“စိတ်ပျက်လိုက်တာ အမေရယ်…. ရှေ့ရေးကို မတွေးချင်တော့ဘူး… သေသာ သေလိုက်ချင်တော့တယ်”
“အဲ့လိုလည်း ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ သမီးရယ်.. ဘယ်သူမှတော့ ကြုံချင်ပါ့မလဲ… ဒါမယ့်လည်း ဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်လာတော့ ရင်ဆိုင်ရမှာပေါ့”
မိုးတဖွဲဖွဲကျနေသော ဇူလိုင်လ ညနေခင်း တစ်ခုတွင် အသက် ၃၆ နှစ်အရွယ် အရပ် ၅ ပေ ၄ လောက်ရှိပြီး တင်ကားရင်စွံကာ အသားအရည် ညှိညှိညက်ရှိသော မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် အသက် ၇၀ ခန့် အဘွားအိုအရွယ် မိန်းမတို့မှာ ဝမ်းနည်းပူဆွေးသော မျက်နှာ ပူဆွေးသော သောကများ ပြည့်နှက်လျက်ရှိသည်။
ထိုမိန်းမမှာ မအေးမြင့်ဖြစ်ပြီး လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်ကျော်ခန့်ကမှ သူမ ယောကျ်ား ဆုံးပါးသွားကာ အသက် ၄ နှစ်ခန့် ကလေးတစ်ယောက်နှင့် ဆက်လျှောက်ရမည့် ဘဝလမ်း၏ အခက်အခဲများကိုစဉ်းစားကာ တွေးပူနေလေသည်။
“သမီး ဒီရန်ကုန်မှာပဲ အထည်ချုပ်စက်ရုံမှာ လုပ်နေရင် သားလေး နောင်ရေးရော ကျောင်းပညာရေး ကျန်းမာရေးကအစ အဆင်မပြေဘူး အမေ… ဒီအလုပ်မဟုတ်တောင် တခြားအလုပ်တစ်ခု လုပ်မှဖြစ်မယ်”
“အမေလည်း ဝိုင်းကူနေတာပဲလေ သူအဖေရှိတုန်းကလို အလုံးစုံ အဆင်ပြေတယ်လိုတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ကြံဖန်ရမှာပေါ့”
” ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်လေ ဒါမဲ့ ကလေးနောင်ရေး အမေလည်း အသက်ကြီးပြီ အမေ့ကိုလည်း မှန်တာပြောရင် သမီးဘာကျေးဇူးမှ မဆပ်ရသေးဘူး သေချာဝင်ငွေလေးရတဲ့ အလုပ်လေး ပြောင်းလုပ်ချင်တယ်”
“သမီးရယ် အမေကတော့ မလိုပါဘူး မြေးလေးနဲ့သမီးလေး အဆင်ပြေတာပဲ မြင်ချင်တယ်”
“ကော့သောင်းဘက်က ကိုမြင့်သိန်း (ကွယ်လွန်ပြီးသော သူမယောကျာ်း) အစ်မ မမြင့်ဌေး သူတို့အသိ စားသောက်ဆိုင်မှာ အလုပ်သွင်းပေးမယ် နေစရိတ် စားစရိတ်ငြိမ်း ၂ နှစ်လောက်စုပြီးရင် ရန်ကုန်မှာတစ်ခုခုလုပ် အိမ်ဆိုင်လေးဖွင့် အခြေကျပေါ့တဲ့ အကြံတော့ပေးတယ်… အမေ… သမီးသွားလုပ်ကြည့်မယ် စဉ်းစားထားတယ်”
” သမီး ကောင်းသလိုလုပ်ပေါ့ ..”
“သားလေးကိုတော့ အမေနဲ့ ထားခဲ့လိုက်မယ်လေ သမီးပိုက်ဆံ လှမ်းပို့ပေးမယ် သူမူကြိုပဲ ရှိသေးတော့ သိပ်လည်း အလုပ်မများသေးဘူးဆိုတော့ “
“ရတယ် ငါက မြေးမျက်နှာ မြင်နေရရင် ပျော်နေတာ..”
………………………………………………..
ညသန်းခေါင်ဟာ တိတ်ဆိတ်နေပါတယ်.. ခြံထဲမှ ညမွှေးပန်း အနံလေးများဟာ သင်းပြန့်နေသလို မိုးရွာပြီးခါစ လေပြေဟာလည်း အေးမြစွာ အိမ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာပါတယ်… အိပ်ရာထဲတွင် ရှိသော မအေးမြင့် ရင်ထဲတွင်တော့ ပူလောင်နေပါတော့တယ်.. ဘေးမှအပြစ်ကင်းစင်စွာ အိပ်ပျော်နေသော သားလေးမှာ လောကကြီးရဲ့ ရိုက်နှက်မူများကို မသိကာ အိပ်စက်နေပါတော့တယ်..။
သူမ အတွေးထဲမှာတော့.. သားလေးကိုခွဲပြီး သွားရမလား.. သားလေး အနားမှာနေပြီးပဲ တက်လမ်းမရှိသော ယခုအလုပ်တွေ ဆက်လုပ်နေရမလား အစရှိသည်တို့ ပြည့်နှက်နေပါတော့တယ်..။
“ငါသွားသင့်ပါတယ်လေ ငါ့သားလေး အနာဂတ်ပဲ သူနဲ့ ခဏခွဲရတာပဲ.. “
ပြတ်သားသော ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုအား မျက်ရည် တစ်စက်စက်ကျကာ သားငယ်အားဖက်ကာ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။
……………………………………………….
“အမေ စိတ်ချမယ်နော်”
“အေး သမီး ဂရုစိုက်သွား ဖုန်းဆက်ဖို့ မမေ့နဲ့နော်..”
“မေကြီး မေကြီး သားဆီဖုန်းဆက်နော်”
မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ သူ၏အားကိုးရာ မိခင်နဲ့ ခွဲခွာရတော့မယ့် ကလေးငယ် ဖခင်ရဲ့ ရာသက်ပန် ခွဲခွာခြင်းခံရရှာသော ကလေးငယ်ကိုကြည့်ပြီး မအေးမြင့် ရင်ထဲ ပူလောင်ကာ ငိုကျွေးမိပါတော့တယ်…။
“အယ် သမီးရယ် ခရီးသွားခါနီး လာခါနီးကြီး ငိုမနေပါနဲ့… သွားတော့ လမ်းမှာ ဘုရားစာရွတ်ဖို့လည်း မမေ့နဲ့နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ အမေ… သားရေ သွားပြီ လိမ္မာနေခဲ့နော်”
……………………………………………………..
ကော့သောင်းမြို့ဟာ သာယာလှပသော မြို့တစ်မြို့ဖြစ်ပြီး နယ်စပ်မြို့ဖြစ်သောကြောင့် ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ် လုပ်ငန်းများ စျေးများ စားသောက်ဆိုင်များအပြင် မှောင်ခိုစျေးကွက်များပင် ရှိသောကြောင့် အလွန်စည်ကားသော မြို့တစ်မြို့ ဖြစ်သည်။
သူမ မနက် ၇ နာရီ ကော့သောင်းမြို့ အရောက်တွင် မိန်းမသားတစ်ဦးအနေနဲ့ ရှေ့ဆက်ရမည့် လမ်းအတွက် သံသယများပင် ပိုမိုဝင်လာပါတော့တယ်…။ ငါရှေ့ဆက်နိုငိပါ့မလား… အဆင်ပြေပါ့မလား အတွေးများကြီးစိုးနေခိုက်
“အေးမြင့်ရေ အေးမြင့်… “
ခေါ်သံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူမယောင်းမ မမြင့်ဌေးကို တွေ့၍ အနည်းငယ် အားတက်မိကာ..
“အေးရယ် ငါတို့က ဟိုဘက်ဂိတ် သွားစောင့်နေတာ.. ၇ နာရီကတည်းက ကားတွေဆိုက်ပြီး နင့်ကိုမတွေ့လို့ ဒီဘက်လိုက်လာတာ.. လာ လာ သွားရအောင် အထုပ်တွေပေး သုံးဘီးငှားလာတယ်”
ယောင်းမနဲ့အတူ လိုက်ပါလာပြီး လမ်းတလျှောက်ကုန်တင်ကားများ ဆိုင်ကယ်များ ပြည်နှက်နေပြီး.. စျေးသည်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေပါတော့တယ်…။
“အစ်မတို့အိမ်က ဒီမြို့ထဲနဲ့ သိပ်မဝေးဘူးလေ နောက်နေ့ကျ မြို့ထဲကို လိုက်ပြပေးမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့…”
” ညာဘက်ကလမ်းပေး ရှေ့ကတစ်လမ်းကျော်… နဲနဲလေး ဝင်လိုက်ရုံပဲ..”
ကယ်ရီဆရာအား လမ်းပြပေးပြီး …
ထို့နောက် မမြင့်ဌေးတို့အိမ်ရှေ့ ရောက်ပါတော့တယ်.. မမြင့်ဌေးတို့အိမ်မှာ နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ဖြစ်ပြီး.. ခြံဝင်းအကျဉ်းလေးရှိပြီး ပန်းပင်များ စိုက်ပျိုးထားပြီး နေချင်စရာဖြစ်သည်…။
“လာ လာ နင့်အစ်ကို ကိုအောင်ဝင်းလည်း မရှိဘူး မနက်ကတည်းက ကုန်ကားထွက်သွားတယ်.. နောက်အပတ်လောက်မှ ပြန်လာမှာ.. နင့်တူ ဇာနည်ကတော့ ဘော်ဒါမှာ… တို့ပဲရှိတယ် အထုပ်တွေချ”
အိမ်ပေါ်သို့ အထုပ်အပိုးတွေချကာ
” လာ လာ နင့်အခန်း လိုက်ပြပေးမယ်..”
အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားပြီး ဘယ်ဘက် တံခါးပိတ်ထားသော အခန်းကို လက်ညှိးထိုးကာ..
“ဒါက နင့်တူအခန်း.. သူဘော်ဒါ ရောက်နေလို့ ပိတ်ထားတာ… ကပ်ရပ်က ညည်းအခန်း အားမနာနဲ့.. ရေမိုးချိုးနားတော့…. ပြီး ထမင်းစားမယ် အောက်ဆင်းလာခဲ့”
……………………………………………..
တနေကုန် ပင်ပန်းလာသောကြောင့် လူက နုံးချိနေကာ ရေချိုးလိုက်ရသောကြောင့် လန်းဆန်းသွားပြီး.. သနပ်ခါးရေကျဲလိမ်း အဝတ်အစားလှဲကာ အောက်သို့ ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်…။
“လာ လာ အေးရေ အကုန်ပြင်ဆင်ပြီးသား”
“ဟင်းတွေ များလှချည်လား ဧည်သည်လည်း မဟုတ်… အစ်မရေ မလိုပါဘူး အားနာစရာ”
“ဧည်သည့်သိပ်လာတာ မဟုတ်ဘူး…. တို့အိမ်က အမြဲ ငါတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေတာ.. စားသာစား တစ်ညလုံး ကားစီးလာတာဆိုတော့”
ဝက်သား၊ ခရမ်းချဉ်သီးငပိချက်၊ ဘူးသီးဟင်းချို၊ ငပိရည်တို့စရာနဲ့ ခရီးပန်းလှသည် ဗိုက်ဆာဆာနဲ့ ပုံမှန်ထမင်းတစ်ပန်းကန်တောင် မကုန်သော်လည်း မြိန်ရှက်စွာ များများစားမိပါတော့တယ်..။ ထမင်းစားပြီး အိမ်ရှေ့တွင် ယောင်းမနှင့်စကားစမြည် ပြောဆိုပြီး
“ကျွန်မကို ဘယ်မှာ အလုပ်သွင်းပေးမှာလဲ”
“မြို့စျေးနားက စားသောက်ဆိုင်နားမှာလေ ညည်းက အတွက်အချက်ရော ဟင်းချက်တာရော ရတယ်လို့ သူတို့ကလည်း လူလိုလို့တဲ့”
“လစာရော ဘယ်လောက်ရမှာလဲ”
“လစာက (….) သိန်း ရမယ်ပြောတယ်… စားတာကလည်း အဲ့မှာစားပေါ့.. အဆင်ပြေ တိုးပေးမှာပေါ့”
“ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါ အစ်မရယ်”
“ရပါတယ်အေ ငါ့မှာလည်း တာဝန်ရှိတာပဲ ငါ့မောင်မိန်းမပဲကို… တူလေးကော နေကောင်းရဲ့လား”
” အင်း သူ့အဘွားနဲ့တော့ ထားခဲ့တာပဲ.. မခွဲချင်ပေမယ့် သူဘဝအတွက်ပဲလေ”
၂ နာရီခန့် စကားစမြည် ပြောဆိုပြီး..
“သွားအိပ်တော့လေ အေးမြင့် ပင်ပန်းလာတာပဲ… စောင်တွေ ခြင်ထောင်တွေ အသင့်ပဲ”
“ဟုတ် ဒါဆို အိပ်လိုက်ဦးမယ်နော်”
ဟူးး ကံကောင်းပါစေ အလုပ်မှာ အဆင်ပြေတဲ့လူတွေနဲ့ တွေ့ပါစေ… ဘဝမှာ တစ်ခါလောက် ကံကောင်းပါစေ သောကသံသရာတွေလည်ကာ တွေးတောနေပြီး ခရီးပန်းလာသောကြောင့် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်..။
…………………………………………………..
“အွတ် အွတ် အွတ်”
“တိုးတိုး… ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
ညသန်းခေါင် အသံကြားရမှ နိုးလာကာ အသံမှာအောက်ထပ် မမြင့်ဌေးတို့ အခန်းမှဖြစ်ရာ
“အွတ် အွတ် အွတ် အွတ် အမလေး အမလေး”
သူမယောက်ျေား ကိုအောင်ဝင်းများ ပြန်ရောက်နေတာလား.. မဟုတ်ပါဘူး ပြောတော့ နောက်အပတ်မှ ပြန်လာမှာဆိုတော့ ….. အောက်ထပ်သို့ အသာဆင်းပြီး အခန်းဝချောင်းကြည့်မိရာ.. မမြင့်ဌေးမှာ ပေါင်ကားကာ ခြေထောက်ကို အပေါ်ထောင်ထားပြီး အပေါ်မှ လူတစ်ယောက်က အတင်းဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်…။
“ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ် အွတ် အမလေး”
“အမလေးး အမလေးးး ဘွတ် ဘွတ်”
“တိုးတိုးလုပ် ကျုပ်မောင် မိန်းမ ရောက်နေတယ် ကြားသွားဦးမယ် .. “