“မင်္ဂလာပါ။ ပင်လယ်ဟိုတယ်က ကြိုဆိုပါတယ်။”
“အစ်ကို check in လုပ်မလို့လား။ ခဏလေးနော်။ အစ်မလေး နွဲ့စိုး လာလိမ့်မယ်။”
အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မော်လမြိုင်မြို့ကို တစ်ခေါက်ရောက်ရပြန်ပြီ။ မွန်တို့ဌာနီ ရာမည။ မွန်မလေးတွေ တအားလှသည်။ အသားအရေ ဝင်းဝင်းလေးတွေနဲ့ မျက်နှာလုံးလုံး၊ အပြုံးချိုချို။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အချိုးအဆစ်ကျလှသည်။ အထူးသဖြင့် ဒီဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေးတွေက အလန်းလေးတွေချည်း။ အဲဒီ နွဲ့စိုး ဆိုသည့် တစ်ယောက်က အလန်းဆုံး။
“အစ်ကို တစ်ယောက်တည်းလား။ အဖော်လိုရင်ပြောနော်။ ညီလေး စီစဉ်ပေးမယ်။ ဆက်ရှင်လား။ တစ်ညလုံးလား။ တစ်ယောက်လား။ နှစ်ယောက်လား။”
“မင်းက တယ်အလိုက်သိပါလား။ ညီလေး နာမည် ဘယ်လို ခေါ်လဲ။”
“ကျနော့်နာမည် မောင်ကြပ်ပါ။ သူများတွေကို လိုက်ပြီး ကြပ်တတ်လို့ ခင်တဲ့သူတွေက မောင်ကြပ်လို့ပဲ ခေါ်ပါတယ်။”
“ဒါဆို ညီလေးက အစ်ကို့ကို လာကြပ်နေတာလား။”
“မဟုတ်ပါဘူး။ အစ်ကိုရယ်။ ဒီဟိုတယ်မှာ ညဘက်ဆိုရင် ဒါမျိုးလေးတွေ လှုပ်ရှားလို့ရပါတယ်။”
“အေးအေး။ လိုရင် ပြောမယ်။ ဘယ်မှာလဲ မင်းအစ်မ နွဲ့စိုး။ စောင့်ရဦးမှာလား။”
“မစောင့်ရပါဘူး အစ်ကို။ ကျမ ရောက်နေပါပြီ။”
နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အားပါးပါး… နန္ဒာလှိုင် ငယ်ငယ်က ပုံစံလေးနဲ့ ဆော်အလန်းလေးတစ်ယောက်။
“အစ်ကိုက Company က ဘွတ်ကင်လုပ်ထားတာဆိုတော့ ဘန်ဂလိုလေး စီစဉ်ထားပါတယ်။ အေးအေးဆေးဆေး နားရတာပေါ့။”
“အစ်ကို့အခန်းကို မောင်ကြပ် လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါ။”
“လာ။ အစ်ကို။”
………………………………………….
“အခန်းရောက်ပြီ အစ်ကို။ လိုအပ်တာရှိရင် ကျနော့်ကို ပြောပါ။ ညရေးညတာလည်း ဆော်လေးတွေ ရှာပေးလို့ရပါတယ်။”
“နွဲ့စိုးကိုတော့ စိတ်ဝင်စားတယ်။ သူ့ကိုပဲ ညအတွက် ခေါ်မယ်ကွာ။”
“ဟာ။ မနောက်ပါနဲ့ အစ်ကိုရာ။ မနွဲ့စိုးက မလိုက်ဘူးဗျ။ သူက နောက်သုံးလနေရင် လက်ထပ်တော့မှာ။”
“သုံးလက အဝေးကြီး လိုသေးတယ်။ သူ့ကိုပဲ လိုချင်တယ်ကွာ။ မင်းပဲ ကြပ်ပေးလိုက်။ တစ်ညကို တစ်သိန်း ပေးမယ်။”
“ရက်ရောလှချည်လား အစ်ကိုရယ်။ ပုံမှန်က ငါးသောင်းလောက်ပဲ ရှိပါတယ်။”
“နွဲ့စိုးက အမှန်အကန်ဆိုရင်တော့ ဈေးပိုပေးရမှာပေါ့။ ကဲ ကဲ…. ရမလား မရဘူးလားပဲ ပြော။ ကြာတယ်။ အစ်ကို အခန်းထဲမှာ နားတော့မယ်။”
“တစ်ခါမှတော့ မကြပ်ဖူးဘူး။ အစ်ကိုက တကယ်ကြီးဆိုရင် သွေးတိုးစမ်းပြီး မေးကြည့်မယ်။ အစ်ကို တကယ် တစ်သိန်းပေးမှာနော်။”
“အေးအေး။ အစ်ကိုက ဒီဟိုတယ်မှာ တစ်ပတ်လုံးတည်းမှာ။ သူ့ကိုမရရင် ရတာလေးတွေ လာပြကြည့်လိုက်။ ကြိုက်ရင် ခေါ်မယ်။”
“လာမယ် အစ်ကို။ ဖုန်းထဲမှာ ပုံလေးတွေရှိတယ်။ စိတ်ကြိုက်ရွေးခေါ်ပေါ့။”
အခန်းထဲမှာ အနားယူ ရေချိုးပြီးတော့ မောင်ကြပ်ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်သည်။
“ဘယ်မှာလဲ။ မင်းပြောတဲ့ ဆော်လေးတွေ။”
“ဒီမှာ ရွေးပါ အစ်ကို။ ဆက်ရှင်လား။ တစ်ညလုံးလား။”
“အိပ်ဖို့အဖော်ခေါ်ပါတယ်ဆိုမှ တစ်ညလုံးပေါ့ ကိုယ့်လူရဲ့။ တစ်ညလုံး ငါးသောင်းလား။”
“ဟုတ်ပါတယ် အစ်ကို။”
“ဒီကောင်မလေးက ဘယ်သူလဲ။ အသားဖြူဖြူ နို့ကြီးကြီးနဲ့။”
“သူက ကြယ်စင်ပါ အစ်ကို။”
“ဆားဗစ်ကောင်းလား။ ခေါ်ပြီးမှ ဂဂျီဂဂျောင်တွေ လုပ်တတ်လား။”
“ကြယ်စင်က သဘောကောင်းပါတယ်။ ဆားဗစ်လည်း ကောင်းပါတယ်။ သူ့ကို သဘောကျလို့လား။”
“အေး။ ကြယ်စင် အားရင် ခေါ်လိုက်။ အခန်းထဲရောက်ရင် ရေချိုးရမယ်လို့။ ညအိပ်ဝတ်စုံပါ ယူလာခိုင်းလိုက်။ ဘယ်အချိန်လာမှာလဲ။”
“ညဆယ်နာရီလောက် ခေါ်လာခဲ့မယ် အစ်ကို။”
………………………………………………..
“ဒေါက်ဒေါက် ဒေါက်ဒေါက်”
“ဘယ်သူလဲ။”
“ကျနော်ပါ မောင်ကြပ်ပါ အစ်ကို။ ကြယ်စင်ရောက်ပါပြီ။ ပိုက်ဆံ တစ်ခါတည်း ရှင်းရပါမယ်။”
“တစ်ညလုံးနေမှာ သေချာလား။ ပိုက်ဆံရှင်းပြီးရင် တစ်ချီတည်းနဲ့ ပြန်ပြေးရော။”
“ကြယ်စင် အဲလိုပြန်မပြေးပါဘူး အစ်ကိုရယ်။ စိတ်ချပါ။ တစ်ညလုံး နေမှာပါ။”
“ရပြီ မောင်ကြပ်။ လိုတာရှိရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်။”
“ကောင်းသောညပါ အစ်ကို။”
“လာလေ ကြယ်စင်။ အခန်းထဲဝင်လေ။”
“ကြယ်စင်က ဓာတ်ပုံထဲကထက်တောင် အပြင်မှာ ပိုလှနေပါလား။”
“အံမယ်။ လူကို လာမြှောက်နေတယ်။ လူပိုကြီး။”
“တကယ်ပြောတာပါ။ ပြောနေကြာပါတယ်။ အဝတ်တွေ ချွတ်တော့။ တစ်ကိုယ်လုံးရဲ့ အလှအပကို ရေချိုးရင်း ခံစားမယ်။”
“ဟယ်။ ဇွတ်ကြီးပါလား။ ဘယ်သူက အလှအပတွေ ပြမယ် ပြောလို့လဲ။”
“အဲ့လို မူပြရင် ပိုအသည်းယားတယ်။ ကိုယ့်ဟာကို ချွတ်မလား။ အစ်ကို ချွတ်ပေးရမလား။ အစ်ကိုကတော့ ချွတ်ပြီ။”
“ဟေ့ လူကြီး။ ဒီတိုင်း ချွတ်ချနေတယ်။ မရှက်ဘူးလား။ ဟင်….. အစ်ကို့ဟာကြီးက မတောင်ရသေးတာကို ဒီလောက်ဆိုရင်။ မိကြယ်စင်တော့ ဆိုဒ်ကြီးနဲ့ တွေ့ပြီ။”
“လီးကြီးတော့ ဖီးလ်ကြီးကြီး တက်တာပေါ့။”
“ကြယ်စင်က အမေနေမကောင်းလို့ အလုပ်နားထားတာ ခြောက်လလောက်ရှိပြီ။ ဒီနေ့မှ အလုပ်ပြန်ဆင်းတာ။ အစ်ကိုရယ် ကျမ စောက်ဖုတ်လေးကို ညှာညှာတာတာ လိုးပါနော်။”
“စိတ်ချပါ။ နှစ်ယောက်လုံး ကောင်းစေရမယ်။ အစ်ကိုက တစ်ကိုယ်ကောင်းမဆန်ပါဘူး။ ရေချိုးခန်းထဲ သွားမယ်လေ။”
ရေချိုးရင်း ပွတ်သပ်ကြည်စယ်ကြည်နူးရင်း။
“အစ်ကို အအေးမိမယ် ထွက်တော့။”
ရေသုတ်ရင်း ကြယ်စင်က မေးလိုက်ပါသည်။
“ကြယ်စင် လီးရော စုပ်ပေးလား။”
“ကြယ်စင်ကတော့ မစုပ်ပေးဘူး။ ကြယ်စင့်သူငယ်ချင်း ရှိတယ်။ သူကတော့ လီးစုပ် ဆရာမကြီး။”
“ကိုယ့်လီးကို စုပ်ဖူးတယ်ရှိအောင် စုပ်ကြည့်ပါလား။”
“အစ်ကို့လီးက ရွှေလီး မို့လို့လား။”
“စောက်ဖုတ်ကို မွှေမယ့် လီး။ မစုပ်ပေးရင်လည်း ဒီနားလာဦး။ နို့ကြီးတွေ စို့ချင်လို့။”
“အစ်ကိုက ကလေးလေးလား။ နို့စို့ဆရာကြီးလား။
အ အစ်ကို။ အဲလို မစို့ပါနဲ့။ ကြယ်စင် မနေတတ်ဘူး။ ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့။”
“အစ်ကိုလိုးမှပဲ ကြယ်စင်တော့ ဖီးလ်တက်ပြီး သေတော့မယ်။ စောက်ဖုတ်လည်း ပြဲပြီ။ တရေးနိုးလည်း ထလိုး။ လင်းဆွဲလေးလည်းလိုး။ လူကို ဖတ်သောဖတ်သတ်ကို ဖြစ်ရော။ တကယ် လိုးနိုင်တဲ့ ကိုလိုးနိုင်ကြီး။ အဲဒီလိုပဲ ခေါ်တော့မယ်။”
“ကြယ်စင်မကောင်းလို့လား။ မကြိုက်လို့လား။”
“အကောင်းလွန်လွန်းလွန်းလို့ အလွန်ကို ကောင်းပါသတဲ့ရှင်။ ကောင်းလို့ ဒီလောက်လိုးနေတာကို ခံနေတာပေါ့။ မသိတာလား။ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာလား။ မသိတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ လူကို ချော့လိုးတဲ့ လူလည်ကြီး။”
“မိုးလည်းလင်းပြီ။ ကြယ်စင် ပြန်တော့မယ်။ နောက်လည်း လာအားပေးပါ။ ကြယ်စင်ကတော့ အစ်ကို့ကို မမေ့တော့ဘူး။ မှတ်ထားလိုက်ပြီ။”
🏵️(အခန်း ၂)🏵️
📘နွဲ့စိုး📘
နောက်တစ်ခေါက် ရောက်ခဲ့ပြန်ပေါ့ ဟိုတယ်ပင်လယ်ရယ်။
“ဟာ အစ်ကိုပါလား။ မင်္ဂလာပါ အစ်ကို။”
“အေး မောင်ကြပ်။ မင်္ဂလာပါကွာ။”
“ဒီတစ်ခေါက်ကော ကောင်မလေးခေါ်ဦးမှာလား။”
“မင်းကလည်း ငါ့ကိုမြင်တာနဲ့ ဒီမေးခွန်း တန်းမေးတော့တာပဲ။ လူတွေကြားရင် ငါက မိန်းမလိုက်စားသူကြီးလို့ ထင်ကြဦးမယ်။”
“ဟာ မဟုတ်ပါဘူး အစ်ကိုရ။ ဘယ်သူ့မှ မသိပါဘူး။
သတင်းကောင်းလေး ပြောမလို့။ မနွဲ့စိုးက အစ်ကို ပြောထားတာ စိတ်ဝင်စားတယ်တဲ့။ အစ်ကိုလာရင် ပြောလို့ ကျနော့်ကို မှာထားတယ်။ အခြေအနေကောင်းတယ်ဗျ။”
“တယ်ဟုတ်ပါလား မောင်ကြပ်ရ။ မင်းအစွမ်းတွေကိုတော့ ယုံကြည်မိပြီဟေ့။”
“အစ်ကို့ အခန်းနံပါတ်ပြောပြီး မနွဲ့စိုးကို လွှတ်လိုက်မယ်။ စောင့်နေပါ။”
အခန်းထဲ ရောက်လို့ ရေချိုးပြီးချိန်လောက်မှာ တံခါးခေါက်သံ ကြားရပါတယ်။
“ဘယ်သူလဲ။”
“နွဲ့စိုးပါ အစ်ကို။”
“ဪ အေး အေး။ ဝင်ခဲ့လေ။”
နွဲ့စိုး မျက်နှာလေး နီရဲပြီး ဝင်လာပါတယ်။
“နွဲ့စိုးကို အထင်မသေးပါနဲ့နော်။ နွဲ့စိုး ဧည့်သည်တွေနဲ့ ဒါမျိုး တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးပါဘူး။ အခုက မောင်ကြပ် ပြောလို့။ လက်ထပ်ပွဲ အတွက်လည်း ငွေလိုလို့။”
“နွဲ့စိုး လက်ထပ်ပွဲက သုံးလပဲ လိုတော့တာဆို။ ဘဲက နွဲ့စိုးကို ဘာမှမလုပ်ဘူးလား။”
“အင်း။ ဘဲက လိုးနေပြီမို့ မထူးတော့ပါဘူး။ အစ်ကို တစ်သိန်းပေးမယ်ဆိုတာ တကယ်လား။”
“ပေးမှာပေါ့ နွဲ့စိုးရဲ့။ တစ်ညလုံးတော့ အစ်ကိုနဲ့ အိပ်ပေးရမယ်နော်။”
“ဟုတ်ကဲ့။”
“ဒါဆို ဟိုတယ်ယူနီဖောင်း ချွတ်လိုက်တော့လေ။ ပေါ့ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ နေပါ။”
နွဲ့စိုးက ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။
“နွဲ့စိုးနို့တွေက လှတယ်နော်။ လုံးဝန်းပြီး တင်းနေတာပဲ။ အစ်ကိုက နို့စို့ရတာကြိုက်တာနဲ့ အတော်ပဲ။”
“ဟုတ်တယ် အစ်ကို။ နို့တွေ ပုံပျက်မှာစိုးလို့ ဘဲကိုတောင် ပေးမကိုင်ဘူး။ အစ်ကို စို့ချင်ရင်တော့ စိတ်ကြိုက်စို့ပါ။”
“နေပါဦး။ စောက်ဖုတ်လေးက ကတုံးလေးပါလား။”
နွဲ့စိုးက ရှက်စနိုးနဲ့။
“ဘဲက အမြဲဘာဂျာပေးလို့ အမွှေးပြောင်ပြောင် အမြဲ ရိတ်တယ်။ ဘဲကတော့ တကယ်ကို ဘာဂျာဆွဲတာ။”
“ဘဲကို လီးရော စုပ်ပေးလား။”
“စုပ်ပေးတာပေါ့။”