အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည့်အတွက် သားအိမ်ခေါင်း နှင့် ဒစ်ထိပ်ဖူးတို့ ဒုတ်ကနဲ ဝင်ဆောင့်ရာ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် အီဆိမ့်ဖိန်းရှိန်းသွားသည်။
မကြည်ရှိန်ကမူ အလွန်ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးတန်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဝင်လာသော အရသာကို တနှင့်တပိုးကြီးခံစားရင်း မျက်လုံးအစုံ မှေးစင်းလျှက်ရှိသည်။
“……ဖွိ…ဖွိ….ဖွစ်..ဖွစ်…ဖွိ..ဖွိ…ဖွစ်….ဖွိ….ဖွစ်….”
လီးတန်ကြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်တိုင်း စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးမှာ ကြွတက်လာလိုက် ချိုင့်ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေပါတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ယားကြွ လိုက်တက်လာပြီး မကြည်ရှိန် သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ ထွန်းထွန်းက လီးတန်ကြီးကို တဆုံးထိ ခပ်မြှင်းမြှင်း ဖိသွင်းပေးလိုက်သည်။ ပြန်မနှုတ်တော့ဘဲ အဆုံးထိ ဖိကပ်ကပ်ထားလိုက်ပြီး မကြည်ရှိန်၏ နို့ကြီးနှစ်မွှာပေါ်သို့ မျက်နှာအပ်လျှက် လှိမ့်လှိမ့်နမ်းသည်။ စူမောက်တင်းတောင့်နေသော နို့သီးဖျားနုနုလေးတွေကို လျှာဖြင့် ယက်ပေးသည်။
“ပြတ်…..ပြတ်… ပလပ်…ပလပ်…ပြတ်….”
“ပလပ်…ပျလပ်….ပြတ်….ပလပ်…ပြတ်…”
“အ…အား…အမလေး….အား… အား… ကျွတ်…. ကျွတ်…”
နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာဖြင့် ပွတ်ဆွယက်ပေးတိုင်း စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၏ အတွင်းသားတွေမှာ တဆတ်ဆတ်လှုပ်လျှက် ကျဉ်ဆိမ့်ယားတက်နေသည်။ လီးအချောင်းပေါင်းများစွာ အလိုးခံဖူးသော်လည်း ဤကဲ့သို့ ထူးခြားအီဆိမ့်လှသော ကာမအရသာထူးကြီးကို မခံစားခဲ့ဖူးတာ အမှန်။
ထွန်းထွန်းက နို့သီးခေါင်းနုနုလေးတွေကို ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်လို့ အားရသောအခါ လျှာဖျားထိပ်ဖြင့် တို့ကာ ထိကာ ကလိဆွပေးပြန်သည်။
“….အီး…အီး…အင်း.. ဟင်း… ဟား.. ကျွတ်…. ကျွတ်…. အမလေး… အမေ့.. အီး..…. အား…. လိုး… လိုး… ပါတော့.. ကွာ… အမေ့…. အား…”
ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်စကားကို မသိဟန်ပြုကာ ဆက်ဆွနေသည်။
“….အိုး…ဟိုး…. အမေ့… လိုး…. လိုးတော့လို့…. အမေ့…. မနေနိုင်တော့ဘူး….”
ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးတန်ကို ကိုင်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ထွန်းထွန်းလီးတန်ကြီးကို တင်းကနဲ တင်းကနဲ ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။ ကာမဓာတ်အား အလွန်ကောင်းပြီး သန်မာနူးညံ့သော အကြောတွေဖြင့် အညှစ်ခံလိုက်ရသဖြင့် ထွန်းထွန်းလည်း အီဆိမ့်ယားတက်သွားသည်။
တစ်လအတွင်း အထူးဂရုစိုက် လေ့ကျင့်ထားသော စပါယ်ရှယ်လီးကြီးကို အားပါပါဖြင့် ဖျစ်ညှစ်နိုင်သော စွမ်းအားမှာ ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ကြောင်း ထွန်းထွန်း ကိုယ်တွေ့သိလိုက်သည်။
သျှတ္တရကျမ်းတစ်စောင်အလိုအရ စောက်ဖုတ်ညှစ်အား သန်မာခြင်းသည် မိန်းမတို့၏ ထူးခြားမှု ၁၀ ပါးတွင် ၁ ပါး အပါအဝင်ဖြစ်၏။ ဂရုတစိုက်သာ လေ့ကျင့်မထားပါမူ ဤညှစ်အားကြောင့် သူ့လရေတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်လောက်သည်။
“….ဖွတ်…ဖွတ်….ဖပ် …ဖပ်…”
အရက်အရှိန်ကြောင့် မကြည်ရှိန်၏ ရမ္မက်စိတ်မှာ အပြင်းအထန် ထကြွလာပါတော့သည်။ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူမဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း စီးချက်ကျကျကော့၍ ကော့၍ ပစ်ပစ်ခံနေပါတော့သည်။
လူပျိုသိုးထွန်းထွန်း၏ ဆောင့်ချက်တွေက အင်ဂျင်စက် အရှိန်မြင့်တက်လာသလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ဒလစပ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ အချက်ပေါင်း ၅၀ လောက် အရောက်တွင် မကြည်ရှိန်စောက်ဖုတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံး ပွင့်ထွက်မတတ် ယားတက်လာပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်လှုပ်ကာ စောက်ရေပူတွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။
“…..ပြိ…. ပြိ…… ပျစ်… ပျစ်…. ပလွတ်…. ပလပ်…. ပြိ…. ပြိ….”
စောက်ရေပူတွေ ပြည့်လျှံအိုင်ထွန်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ခပ်သွက်သွက် အသွင်းအနှုတ်ကြောင့် သံစဉ်တမျိုး ပြောင်းလာပါတော့သည်။ သုတ်ရေတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်သွားပြီမို့ မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် အားမာန်အပြည့်ဖြင့် မလှုပ်ရှားနိုင်တော့ဘဲ ခပ်မှန်မှန် ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်လျှက်ရှိသော ထွန်းထွန်းလီးကြီး၏ အရသာကို မှိန်းလျက်သာ ခံနေရပါတော့သည်။
ကြာလာတော့ ထွန်းထွန်း ဒူးခေါင်းတွေ ကျိန်းစပ်ပူထူလာ၏။ ထို့ကြောင့် ပုံစံတမျိုးဖြင့် ပြောင်းလိုးရန် သူ့လီးကြီးကို ပြန်နှုတ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသောအခါ မကြည်ရှိန်စောက်ဖုတ်ကြီးမှ စောက်ရေပျစ်ပျစ်တွေ ယိုစီးကျလာ၏။ ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်ကို မထူလိုက်ပြီး အနီးရှိ ကုတင်စောင်းပေါ် ပွေ့တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲသိပ်လိုက်၏။
မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် ဘာစကားမှ မပြောနိုင်တော့ဘဲ ထွန်းထွန်းပြုသမျှ အသာငြိမ်နေရတော့သည်။ လူငယ်သလောက် လီးကြီး အလိုးသန် အဆွကောင်းလှသော ထွန်းထွန်းကို အံ့သြကျေနပ်လျှက် နောက်ရက်တွေအတွက်ပါ ဆက်ဆက် အလိုးခံဖို့ စိတ်ကူးယဉ်လျှက်ရှိသည်။
ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်၏ ဖင်ဆုံကြီးကို အနည်းငယ်မလျှက် ကုတင်စောင်းနှင့် အံကျဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒူးနှစ်ချောင်းကို ပင့်ထောင်၍ ရင်ဘတ်ဆီသို့ တွန်းကပ်လိုက်၏။ မကြည်ရှိန်၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ ပြူးအာလျှက် အညိုရောင်သမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးနှစ်လွှာက ဘေးသို့ ပြဲလန်နေသည်။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေက နီရောင်သမ်းကာ စိုလက်ဖူးရွနေသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထိပ်တွင် ငေါက်တောက်လေး ပြူးထွက်နေသော စောက်စိကြီးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။
ပထမတွင် အသာငြိမ်၍ ခံနေသော်လည်း တော်တော်လေး ကြာလာသောအခါ မကြည်ရှိန်တကိုယ်လုံး လူးလွန့်ကော့ပြန်လာတော့၏။ မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ရှုံ့မဲ့လျက် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ထားသည်။
“…..အား… အား…. အမေ့…. အား…. အမလေး…. အမေ့…. အီး…. အင့်… အား…”
တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်လျှက် စောက်ဖုတ်ကြီး ကော့ကော့ပေးလာသည်။ ထွန်းထွန်းက စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ပွတ်ချေပေးနေရာမှ ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်ရှိ ရွှေလိမ္မော်ပုလင်းကို ပါးစပ်နှင့်တေ့၍ ၃ ခွက်လောက် မော့ချလိုက်သည်။ ခံကောင်းနေစဉ် ဗြုံးကနဲ ရပ်လိုက်သောကြောင့် မကြည်ရှိန်က မျက်စိကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ရွှေလိမ္မော်ပုလင်းမော့နေသော ထွန်းထွန်းကို တွေ့လိုက်၏။
“…..မမကိုလည်း …ပေးဦးလေ…”
မကြည်ရှိန်က ပက်လက်အိပ်နေရာမှ လူးလဲထရင်း ပြော၏။ ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်ထံ အရက်ပုလင်းပေးလိုက်၏။ မကြည်ရှိန်ကလည်း ထွန်းထွန်းနည်းတူ မော့သောက်လိုက်သည်။
ပုလင်းထားပြီး ပြန်လာသော ထွန်းထွန်းကို သူ့ဘေးနားသို့ ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး ယှဉ်တွဲထိုင်စေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို တယုတယ ဆုပ်ကိုင်ရင်း……..
“…..မမတော့… မင်းလီးကြီးကို…. စွဲသွားပြီကွယ်…. မကြာ.. မကြာ.. လိုးပေးနော်.…… မောင်လေး… .နော်…”
“…..လိုးပေးမှာပေါ့…. မမ.. ရဲ့… ကျွန်တော့်မှာ လက်ဖွဲ့တွေ လုပ်စရာရှိသေးတယ်…”
“…..အလိုးကလည်းသန်…. ကြာလည်းကြာလိုက်တာ… တကယ့်အံ့မခန်းပါဘဲ… ဘာလဲ.. ဆေးတွေလိမ်းထားလို့လား….”
မကြည်ရှိန်က မန္တလေးနေဖူးသူဆိုတော့ အကြားအမြင် အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ မေးလိုက်၏။
“…… ဟုတ်ကဲ့… လိမ်းထားတယ်… ကျနော့်ဖာသာ ကျနော်ဖော်တဲ့ လိမ်းဆေးလေ….. ကြီးလည်းကြီးတယ်… ကြာကြာလည်း လိုးနိုင်တယ်… လူထွက်ပြီးကတည်းက ပီယသိဒ္ဓိ အတွက် လေ့ကျင့်ထားတာ မမရ… ဟဲဟဲ…”
မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်းလီးကြီးကို ဖြဲလိုက်လှန်လိုက် လုပ်ရင်း ဆော့ကစားပေး၏။ အချင်းပတ်လည် နှစ်လက်မနီးနီးရှိသည်။ အရှည်ကလည်း တစ်ထွာ ကျော်ကျော် လောက်ရှိ၏။ ဒစ်ကြီးကလည်း လှန်ဖြဲမှသာ ပြဲသည်။ မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် မထင်မှတ်ဘဲ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ညမှာ ပံ့သကူလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံရသဖြင့် အံ့သြကျေနပ်နေသည်။
မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်းလီးတန်ကြီးကို ဖွဖွရွရွကလေး ဆွပေးနေသလို ထွန်းထွန်းကလည်း မို့မောက်တင်းအိနေသော မကြည်ရှိန်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လုံးစီ လှည့်ပြောင်း၍ ဖွဖွမွမွကလေး ဆုပ်ချေပေးနေသည်။
“….မမအပြင်… ဘယ်မိန်းမကို လိုးဖူးသေးလဲဟင်…”
စကားသံက ညင်သာပျော့ပြောင်းသော်လည်း မနာလိုဟန်လေးတွေ ခပ်ရေးရေးပါနေ၏။
“….ဟင့်အင်း…. ဟောဒီ.. မမစောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော် ပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့ ပံ့သကူ စောက်ဖုတ်ကြီးပါ မမ…. ရာ…”
“…..ဟင့်….အင်း…… ယုံပါဘူး…”
“…အော်….တကယ်ပါဆို… ကြိမ်ပြရမှာလား…”
“…အို…မကြိမ်ပါနဲ့… ကြိမ်တယ်ဆိုတာ လိမ်ညာတဲ့ အလုပ်ပါ… ဒါဖြင့် ဘာလို့ ကြာကြာလိုးနိုင်တာလဲ… ဟင်… မမ… တောင်…. တစ်ချီပြီးသွားပြီ…”
“…..လေ့ကျင့်ထားတာ … မမ..ရ… ကျနော့်လီးက ဆေးမလိမ်းခင်ကတည်းက ကြီးနေတာပါ… ဆေးလိမ်းတိုင်း ဂွင်းတိုက်တယ်… လရေထွက်ခါနီးမှာ ရပ်ပစ်တယ်.. တခါထပ်တိုက်တယ်….. ထွက်ခါနီးရင် ပြန်ရပ်ပစ်တယ်… အဲဒီလိုရက်ပေါင်း ၂၀ လောက် ဆက်တိုက်လေ့ကျင့်လာတာ…. ဒါမို့ ကြာကြာလိုးနိုင်တာပေါ့…. ဒါပေမဲ့ စိတ်လျှော့လိုက်ရင် ပြီးပါတယ်….”
ထွန်းထွန်းက နံရံတွင် ချိတ်ထားသော နာရီကို မော့ကြည့်လိုက်ရာ ၁၂ နာရီ တိတိရှိနေပြီကို တွေ့ရ၏။
“….ကဲ…မမ…တချီလောက်… သိဒ္ဓိထပ်တင်ကြဦးစို့နော်…”
“….သဘော…. သဘော…. ပြောလေ…. ဘယ်လိုပုံစံနဲ့…. ခံရမှာလဲ…”