ထွက်ခိုင်းခြင်း မရှိသေးဘဲ မခင်ဝင်းက ဂျင်ဝိုင်းကြိတ်ဝိုင်းတစ်ခုကို သူမနှင့်အတူ ဆိတ်ကြီးရော မြယမင်းကိုပါ ခေါ်သွားပြီး အကူလုပ်ကိုင်စေသည်။ အစပိုင်းဖြစ်၍ ကျွမ်းကျင်မှု မရှိပေမယ့် မြယမင်း တဖြည်းဖြည်း အထာနပ်လာသည်။ မသာအိမ်မှာ ကစားတာမျိုးနှင့် လားလားမျှမတူသည့် အခြားကြေးခပ်ကြီးကြီး ဖဲဝိုင်းတွေရှိရာကိုလည်း တစ်ပွဲတိုး နှစ်ပွဲတိုးသဘောမျိုး မြယမင်းကို ဆိတ်ကြီးနှင့်အတူ လွှတ်ပေးသည်။

အချို့ကြိတ်ဝိုင်းတွေက လောင်းကစားဒိုင်တွေ အချင်းချင်း ဖိုက်တာခေါ်ပြီး ဖိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်ရာ ဆိတ်ကြီးနှင့်အတူ လိုက်ပါသွားလာရင်း မြယမင်း သူနှင့်တော်တော်ကလေး ရင်းနှီးလာသလို ပညာတွေလည်း အတော်ကလေး တတ်လာခဲ့ရသည်။ ရဲရဲတင်းတင်း ဝင်ထွက် တတ်လာသည်။

ဆိတ်ကြီးကို အနေအထိုင် ပိပိရိရိရှိဖို့ဆိုပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်း ကြိုတင်၍ မှာကြားထားပြီးသား ဖြစ်သည်။ ပထမဦးစွာ ကောင်မလေးအနေနှင့် အလုပ်မှာ ပျော်ဖို့ သူမကိုယ်သူမ စိတ်ချလက်ချရှိဖို့ လိုကြောင်းကိုလည်း အထပ်ထပ် မှာကြားထားခဲ့သည်။ သူတို့လောကမှာ မကြာခဏ တွေ့ကြုံရလေ့ရှိတတ်သော ဥပဒေဘက်တော်သားများနှင့် မလွှဲမရှောင်သာ ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါမျိုးမှာ မြယမင်းလို မဒီအချောအလှ ကညာစစ်ကလေးတွေက အသုံးဝင်ကောင်း ဝင်လာနိုင်သည်ဟုလည်း ဒေါ်ခင်ဝင်း တင်ကြို တွက်ဆထားခဲ့ပြီးသားပင် ဖြစ်လေသည်။

တစ်နေ့တော့ ပိုကာဝိုင်းတစ်ခုမှာ ငွေစ တော်တော်များများရရှိကာ နှစ်ယောက်သား အထုတ်ပိုက်ပြန်ခဲ့၍ ဒေါ်ခင်ဝင်းက မြယမင်းကိုပါ ဝေစုအနေနှင့် ငွေငါးသောင်းတိတိ ခွဲဝေပေးပြီး မြယမင်းကို လက်ရှိအလုပ်မှထွက်ကာ သူမနှင့်အတူ လုပ်ငန်းဆက်လုပ်သွားဖို့ ပြောလာပါသည်။

ညရေးညတာအနေနှင့် အချို့နေ့တွေမှာ လိုအပ်လျှင်လိုအပ်သလို သူမအိမ်မှာ သူမရယ် တူမနှစ်ယောက်ရယ် နှင့်အတူ လာရောက်နေထိုင်နိုင်ကြောင်း စိုးရိမ်စရာမလိုကြောင်းများ ပြောဆိုကာ အောင်ပွဲအထိမ်းအမှတ်ဆိုပြီး အဖျော်ယမကာတွေ တိုက်ကျွေးသည်။

“သမီးက ဒေါ်ဒေါ်နဲ့ ကံစပ်တယ် ဆိုရမယ်။ သမီးအသေအချာ စဉ်းစားပါ။ ပြီးတော့ သမီးက ရှစ်တန်းအထိ ပညာသင်ခဲ့တဲ့သူမို့ နှစ်လုံးစာရင်းတွေ အတွက် ဒေါ်ဒေါ်စိတ်ချတယ်။ ကဲ ဘယ်လိုသဘောရလဲ သမီး “

ဒေါ်ခင်ဝင်း ပြောတော့ မြယမင်းလည်း …

“သမီး ဒီအပတ်ထဲ အဖြေပေးမှာပါ။ အလုပ်က ထွက်ဖို့တော့ လွယ်ပါတယ်။ သမီးလည်း အဲဒီမှာ ဆက်မလုပ်ချင်တော့ပါဘူး။ ငွေသာပိုရမယ်ဆိုရင် သမီးလုပ်မှာပေါ့ “

“ဒီအတွက် မပူနဲ့ သမီးရေ။ အဒေါ်နဲ့သာနေရင် သမီး ဘယ်ဂွင် ဘယ်လိုဆင်ရမယ်ဆိုတာ မကြာခင် သိလာရလိမ့်မယ် “

အဲဒီညက ညဉ့်နက်သည်အထိ ဒေါ်ခင်ဝင်း ဆိတ်ကြီးနှင့် သူ့အဖော်တစ်ယောက်နှင့်အတူ စကားတပြောပြော စားကြသောက်ကြရင်း မြယမင်းလည်း အိမ်ကို မပြန်ဖြစ်ခဲ့ပေ။ ဒေါ်ခင်ဝင်း နယ်မှနေ၍ အလုပ်လုပ်ဖို့ ခေါ်ထားသော တူမဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ရယ် အိမ်ဖော်မိန်းကလေး မိတူးရယ် နေထိုင်ရာ အခန်းမှာပင် မြယမင်း သူတို့နှင့်အတူ ဝင်ရောက်အိပ်စက်၍ မနက်ကျမှ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့သည်။

နောက်တစ်ပတ်အကြာမှာ ယမင်း ဆေးလိပ်ခုံ အလုပ်ကနေ ထွက်ခဲ့သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်မှာ အိမ်သားတစ်ယောက်လိုပင် နေထိုင်လာခဲ့သည်။ ကစားဝိုင်းတော်တော်များများမှာ လိုက်ပါ၍ ဆိတ်ကြီးရယ် သူ့အဖော် တစ်ယောက်ယောက်ရယ် သူတို့အဖွဲ့သုံးလေးယောက်နှင့်အတူ သူမကမူ ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်စား ငွေကိုင်အဖြစ်နှင့် လောင်းကစား လောကထဲမှာ ပွဲတိုးကျင်လည်လာခဲ့ပေသည်။

ကစားသမားလောကဟူသည် နိုင်သည့်အခါနိုင်၍ ရှုံးသည့်အချိန်မှာ ငွေအားနှင့် တောင့်ခံနိုင်ရသည်။ ကျောထောက်နောက်ခံ ကောင်းဖို့လည်း လိုအပ်သည် ဆိုတာကိုပါ သူမတဖြည်းဖြည်းနှင့် သဘောပေါက် လာခဲ့ရသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက ငွေအရှာကောင်းသည်။ ဒိုင်ကြီးတွေဆီက ငွေဆွဲသင့်သည့်အခါ ဆွဲသည်။ သူတို့ လိုအပ်တာတွေကို အချိန်မီ ပြန်လည် ဖြည့်ဆည်းပေးရသည်။

ဆိတ်ကြီးတို့လို သူ့လက်အောက်က လူတွေကို သိမ်းသွင်းထားရာမှာလည်း အထာညက်သလောက် သူတို့ ပျော့ကွက် အားနည်းချက်တွေကိုလည်း အပိုင်ကိုင်ထားရသည်။ သူမအလုပ်က အမြဲတမ်း ချောမွေ့နေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ အရင်းအနှီးကြီးကြီးမားမား ပေးဆပ်ရသည့်အခါလည်း ရှိသည်ဆိုတာကိုပါ အချိန်ကြာလာသည်နှင့် အမျှ လုပ်ငန်းသဘောသဘာဝကို သူမကောင်းစွာ ရိပ်စား နားလည်လာခဲ့ရသည်။ ပွဲတစ်ပွဲပြီး၍ ပြန်လာတိုင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်မှာ အသောက်အစားဝိုင်းဖွဲ့လေ့ရှိသည်။

တစ်နေ့တော့ ဆိတ်ကြီးနှင့်ယမင်း ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ယမကာဝိုင်းအသင့်နှင့် ဆီးကြိုနေပြီး သူမပုံစံမှာ အတော်ကလေး အသောက်ဝိုင်း ဆက်ထားသည့်ပုံရသည်။ အူရွှင်ပြီး စကားဖောင်ဖွဲ့ပြောသည်။ သူ့အိမ်စေမလေးကို စပ်စုကြည့်တော့ စောစောကပင် ဧည့်သည်နှစ်ယောက် ပြန်သွားပြီး တစ်ညနေလုံး သူမနှင့်အတူ ရှိနေသည်ဆိုတာကိုပါ ကြားသိရသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းတူမ သင်းသင်းလည်း သူမနှင့်အတူ ဧည့်ခံပြီး ခေါင်းကိုက်သည်ဆို၍ အိပ်နှင့်ပြီဖြစ်ကြောင်း မြယမင်းသိရသည်။

“ယမင်းတို့ အခြေအနေကောင်းမှန်း ဒေါ်ဒေါ်သိလို့ စောင့်နေတာ ဒီပွဲမှာ ယမင်းလည်း သောက်ရမယ် “

“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး “

မြယမင်း အဝတ်အစားလဲလှယ်၍ ပြန်ထွက်လာတော့ ဆိတ်ကြီးနှင့် သူမ ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်၍ ယမကာခွက်ကို ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ငှဲ့ကာ ခွက်ချင်းတိုက်၍ သောက်စားနေကြပြီဖြစ်သည်။

“လာ ယမင်း စာရင်းရှင်းစရာရှိတာ နောက်နေ့မှ ရှင်း … သောက်စရာရှိတာ အရင်သောက်ဦး “

ယမင်း ငြင်းမရတော့ပါ။ ယခင်ကလည်း ဒီလိုမျိုး အပျော်သဘောမျိုး မကြာခဏ ယမင်း ဝင်နွှဲဖူးနေတာမို့ ဘာမှတုံ့ပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ ဒေါ်ခင်ဝင်း ကမ်းပေးသောခွက်ကို ယမင်းယူ၍ မော့သောက်ချလိုက်သည်။ ဝီစကီအရက် ခါးသက်သက်က လည်ချောင်းထဲကို ပူပြီးဆင်းသွားသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက …

“သမီး ပါးစပ်ဟ “

ဆိုပြီး ယမင်းခါးလေးကို အသာဖက်၍ အမြည်းတစ်ဖတ်ကို ပါးစပ်ထဲ ခွံ့ကျွေးသည်။

“သမီး သွားရလာရတာ အဆင်ရောပြေရဲ့လား “

“ပြေပါတယ် ကိုဆိတ်ကြီးပဲ အစစ ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားတာပဲ ဟင်းဟင်း “

ဒေါ်ခင်ဝင်းက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်ပြီး သူမအတွေ့အကြုံတွေကိုမေးသည်။ အနိုင်အရှုံးကို သူမသိပြီးဖြစ်၍ နိုင်ကြွေ လေးငါးဆယ်သိန်းလောက်ကို သူမအနေနှင့် စာရင်းထဲပင် ထည့်မှာမဟုတ်ပေ။ ဒီနေ့ဝိုင်းက သာမန်လောက်ပင်ဖြစ်ပြီး ရှေ့လာမည့် သီတင်းပတ်ထဲမှာ ပွဲဆက်တော်တော်ကလေးများလိမ့်မည်ဟူ၍လည်း သူမကဆိုသေးသည်။ ရဲကြေးလည်း ပေးရမည်ဖြစ်၍ သီးခြားစီစဉ်ရမည်ဖြစ်ကြောင်းလည်း ပြောဆိုနေပါသည်။

သုံးယောက်သား အေးအေးဆေးဆေး သောက်စားရင်း မြယမင်းခေါင်းတွေ ထူပူလာသည်။ တရိပ်ရိပ်မူးလာပြီဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်ခင်ဝင်းက သူမစကားပြောဖော်မရှိ၍ဟု ဆိုပြီး သူမကို အနားမှာပင် ခေါ်ထားသည်။

“သမီး မူးနေပြီ ဒေါ်လေး ရဲ့ “

“မူးရင် ဒေါ်လေး ပေါင်ပေါ်မှာ အိပ်။ ဒီည တို့နှစ်ယောက်အတူ အိပ်မယ် ဘယ်လိုလဲ “

“အင်း ဟင်း ဟင်း “

ဒေါ်လေး ဒေါ်ခင်ဝင်းက တစ်ခါတစ်ရံ အိမ်မှာနေရင်းထိုင်ရင်း သူမကို ခြေဆော့လက်ဆော့လုပ်၍ ဟိုကိုင်ဒီနယ်ပြုတတ်တာကို သူမတွေးလိုက်မိသည်။ မြယမင်း ရည်းစားသနာထားဖူးပေမယ့် အပေါ်ယံအပရိကလောက်သာ အကိုင်ခံဖူးသည်။ ဒါကလည်း လင်မယူချင်သေး၍ ခြေလွန်လက်လွန်ဖြစ်ခွင့် မပေးခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ သူမ ပင်ကိုစိတ်ကတော့ အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမသားတွေလိုပင် အကိုင်ခံချင်သည်။ အထည့်ခံချင်သည်ပဲ ဖြစ်သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းကျတော့ အလုပ်ရှင်ပေမယ့် အဒေါ်ရင်းတစ်ယောက်လိုဖြစ်၍ တရင်းတနှီးရှိနေပြီး တစ်ခါတစ်ရံ နို့ကိုင် ဖင်ကိုင်တာမျိုးရှိသည်။ ရေအတူချိုးချိန်မှာဆိုလျှင်လည်း သူမက ကိုယ်လုံးတီး ချိုးတတ်တာမို့ ဖင်တွေ အဖုတ်တွေ မကြာခဏမြင်တွေ့ရလေ့ရှိသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က လှလည်းလှပြီး တောင့်လည်း အလွန်တောင့်သူဖြစ်၍ သူမအနေနှင့်တော့ အားကျရသည်သာဖြစ်သည်။

ခေါင်းထဲမှာ ရီတီတီကလေးဖြစ်နေ၍ မြယမင်း သူမပေါင်ပေါ် ခဏလှဲအိပ်လိုက်ချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းလက်က သူမရင်ညွန့်ကလေးပေါ် ရောက်ရှိလာသည်။ အင်္ကျီပေါ်ကနေ ရင်သားအိအိကလေးနှစ်မြွှာကို အသာဖွဖွ အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်နယ်ပေးနေပါသည်။

“အင် ဟိုမှာ ကို ဆိတ် ရှိနေတာ “

“သူလည်း အရှိန်ရပြီး မှိန်းနေတာ သမီးမတွေ့ဘူးလား “

ဆိတ်ကြီး မျက်လုံးအကြည့်က သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးဆီ ရောက်နေပါသည်။ အကဲခတ်သလို ကြည့်နေသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းမမြင်အောင်ဆိုပြီး ဆိတ်ကြီးဖက်ကို သူမကိုယ်တစ်ခြမ်းကွယ်ထားလိုက်ပြီး ယမင်းဖင်သားတွေကို အသာဆုပ်ညှစ်နယ်ပေးနေသည်။